Pol Verlen : “Krishti Fëmijë”
O Foshnje Hyjnore, ku duhet të shkojmë/në se duam të shikojmë Hyjin Atë? /Ndihmona të rilindim mbi tokë, /si fëmijë të dlirë, lakuriq, që për strehë/kanë veç një stallë; e për shokë, /kanë vetëm kaun e gomarin. / Ndihmona që plagë mos t’i hapen/trupit tonë krejt pa faj, /në gjirin e errët të drojes; /që syri ynë i mjerë të mos shohë, /dhimbshëm si drita e diellit/zbehet pa lindur ende.
Pol Verlen : “Krishti Fëmijë”
O Foshnje Hyjnore, ku duhet të shkojmë
në se duam të shikojmë Hyjin Atë?
Ndihmona të rilindim mbi tokë,
si fëmijë të dlirë, lakuriq, që për strehë
kanë veç një stallë; e për shokë,
kanë vetëm kaun e gomarin.
Ndihmona që plagë mos t’i hapen
trupit tonë krejt pa faj,
në gjirin e errët të drojes;
që syri ynë i mjerë të mos shohë,
dhimbshëm si drita e diellit
zbehet pa lindur ende.
E mbrëmja kur bie, me dritën e ëmbël,
tjetër dëshirë të mos kemi,
veç gjumit paqëtor, të pafaj!
Marrë nga ‘Natale in poesia’, Antologia dal IV al XX secolo, Novara, 2006. fq . 63 - Pol Verlen
25 dhjetor 2020, 22:23
