Misteri i Të Ngjiturit të Zojës në Qiell, në magjisterin papnor

R. SH. - Vatikan

Me 15 gusht Kisha katolike romake kremton solemnitetin e të Ngjiturit të Virgjërës Mari në Qiell. Dogma u shpall më 30 tetor 1950 nga Papa Piu XII. Kjo shpallje, që konsiderohet si ngjarja më e madhe fetare e kohës sonë, sipas fjalëve të Papës Palit VI – nuk mund të mos i sillte të mira njerëzimit.

Është data 1 nëntor e Vitit Shenjt 1950. Papa Piu XII takohet me besimtarët pas ritit solemn të përcaktimit dogmatik të të Ngjiturit të Virgjërës Mari në Qiell. E u drejtohet me fjalë prekëse, duke u kujtuar privilegjin e madh të pranisë në këtë ditë të jashtëzakonshme, që duket se hap shtigje të reja në qiellin e pafund, për t’u kapur në amshim:

“Të nderuar vëllezër e të dashur bij e bija, që ngarendët në praninë tonë, e ju të gjithë, që na dëgjoni në këtë Romë shenjte e në çdo skaj të botës katolike! Të prekur thellë për shpalljen, si dogmë feje, të të Ngriturit të së Lumes Virgjër Mari me korp e shpirt në qiell; të ngazëllyer për galdimin që mbush përplot zemrën e të gjithë besimtarëve, të  lum për plotësimin e dëshirave të tyre; ndjejmë nevojën e papërmbajtshme t’i lartojmë së bashku me ju një himn falënderimi Provanisë së ëmbël të Zotit, që deshi  ‘ta ruante për ju gëzimin e kësaj dite e për ne, ngushëllimin e stolisjes së ballit të Nënës së Jezusit e Nënës sonë, Marisë, me diademën e shndritshme, kurorë privilegjesh të posaçme’”.

Gjashtëdhjetë vjet më pas, në Kastelgandolfo, më 15 gusht 2011, Benedikti XVI i kujtonte fjalët e Paraardhësit, duke i lidhur me agimet e historisë së Kishës: “Në zemër të muajit gusht, të krishterët e Lindjes e të Perëndimit kremtojnë bashkërisht festën e Të Ngjiturit të Zojës në Qiell - që siç dihet - u shpall gjatë Vitit Shenjt 1950 nga paraardhësi im i nderuar, Papa Piu XII. Pa harruar se kjo festë i ka rrënjët në fenë e shekujve të parë të Kishës”.

Që nga shpallja e dogmës, më 1 nëntor 1950, të nesërmën e konfliktit të dytë botëror, Piu XII u ofroi besimtarëve figuren e Marisë së Ngritur në Qiell si ngushëllim, si mbështetje, si gurrë shprese: “Përmes planit të pashqyrtueshëm hyjnor, mbi njerëzit e breznisë së një kohe të ngarkuar me tronditje e dhimbje, të përhumbur e të zhgënjyer thellësisht, u hap një kind i ndritshëm qielli, vezullues prej bardhësie, shprese, jete të lume, ku rri Mbretëresha Nënë, Maria pranë Diellit të drejtësisë”.

Këto, fjalët që, i prekur thellë, i shqiptonte Papa Piu XII, për të vijuar plot ngazëllim: “E pritur prej motesh, kjo ditë është më në fund jona; është juaja. Zëri, që vjen nga thellësitë e shekujve - madje mund të themi - nga thellësitë e amshimit, është Yni që, me praninë e Shpirti Shenjt, përcaktoi privilegjin e Nënës Hyjnore. Britma e shekujve është juaja. E sot shpërthen në hapësirën e këtij vendi të nderuar, të shenjtëruar nga lavditë kristiane. Port shpirtëror i shumë njerëzve, sot bëhet altar e tempull për përdëllimin tuaj gufues”.

Lutja e Gjon Palit II

Kështu, pra, që nga shekujt e parë të Kishës e deri tek vitet  dramatike të shekullit XX, ndjehet fuqimisht një vazhdimësi, një vijë e vetme besimi, që kanë bijtë në Nënën. Vitet rendin, po devocioni mbetet. Madje shpesh bëhet edhe më i thellë, më  shpresëdhënës, më i zjarrtë! Jemi në vitin 1993. Më 15 gusht! Në Denver, ku kremtohet Dita Botërore e Rinisë. Ndërmjet të rinjve, të cilët e shpërthejnë harenë me një vrull rinor të paparë e i hapin udhë gëzimit, që sillet rreth botës, është një Papë, i cili tashmë njihet si Papa i të rinjve: Gjon Pali II. E pikërisht Shenjti Atë Papë Polak Wojtila ia beson Marisë gjithë të rinjtë e tokës:

Mari,  ty ta besojmë rininë – kjo lutja e Gjon Palit II

Mari, Nënë e Kishës

Ne bashkë me ty

Trininë e falënderojmë,

për çka i solli në jetë

rinisë kjo Dita e saj;

atyre, që e ndoqën

Kryqin e Vitit Shenjt në Denver!

Mari, Virgjër e Papëlyer,

lutu për këta të rinj

që të kenë jetë,

e ta kenë me begati!

Shoqëroi, nësa përgatiten

të bëhen lajmëtarë

të jetës hyjnore;

e vetmja që e shuan

urinë e zemrës njerëzore.

E pafshin në Ty

Kryqin e Krishtit,

dhe thirrjen e Dashurisë Hyjnore

që vdekjen e shndërron në jetë,

dëshpërimin, në shpresë,

trishtimin, në gëzim pa fund!”.

Papa Françesku për Zojën e Ngjitur në Qiell

Me penelatat e fjalës, Papa Françesku realizon një portret të paharrueshëm të Zojës së Ngjitur në Qiell. Feja - na kujton në këtë festë - është arsyeja kryesore e madhështisë së Marisë, e lumnisë së saj. Feja është zemra e gjithë historisë së Marisë: “Ajo e di - e edhe e thotë - se mbi historinë rëndon barra e dhunës së prepotentëve, e fodullëkut të të pasurve, arrogancës së krenarëve. E, megjithatë, Maria beson e u kujton të gjithëve se Zoti nuk i lë kurrë vetëm bijtë e Tij, të përvuajturit, të varfërit, por u vjen në ndihmë me mëshirë e kujdes, duke i rrokullisur poshtë të mëdhenjtë prej së larti,  duke i humbur  krenarët në intrigat e zemrës së tyre”.

Mëshira e Zotit është motori i Historisë. Punët e mëdha, që bëri i Gjithëpushtetshmi në Nënën e Zotit – shton Papa Bergoglio - nuk i përkasin vetëm Marisë. Na prekin thellësisht edhe ne, na flasin gjatë shtegtimit tonë mbi dhe, na kujtojmë cakun, që na pret, shtëpinë e Atit: “Jeta jonë, parë në dritën e Marisë së Ngritur në Qiell, nuk është bredhje pa kuptim, por shtegtim i cili, pavarësisht nga paqartësitë e vuajtjet, e ka një cak të sigurt: shtëpinë e Atit tonë, që na pret me dashuri”.

Shenja e ngushëllimit dhe e shpresës, që Zoti e bën të shndrisë për popullin e vet, e ka një fytyrë, e ka një emër: “Fytyrën e ndritshme të Nënës së Zotit, emrin e bekuar të Marisë hirplote, emrin e Zojës së Lume, sepse besoi në fjalën e Zotit. Besimtare e madhe! Si gjymtyrë të Kishës, jemi të paracaktuar ta gëzojmë lumninë e Nënës, sepse, falë Zotit, edhe ne besojmë në  flijimin e Krishtit mbi kryq e, përmes Pagëzimit, përfshihemi në këtë mister shëlbimi”.

 Në ditën e solemnitetit të të Ngriturit të Zojës në Qiell, Papa Françesku, përmes një tweet-i,  e përkryen, me penelatën e fundit, portretin e Zojës së Ngjitur në Qiell: “Jeta e Marisë tregon se Hyji kryen vepra të mëdha, përmes njerëzve të përvuajtur”.