Të meditojmë me Ungjillin e së dielës XXI të vitit liturgjik

R.SH. - Vatikan

¹³ “Kur Jezusi arriti në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti nxënësit e vet: “Ç’thonë njerëzit, kush është Biri i njeriut?” ¹⁴ Ata u përgjigjën: “Disa thonë se është Gjon Pagëzuesi; do të tjerë Elia; do të tjerë Jeremia ose një ndër profetë”. ¹⁵ “Po ju - u tha atyre - ç’thoni: kush jam unë?” ¹⁶ Iu përgjigj Simon Pjetri: “Ti je Mesia - Biri i Hyjit të gjallë!” ¹⁷ Atëherë Jezusi i tha: “I lumi ti, o Simon, biri i Jonës, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi e gjaku, por Ati im që është në qiell! ¹⁸ Edhe unë po të them: Ti je Pjetër-Shkëmb dhe mbi këtë shkëmb unë do ta ndërtoj Kishën time dhe dyert e ferrit s’do të ngadhënjejnë kundër saj! ¹⁹ Ty do t’i jap çelësat e Mbretërisë së qiellit: gjithçka të lidhësh mbi tokë, do të jetë e lidhur edhe në qiell e gjithçka të zgjidhësh mbi tokë, do të jetë e zgjidhur edhe në qiell”. ²⁰ Atëherë u urdhëroi nxënësve që të mos i tregojnë askujt se është ai Mesia.

Të lutemi së bashku:

Ai, Simoni, biri i Jonës,

të njohu si Mesi,

si i Shumëprituri, si Biri i Zotit të gjallë.

E ti, o Jezus, e quajte “shkëmb”,

guri mbi të cilin do të ndërtohej Kisha jote.

Ti e di sa i brishtë do të ishte ky shkëmb

pikërisht në çastin kur

duhej të kishte dhënë provë

për qendresën e tij para stuhive,

për guximin para keqdashjes,

për besnikërinë pa hije dyshimi.

E megjithatë, Ti nuk hoqe dorë prej tij,

as ia llogarite mundësitë

apo virtytet a kompetencat,

por fenë e tij, atë fe

që e bëri të flasë atë ditë,

atë fe, që do ta mbështesë

kur të ndihet ngushtë e i brishtë,

plot frikë e do të Të mohojë tri herë me radhë.

E njëjta gjë vlen edhe për ne, o Zot.

Nëse i lë në duart tona thesaret e tua të paçmuara,

duke mos marrë parasysh mëkatet e plogështinë tonë,

e bën, sepse e sheh besimin që kemi në Ty,

dashurinë, që na lidh me Ty.

E shi për këtë, na largohet trishtimi

e mbushemi me gëzim që jemi

një mjet i varfër në duart e Tua.