Françesku: dom Guéranger, fener i përtëritjes së fesë dhe mjeshtër i lutjes

Papa i shkruan abacisë së Saint-Pierre të Solesmes në 150-vjetorin e vdekjes së themeluesit dhe abatit të parë, duke kujtuar rolin e tij themelor në rizbulimin e liturgjisë si "gjuha e Kishës" dhe në restaurimin e Urdhrit benediktin në Francë: një "dëshmi e gjallë" e jetës murgare

R.SH. – Vatikan

Besnik ndaj Selisë së Shenjtë, dëshmitar i vlerës së liturgjisë si "gjuhë e Kishës" dhe fener për përtëritjen e fesë, i aftë për t'i shoqëruar besimtarët "në orë paqeje dhe në ditë fatkeqësie”. Këto janë fjalët, që përdor Papa Françesku për të kujtuar dom Prosper Guéranger, shërbëtorin e Zotit dhe abatin e parë të Abacisë së Saint-Pierre të Solesmes, në 150-vjetorin e vdekjes, si sot, më 30 janar 1875. Në një letër drejtuar abatit aktual të shtëpisë mëmë të Kongregatës Franceze të Urdhrit të Shën Benediktit, dom Geoffrey Kemlin, Françesku shpreh afërsinë e tij me ata, që ia kanë kushtuar jetën ndjekjes së "gjurmëve të këtij shërbëtori të Kishës”, duke e bërë të njohur veprën e tij.

Të bëhet e arritshme "bukuria e liturgjisë"

"Benedic anima mea Domino": ky, fragmenti i Psalmit 102, që shoqëroi dom Guéranger në momentet e fundit të jetës, vula e një ekzistence, që paraardhësit e Françeskut e ngritën lart për rolin e tij në rivendosjen e jetës murgare benediktine në Francën e pas Revolucionit të vitit 1789, si edhe në përhapjen e përkushtimit ndaj Zemrës së Krishtit e të Zojës, duke u impenjuar në përkufizimin e dogmës së Zënies së Papërlyer. Këtyre aspekteve, Papa u shton “besnikërinë ndaj Selisë së Shenjtë dhe pasardhësit të Pjetrit, veçanërisht në fushën e liturgjisë dhe të atësisë shpirtërore”. Si meshtar dioqezan dhe më pas, si murg benediktin, dom Guéranger përdorte Mesharin Romak në të gjitha kremtimet, duke frymëzuar kthimin e dioqezave franceze "në unitetin e liturgjisë". Ky përkushtim u konkretizua në shkrimin e vëllimeve të Vitit Liturgjik, me qëllim që meshtarët dhe laikët të shijonin "bukurinë dhe pasurinë e liturgjisë, burimi kryesor i përshpirtërisë së krishterë", siç kujton vetë Françesku në Letrën e tij Apostolike “Desiderio desideravi”.

Atë shpirtëror i meshtarëve dhe i laikëve

Në shkrimet e tij, abati pohoi me forcë se "lutja e Kishës" është "më e pëlqyeshmja për veshin dhe zemrën e Zotit dhe, për rrjedhojë, më e fuqishmja. I Lum, pra, është ai që lutet me Kishën”. Ky mendim, shpreson Papa, duhet të frymëzojë bashkësinë e sotme kishtare, që të lartojë "një lutje të vetme dhe të njëjtë, në gjendje të shprehë unitetin e saj". Më 11 korrik 1833, dom Guéranger shkoi me tre shokë në prioratin e vjetër të Solesmes, të cilin e shndërroi jo vetëm në një qendër nevralgjike për ringjalljen e urdhrit benediktin, i cili ishte zhdukur që nga koha e Revolucionit Francez, por edhe në një pikë referimi për besimtarët, që kërkonin këshilla shpirtërore.

Shembull i "frytshmërisë së jetës murgare"

Papa Françesku e mbyll letrën e tij me urimin që puna e Shërbëtorit të Zotit, për të cilin Konferenca Ipeshkvnore Franceze ka shprehur mendim pozitiv për çështjen e lumnimit, që më 8 nëntor 2023, të vazhdojë të japë "fryte shenjtërie" në mesin e besimtarëve, duke mbetur “dëshmi e gjallë e frytshmërisë së jetës murgare, në zemrën e Kishës”.