Të meditojmë me Ungjillin: kush është pa mëkat, të hedhë gurin i pari
R.SH. - Vatikan
Në atë kohë, Jezusi shkoi në Malin e Ullinjve. Në mëngjes erdhi prapë në Tempull. Mbarë populli shkonte tek ai. Ai u ul e po i mësonte. Atëherë skribët e farisenjtë ia sollën para një grua të zënë në kurorëshkelje. E vunë në mes dhe i thanë: “Mësues, kjo grua u zu ndërsa po bënte mëkatin e kurorëshkeljes. Në Ligj Moisiu na urdhëroi të këtillat të vriten me gurë. Po ti çka thua?” Folën kështu për ta vënë në provë që të kishin për çka ta padisnin.
Jezusi u përkul e filloi të shkruajë me gisht në dhe. E, pasi ata vijonin ta pyesnin, ai u drejtua e tha: “Kush është prej jush pa mëkat, le ta qesë i pari gurin në të!” Përsëri u përkul e vazhdoi të shkruajë me gisht në dhe. Ata, kur e dëgjuan përgjigjen, nisën një nga një të largohen duke filluar prej më të vjetërve. Jezusi mbeti vetëm – dhe gruaja që po qëndronte në këmbë në midis. Jezusi u drejtua dhe i tha: “Grua, ku janë ata? Askush nuk të dënoi?” “Askush, Zotëri!” – përgjigji ajo. “As unë nuk po të dënoj – i tha Jezusi – Shko, por mbas tashit mos mëkato më!”
Të lutemi së bashku
Është grua e çarmatosur
ajo, që para këmbëve të tua, o Jezus
e flakin farisenjtë.
Pas fytyrave të tyre fshihet
dinakëria e gjarpërit.
E gruaja fatcube
që lindi mbi tokën me gurë
e me gurë do të mbarojë,
sheh ëndrra të tmerrshme syçelë,
në pritje për t’u bërë
një grumbull gurësh
të përgjakur.
Si kishte arritur deri këtu!?
Ta mbysnin këta burra,
që deri dje e patën ledhatuar?
E s’ju duk aspak mëkat?
Si mund ta shikonin
ballë për ballë!?
Thua kishin helmin në gjak,
sepse i zuri gjarpëri?
Po ëndrra u këput!
Njeri prej tyre e mori gurin…
Nuk mund të mohohet:
u zu në mëkat.
E di, prandaj, ç’ e pret:
do të mbytet me gurë!
E flakin para këmbëve tua, Jezus,
që ta gjykosh!
Rreth Teje skribë e farisenj
që e dinë si punon ligji,
prandaj të venë në provë.
Duan ta dinë se deri ku
mund të shkojë kjo mëshira jote
për publikanë e mëkatarë
e der’te gruaja që gaboi
mes etjes për jetë
e mëkatit …
E para do të jetë mrekulluar
pikërisht kjo grua
nga sjellja jote, o Zot!
Pse s’e dënove sakaq?
Pse s’hodhe gurin e parë
përmbi atë trup
përpëlitur nga tmerri
i fundit çnjerëzor
që s’e pranon as guri?
Pse s’e zbatove
sakaq Ligjin e lashtë?
Nuk e zbatove!
e i tregove botës:
botës sate e sonës,
që pret me gurë në dorë
tjetrin ta kthejë në muranë,
se duhet të shikojmë vetveten,
e pastaj gruan;
fajet e mëkatet tona,
pastaj ta marrim gurin në dorë
për të gjuajtur tjetrin a tjetrën.
E të mos harrojmë se Ti,
nuk erdhe për të na gjuajtur me gurë,
po për të na hapur,
si i hape gruas
dhe pse e zënë në mëkat,
një udhë të re.
Udhë që na mëson
o Zot i mirë,
të mos jemi skllevër të ligjit,
për të qenë të lirë!
