Papa Françesku nuk do të jetë më 8 dhjetor në Sheshin e Spanjës
R. SH. - Vatikan
“Më 8 dhjetorin e ardhshëm Papa Françesku do të bëjë një akt devocioni privat, duke ia besuar Zojës së Papërlyer qytetin e Romës, banorët e tij dhe të sëmurët e shumtë në të katër anët e botës”. Kështu shkruan në një komunikatë Salla e Shtypit, duke shpjeguar se “Papa vendosi të mos shkojë pasditën e 8 dhjetorit në Sheshin e Spanjës për Aktin tradicional të nderimit të Zojës së Papërlyer, nga shkaku i situatës së emergjencës shëndetësore, që të shmangë rrezikun e infektimit, i cili mund të shkaktohet nga grumbullimi i madh njerëzve”.
Sivjet Françesku nuk do të jetë tek këmbët Zojës, ku, sipas traditës shumëvjeçare, vendoste kompozimin me lule të bardha duke i drejtuar edhe lutjen. Po lutja e dalë nga zemra në emër të popullit shenjt të Zotit nuk do të mungojë.
O Zojë lëshoje një rreze nga drita e Krishtit në terrinat tona
Papa Bergoglio do t’ia drejtojë përsëri Marisë. E do të jetë një nga lutjet më të përgjëruara, për mbarë popullin e pushtuar nga një epidemi që, pa besimin në Atin, Zojën e Birin e Saj Hyjnor, do t’i jepte një pamje vërtet të përmortshme botës mbarë. Po Papa - e me të edhe ne - do të mblidhemi simbolikisht përsëri te këmbët e së Papërlyerës, për t’u lutur. Duke kujtuar, në këto çaste lutjen e vjetshme, që ia drejtoi Ati i Shenjtë Nënës së Zotit te Këmbët e shtatores së Saj.
O Zojë e Papërlyer!
Po mblidhemi përsëri rreth teje.
Sa më shumë ecim përpara në jetë,
aq më mirënjohës jemi ndaj Zotit
që na dha ne, mëkatarëve një nënë:
Nënë si Ti, të papërlyer.
Ndërmjet të gjitha qenieve njerëzore, ti je e vetmja
që u ruajt nga mëkati, si Nënë e Krishtit,
Qengjit të Zotit, që shlyen mëkatin e botës!
Po ky privilegj krejt i veçantë
t’u dhurua për të mirën e ne të gjithëve, bijve të tu.
Sepse, kur të shikojmë Ty, shikojmë fitoren e Krishtit,
ngadhënjimin e dashurisë së Zotit mbi të keqen.
Atje ku e teproi mëkati, domethënë, në zemrën njerëzore,
u dikua begatisht hiri,
nëpërmjet pushtetit të butë të Gjakut të Krishtit.
Ti, Nënë, na kujton se, po, jemi mëkatarë,
por jo më skllevër të mëkatit!
Biri yt, me Flijimin e Tij,
e shembi sundimin e së keqes e ngadhënjeu mbi botën.
Kjo i tregon të gjitha breznive Zemrën tënde,
të kulluar si qielli, kur era i davarit retë.
E kështu ti na kujton se nuk është e njëjta gjë
të jesh mëkatar e të jesh i korruptuar; është krejt ndryshe.
Një gjë është të rrëzohesh e pastaj, i penduar, të rrëfehesh
e të ngrihesh përsëri në këmbë
me ndihmën e Zotit;
e gjë tjetër, bashkëfajësia hipokrite me të keqen,
korrupsioni i zemrës, që përjashta duket e panjollë,
por përbrenda është plot me ndjete të këqija,
me egoizëm meskin.
Pastria jote e kulluar na kërkon sinqeritet,
transperencë, thjeshtësi.
Sa nevojë kemi, o Zojë, të çlirohemi
nga korrupsioni i zemrës, që është rreziku më i madh!
Kjo na duket e pamundur, aq jemi mësuar me të,
e pra e prekim me dorë. Por, mjafton të ngremë sytë
e të shohim buzagazin tënd,
bukurinë tënde të papërlyer,
për ta ndjerë përsëri se nuk u bëmë për të keqen,
por për të mirën, për dashurinë e Zotit!
Prandaj, o Virgjëra Mari,
sot po t’i besoj të gjithë ata që, në këtë qytet,
e në mbarë botën, shtypen nën barrën e mosbesimit
e të ligështimit për shkak të mëkatit;
sa e sa njerëz mendojnë se për ta nuk ka ma kurrfarë shprese,
se fajet e tyre janë shumë e tepër të rënda,
e se, sigurisht, Zoti nuk ka kohë për të humbur me ta.
Po i lëshoj në dorë tënde, sepse ti jo vetëm që je nënë
e si e tillë nuk pushon kurrë s’i dashuri bijtë e tu,
por je edhe e papërlyer, hirëplote,
e mund ta lëshosh edhe në terrinat më të dendura
një rreze nga drita e Krishtit të Ngjallur.
Ai, vetëm Ai, i copëton zinxhirët e së keqes,
i zhduk veset më të ndyra, i zgjidh leqet më kriminale,
i prek zemrat më të ngurta.
E nëse kjo ndodh në shpirtin e njerëzve,
si ndërron edhe fytyra e qyteteve!
Në gjestet e vogla e në vendimet më të rëndësishme,
rrethet veskëqia bëhen pak nga pak virtuoze;
cilësia e jetës përmirësohet
e klima shoqërore bëhet më përtëritëse.
Të falënderojmë, o Nënë e Papërlyer,
që na kujton se, nëpër dashuri të Jezusit,
ne nuk jemi më skllevër të mëkatit,
por të lirë: të lirë të duam, të lirë të duhemi,
të ndihmohemi si vëllezër, edhe pse ndryshojmë.
Të falemi, o Zojë! Ti Nënë e Papërlyer,
me dlirësinë tënde, ti na jep zemër
të mos turpërohemi nga e mira, por nga e keqja;
na ndihmon të rrimë larg djallit,
që na josh me mashtrime drejt tij e dredhave të vdekjes!
na e dhuro, të lutemi, kujtimin e ëmbël se jemi bij të Zotit,
Atit të mirësisë së pambaruar,
gurrës së amshuar të jetës, të bukurisë, e të dashurisë”. Amen!