Papa lutet për viktimat e koronavirusit dhe për familjarët e tyre

R.SH. - Vatikan

Edhe sot në mëngjes, Papa Françesku kremtoi meshën në kapelën e Shtëpisë së Shën Martës (video e plotë), transmetuar drejtpërdrejt në televizion e në internet që nga 9 marsi, pasi Ati i Shenjtë dëshiron të tregojë afërsinë e tij me besimtarët, të cilët nuk mund të marrin pjesë në kremtim, për shkak të pandemisë së koronavirusit. Në të Dielën IV të Kreshmëve, Papa u lut sërish për viktimat e Covid-19:

“Këtyre ditëve, dëgjojmë lajme për shumë të vdekur: burra, gra, që vdesin të vetmuar, pa mundur të përshëndesin të afërmit e tyre. Le të mendojmë e të lutemi për ta. Por edhe për familjet, që nuk mund t’i shoqërojnë të dashurit e tyre në çastin e fundit. Lutja jonë e veçantë është për të vdekurit e për familjarët e tyre”.

Në homeli, duke komentuar Ungjillin e ditës (Gjn 9,1-41), që flet për shërimin e të verbërit, Françesku i nxiti besimtarët ta kuptojnë kur Jezu Krishti kalon në jetën e tyre e ta lejojnë atë t’ua ndryshojë zemrën. Ja homelia e plotë:

Kjo pjesë e Ungjillit sipas Gjonit flet vetë. Është kumt i Jezu Krishtit e, edhe katekizëm. Dua vetëm të përmend një gjë. Shën Augustini ka një frazë, që më bën përshtypje: “Kam frikën e Krishtit kur kalon” (Timeo Dominum transeuntem). “Kam frikë mos kalojë Krishti” – “Po pse e ke frikë Zotin?” – “Kam frikë se mos nuk e kuptoj që është Krishti dhe e lë të kalojë”. Një gjë është e qartë: në praninë e Krishtit çelen ndjenjat e vërteta të zemrës, qëndrimet e vërteta; bëhen të dukshme. Ky është hir e, pikërisht për këtë shën Augustini kishte frikë ta linte Jezusin të kalojë, pa e kuptuar se po kalonte.

Në Ungjillin e sotëm është e qartë: kalon, shëron një të verbër e shkakton shkandull. E pas kësaj, del në pah ç’kanë të mirë e të keqe njerëzit në zemër. I verbëri… Të çudit urtia e të verbërit, mënyra si përgjigjet ai. Ishte mësuar të lëvizte duke prekur me duar, e ndiente rrezikun, i ndiente gjërat e rrezikshme, që mund ta bënin të rrëshqiste. E lëvizte si i verbër. Argumentonte qartë, saktë e, pastaj, përdorte edhe ironinë, ia lejonte vetes këtë luks.

 Dijetarët e Ligjit i dinin të gjitha normat, të gjitha. Po mbeteshin aty. Nuk e kuptonin kur kalonte Zoti. Ishin të ngurtë, kapeshin pas zakoneve të tyre. Edhe Jezusi e thotë në Ungjill: kapeshin pas zakoneve të tyre. E, nëse për të ruajtur këto zakone, u duhej të bënin ndonjë padrejtësi, nuk ishte problem, sepse normat u thoshin se ajo nuk ishte padrejtësi; e ajo ngurtësi i çonte drejt padrejtësive. Para Krishtit, del në pah kjo ndjenjë mbylljeje.

Vetëm këtë. Unë ju këshilloj të gjithëve të merrni në dorë Ungjillin, kapitullin 9 të Ungjillit sipas Gjonit, ta lexoni në shtëpi, të qetë. Një, dy herë, për të kuptuar mirë ç’ndodh kur kalon Jezusi: dalin në pah ndjenjat. Duhet kuptuar mirë ç’na thotë shën Augustini: kam frikën e Zotit kur kalon, kam frikë se nuk e kuptoj dhe nuk e njoh. E nuk ndryshoj… Mos harroni: lexojeni sot një, dy, tre herë kapitullin 9 të shën Gjonit, për gjithë kohën që dëshironi.

Papa e përfundoi kremtimin me adhurimin e me bekimin eukaristik, duke i ftuar të gjithë në Kungimin shpirtëror. Ja lutja e Papës:

Jezusi im, besoj se je i pranishëm në të Shenjtnueshmin Sakrament. Të dua mbi gjithçka e shpirti im të kërkon. E pasi tani nuk kam mundësi të të marr realisht në të Shenjtnueshmin Sakrament, eja tek unë, të paktën, shpirtërisht. Si të ishe vërtetë i pranishëm, unë të përqafoj dhe bashkohem plotësisht me Ty. Mos lejo që të ndahem asnjëherë prej Teje.