Papa: Zoti na ndihmon sot, në këtë ditë që po e jetojmë

R. SH. - Vatikan

Papa Françesku ia kushtoi audiencën e përgjithshme të kësaj së mërkureje  lutjes së përditshme, asaj, që mund ta themi në çdo çast të ditës: “udhës, në zyra, në mjetet e transportit…”. Kudo - pohoi - mund ta vijojmë dialogun me Zotin: e kush lutet, është si i dashuri, që e ka gjithnjë e gjithkund në zemër të dashurën. E ne mund të lutemi me fjalë e pa fjalë: sepse gjithçka bëhet rast për të folur me Zotin. Inteligjenca njerëzore - vërejti Papa “është fasadë e hapur mbi misterin, mbi çka e tejkalon atë”:

“Ky mister nuk ka fytyrë shqetësuese, as ngashëryese: njohja e Krishtit na mbush me besimin se atje ku sytë tanë e sytë e mendjes sonë nuk mund të shikojnë dot, nuk është asgjëja! Sepse atje është hiri i pafundmë! Lutja e krishterë ngjall në zemrën njerëzore një shpresë të pamposhtur: dashuria e Zotit mund ta shndërrojë në të mirë çdo gjë, që  na ndodh në udhën e jetës, kur ecim drejt e edhe kur rrëzohemi”.

As dje, as nesër, por sot!

Papa Françesku citoi, më pas, një fragment nga Katekizmi i Kishës Katolike, në të cilin nënvizohet se pikërisht në ngjarjet e përditshme na jepet Shpirti Shenjt, të cilin e takojmë në të përditshmen tonë. “As dje, as nesër. E takojmë sot”. E nënvizoi: “Takohemi sot me Zotin! Sot është dita e takimit!”:

“Nuk ekziston një ditë tjetër e mrekullueshme, veç së sotmes, që po e jetojmë. Njerëzit që jetojnë duke menduar gjithnjë për të ardhmen ‘e po, do të jetë më e mirë…’, e nuk e marrin të sotmen ashtu si të vijë, janë njerëz që  jetojnë në  botën e ëndrrave, të fantazisë, njerëz që nuk dinë ta marrin jetën realisht. Realiteti është e sotmja. E sotmja konkrete. E lutja bëhet sot, Jezusi na ndihmon sot, në këtë ditë, që po e jetojmë. E lutja vjen dhe e shndërron këtë ditë, falë hirit. Lutja e shndërron e na shndërron: paqëton inatin, forcon dashurinë, shumëfishon gëzimin, dikon forcën e nevojshme për të falur. Në ndonjë çast na duket se nuk jemi ne që po jetojmë, por hiri i gjallë, që vepron në shpirtin tonë, përmes lutjes”.

Lutja na ndihmon për t’i dashur të gjithë

Lutja na jep guxim, na shoqëron në jetë. Të lutemi, prandaj, për gjithkënd e për gjithçka - nxiti Papa - edhe për ata, që nuk i njohim, e edhe për armikun tonë:

“Lutja të mbush me një dashuri të pamasë. Të lutemi, prandaj, për njerëzit e palum, për ata që qajnë në vetmi, me bindjen se nuk i do askush. Lutja bën mrekullira; të varfërit, atëhere, e ndjejnë, për hir të Zotit, se edhe në mjerimin e tyre, lutja e një të krishteri dikoi mbi ta mëshirën e Krishtit”.

Mos gjykoni, po shikojeni botën me sytë e mëshirës

Jezusi nuk erdhi për ta gjykuar botën - vijoi Françesku - erdhi për ta shpëtuar. E më pas shtoi, duke folur lirisht:

“Jetë e keqe, ajo e njerëzve që rrinë duke gjykuar të tjerët. Gjithnjë. Nuk bëjnë tjetër, veçse dënojnë, gjykojnë… jetë e keqe, kjo, e trishtuar. Gjykojnë, kur Jezusi vjen për të shpëtuar! Hape zemrën, fal, përligji të tjerët, kuptoji, ji pranë të tjerëve, ki mëshirë, duaj, si Jezusi!”.

Të gjithë jemi  mëkatarë - kujtoi Papa - e të gjithë të dashur nga Zoti, një për një. Duke e dashur kështu këtë botë, duke e dashur me dhembshuri – pohoi - zbulojmë se çdo ditë e çdo gjë fsheh në vetvete një shkëndijë të misterit të Zotit.

T’i mbrujmë me lutje ngjarjet e përditshme

Papa citoi përsëri një fragment nga Katekizmi:

“Lutja në ngjarjet e çdo dite e të çdo çasti, është një nga sekretet e Mbretërisë së Zotit, që iu dëftua të ‘vegjëlve’, shërbëtorëve të Krishtit, të varfërve të lumnive. Gjë e mirë dhe e drejtë të lutesh që ardhja e Mbretërisë së drejtësisë dhe paqes të ndikojë mbi udhën e historisë, por po aq e rëndësishme edhe ‘t’i mbrujmë’ me lutje situatat e përvujta të përditshme”.

Jemi qenie të brishta - përfundoi Papa - por të dimë të lutemi është dinjiteti ynë më i lartë, është forca jonë! Zotin e kemi pranë e lutja “bën mrekulli”.

Të japim ndihmesën për pajtim e vëllazërim     

Gjatë përshëndetjeve në gjuhën italiane, në përfundim të katekizmit, Papa i ftoi besimtarët për një angazhim konstruktiv në rrethanat e jetës së tyre:

“Në një shoqëri, që vijon të dërmohet nga ndeshjet e përçarjet - kujtoi - jini shenjë e projektit të pajtimit e të vëllazërimit, që i ka rrënjët në Ungjill e në ndihmën e domosdoshme të lutjes”.

Françesku kujtoi edhe se nesër kremtohet  festa e Zojës Lurdë. E, në përfundim, urimi.

“Ju uroj t’i përngjisni Zojës, gjithnjë në gatishmëri të plotë për të bërë vullnetin e Zotit!”.