24 mendime për Kohën e Ardhjes: e Mërkura IV e Kohës së Ardhjes
Titullohet “Në gjurmë të etërve”, meditimi i parafundit i Kohës së Ardhjes. Kujtim, në prag të Krishtlindjes, për ata, që duke na prirë, na lanë trashëgim fenë e dinjitetin njerëzor!
R. SH. - Vatikan
Po shuhet breznia më e mirë
që qau më shumë, që vuajti më shumë,
që u lut më shumë…
Që s’mundi të studionte,
po bijtë i edukoi mrekullisht.
Po shkojnë ata
që i mbajtën gjithë jetën
sytë e përlotur
mbi fytyrat e fëmijëve të pafat.
Ata që s’u ngopën kurrë me gjumë,
e as me bukë!
E edhe kur kënduan
kënga e tyre pikoi në errësirë,
e plasi mbi pranga!
Po shkojnë ata
që u mungoi gjithçka!
Ata që punuan si kafshët
për asnjë çast pa e humbur dinjitetin.
Ata, që kënaqeshin
me bukën e fortë si guri….
Po vdesin ata, që vuajtën pa fjalë.
E pas lanë emrat:
flakëza qirinjsh
mbi varret e tyre,
për të ndritur botën.
Po vdesin të trembur,
po shkojnë pa trazuar njeri
duke lënë pas
çka kishin më të çmuar:
“Gjurmët e fesë e të dinjitetit,
që nuk e humbën kurrë!”.
23 dhjetor 2020, 10:53
