Një zemër që ndryshon botën

R.SH. / Vatikan

Andrea Tornielli

Papa Françesku shkruan në enciklikën e tij të re se “mënyra me të cilën Krishti na do është diçka që Ai nuk deshi të na shpjegonte shumë. E tregon atë në gjestet e tij. Duke e vështruar veprimin e tij, ne mund të zbulojmë se si Ai sillet me secilin prej nesh...”. Fëmijë siç jemi ne të racionalizmit grek, të idealizmit post-kristian, të materializmit dhe sot në kulturën e lëngshme të individualizmit, ne përpiqemi të kuptojmë plotësisht se në fund të fundit krishterimi nuk mund të reduktohet në një teori, në një filozofi, në një grup normash morale dhe as edhe në një sekuencë emocionesh sentimentale. Përkundrazi, krishterimi është takim me një Person të gjallë.

Prandaj, të kuptosh se si Jezusi na do, domethënë se Ai na tërheq dhe na thërret, domethënë të hyjmë në një marrëdhënie me Të, e kjo nuk mund të reduktohet në arsyetim, në një identitet kulturor që duhet të tregohet ose në një manual rregullash që duhen konsultuar kur konsiderohen të nevojshme. Të kuptosh sesi Jezusi na do ka të bëjë me zemrën: është një histori gjestesh, shikimesh dhe fjalësh. Është një histori miqësie, një çështje zemre. “Unë jam zemra ime – shkruan Pasardhësi i Pjetrit në enciklikën e tij të re – sepse është pikërisht zemra ajo që më dallon, që formon identitetin tim shpirtëror dhe më vë në marrëdhënie e bashkësi me njerëzit e tjerë”.

Ne mund të kuptojmë se si Jezusi na do, sugjeron Papa Françesku, "duke e vështruar veprimin e tij", domethënë, duke medituar mbi skenat e ungjillit dhe duke e lejuar veten të mahnitemi nga ngjarjet ungjillore që vazhdojnë të ndodhin rreth nesh, ndoshta aty ku nuk e presim.

Duke e parë së vepruari, ne shohim se Jezusi "u kushton gjithë vëmendjen njerëzve, shqetësimeve të tyre, vuajtjeve të tyre". Ajo që nazarenasi propozon është «përkatësia reciproke e miqve. Ai erdhi, ka i kapërceu të gjitha distancat, u bë i afërt me ne, fare pranë nesh si gjërat më të thjeshta dhe më të përditshme të ekzistencës. Në fakt Ai ka një emër tjetër, që është “Emmanuel” e do të thotë “Zoti me ne”, Zot i afërt me jetën tonë, që jeton mes nesh. Biri i Hyjit u mishërua” dhe u zbraz duke u bërë shërbëtor dhe duke u flijuar nga dashuria.

Të ndeshesh me fenë e krishterë do të thotë të takosh zemrën e Krishtit, atë zemër të paaftë për të qëndruar indiferente, e cila duke na përqafuar me mëshirën e saj të pafund na fton ta imitojmë Jezusin. Dhe kjo ka pasoja sociale, sepse bota, e cila mbijeton mes luftërave, disbalancave socio-ekonomike, konsumizmit dhe përdorimit antinjerëzor të teknologjisë "mund të ndryshojë duke u nisur nga zemra". Enciklika Dilexit nos bëhet kështu një çelës interpretues për të gjithë pontifikatin.