Të meditojmë me Ungjillin e së dielës së 20-të të vitit kishtar
R.SH. - Vatikan
“49 ‘Erdha të sjell zjarrin mbi tokë e sa dëshiroj të ishte tashmë i ndezur flakë! 50 E po, më duhet të pagëzohem me pagëzim, e sa ngushtë jam derisa të kryhet. 51 A kujtoni se erdha të sjell paqen mbi tokë? Jo, po ju them, por përçarjen! 52 Qysh tash, për të vërtetë, pesë anëtarë në një shtëpi, do të jenë të ndarë: tre kundër dyve dhe dy kundër treve: 53 baba do të zihet me djalë, e djali me babën; nëna me të bijën, e bija me t’ëmën; vjehrra me të renë dhe e reja me të vjehrrën’.
54 Mandej iu drejtua turmës: ‘Kur shihni renë se çohet në perëndim, përnjëherë thoni: ‘Do të vijë shi’, dhe ashtu ndodh. 55 Kur shihni se fryn shiroku, thoni: ‘Do të jetë vapë’, dhe bën vapë. 56 Shtiracakë! Dukën e tokës e të qiellit dini ta çmoni, por këtë kohë nuk dini?! 57 Përse ju vetë nuk gjykoni vetvetiu ç’është e drejtë?!” (Lk 12,49-57)
Të lutemi së bashku:
Njerëzit do të dëshironin që Ti, o Jezus
të ishe zjarrfikës i përjetshëm,
Ai që u jep fund vështirësive,
që shuan kontrastet,
që zbut ndarjet,
që u vë fre, ose i zgjidh konfliktet.
E Ti, përkundrazi, u thua se je zjarrvënës:
se ke ardhur për të sjellë zjarr e flakë mbi tokë,
se dëshiron të ndezësh e jo të shuash,
të zgjosh e jo të vësh në gjumë.
Do të dëshironin që Ti, o Jezus,
të ishe ndërtues i një paqeje “me çmim të ulët”,
që e lë gjendjen të paprekur,
që bën të pranohen edhe padrejtësitë
e të gëlltiten të gjitha abuzimet,
poshtërimet, pabarazitë.
Por Ti erdhe t’ia ndryshosh
faqen botës,
ta shndërrosh këtë historinë tonë,
e kjo nuk bëhet njëzëri,
me shkopin magjik.
Duhet përballuar një shteg i rrëpirtë,
duhen kaluar rreziqe deri në fund,
duhet që secili të bartë mbi shpinë
barrën e vet të vuajtjes e të sakrificës.
“Pagëzimin” tënd, atë zhytje
në terrin e mundimeve
deri në vdekjen e dhimbshme mbi kryq
Ti e përballon me guxim e besim,
pa u tërhequr mbrapsht.
Paqja e vërtetë ka çmim të lartë
e Ti je gati ta paguash:
është çmimi i gjakut,
është dhurimi i jetës.
