Patriarku Yohanna X dhe Siria e re: ne të krishterët nuk jemi 'mysafirë' në këtë tokë

“Ne jemi këtu në Damask, pranë Xhamisë Umajad dhe i tregojmë botës se ne, si të krishterë, vijmë nga toka e Levantit dhe kedrave tëLibanit… nga hapësirat e Homs dhe historia autentike e Halepit, nga rrotat e ujit të Hamës dhe zhurma e burimeve të ujit të Idlibit, nga deti Latakia dhe nga Eufrati i Deir ez-Zor. Ne nuk jemi mysafirë në këtë tokë, dhe nuk jemi fëmijë të sotme as të djeshme. Ne vijmë nga Antiokia e Apostujve, nga kjo tokë që ka mbushur Universin me emrin e Jezu Krishtit

R.SH. / Vatikan

“Ne jemi këtu në Damask, në rrugën e drejtë nga Al-Marymiya, pranë Xhamisë Umajad, e njohur edhe si Xhamia e Madhe, dhe i tregojmë botës se ne, si të krishterë, vijmë nga toka e Levantit dhe kedrave të Libanit… nga hapësirat e Homs dhe historia autentike e Halepit, nga rrotat e ujit të Hamës dhe zhurma e burimeve të ujit të Idlibit, nga deti Latakia dhe nga Eufrati i Deir ez-Zor. Ne nuk jemi mysafirë në këtë tokë, dhe nuk jemi fëmijë të sotëm as të djeshme. ,,Ne vijmë nga Antiokia e Apostujve, nga kjo tokë që ka mbushur Universin me emrin e Jezu Krishtit”.

Fjalët e zgjedhura nga Yohanna X Yazigi, Patriarku Ortodoks grek i Antiokisë, për të kujtuar natyrën autoktone të komuniteteve të krishtere siriane, në fazën e re dhe të pasigurt historike që po kalon vendi, janë të forta dhe sugjestionuese. Mesazhi i tij, publikuar në këto orë, përfaqëson një lloj" manifesti " të ndjenjave dhe pritjeve të shumë të krishterëve sirianë për të ardhmen që pret bashkësitë e tyre fetare në Sirinë e pas Asadit.

Për "vëllezërit myslimanë", Patriarku Ortodoks i Antiokisë kujton faktin e ndarjes së "të njëjtit fat" në një "histori të përbashkët, me të gjitha uljet dhe ngritjet e saj", Yohanna shpreson që Siria të mos bashkohet dhe të mbetet një vend i bashkuar, dhe përshkruan në detaje atë që duket se është e "dëshiruar" në lidhje me konformimin politik dhe institucional që do të marrë Siria "e Re".

“Siria që duam” vëren ndër të tjera Patriarku – është “një Shtet civil, në të cilin të gjithë kanë të drejta dhe detyra të barabarta, duke përfshirë mbajtjen e ligjeve për statusin personal për secilin prej përbërësve të tij”, siç u krijua nën regjimin e Asadit. Një Shtet i themeluar mbi parimin e "shtetësisë", me një strukturë kombëtare që hedh poshtë "logjikën e shumicës dhe pakicave", Patriarku citon si model Shën Gjon Damashenin, Doktorin e Kishës që kishte shërbyer si zyrtar në Gjykatën e Umajadëve.

“Faktori i parë dhe i fundit garantues për arritjen e të gjitha këtyre objektivave”, thotë Yohanna, “është Kushtetuta, dhe për këtë arsye procesi i hartimit të Kushtetutës duhet të jetë një proces kombëtar dhe gjithëpërfshirës”.

Përsa i përket interesimit që mediat ndërkombëtare po tregojnë në këtë fazë për kushtet e të krishterëve në Siri, Patriarku fton që të mos u jepet kredi “thashethemeve të shumta që përhapen pa asnjë ndjenjë përgjegjësie” në media dhe rrjetet sociale.

(Agjencia lajmeve Fides 16/12/2024)