Lamtumirë Atë François Laborde, njeriu i “Qytetit të gëzimit”
R.SH. - Vatikan
Anëtar i institutit të Prados, atë François Laborde jetonte në Indi që nga viti 1965. Me veprimtarinë e tij pranë të varfërve, të sëmurëve e handikapatëve të Kalkutës, së bashku me Gaston Dayanand, misionar zviceran, frymëzoi veprën best-seller të Dominique Lapierre “La Cité de la joi” , “Qyteti i gëzimit” - ku mund të ndjekim edhe gjurmët e një figure tjetër, shumë të dashur për mbarë botën: Nënë Terezës, për të cilën Lapierre pati shkruar: “Takimi me Të ma ndryshoi krejt jetën”.
Që nga mosha 9 vjeçare François Laborde u prek thellë nga jeta e mjerë e mikut të tij më të mirë dhe familjes së tij, që banonte në Paris. U kthye në shtëpi me lot në sy. Lotë që, nësa lëshonte shtat, e shtynë të merrte udhën e largët, atje ku mjerimi ishte më i madh. Me bindjen se duhet të jetonte ndërmjet të varfërve, për t’i kuptuar.
I shuguruar meshtar në vitin 1951, vijoi studimet për drejtësi kanonike e teologji në Romë e, më pas, edhe për filozofi, në Lion. Tetë vjet me radhë, dha mësimin e filozofisë në seminarin e Prados. Më 1965 u nis drejt Indisë, për studimin sociologjik mbi “marrëdhëniet ndërmjet popullsisë së periferive e asaj të integruar”, nën patronazhin e OKB-së dhe të Unesco-s. I prekur thellë nga varfëria e Kalkutës, vendosi të qëndronte në këtë qytet kontrastesh të hatashme. E aty preku me dorë fenë e vërtetë të këtyre njerëzve, të cilëve Zoti u kish dhuruar hirin t’i përballonin me lutje edhe vështirësitë më të pakapërcyeshme. Prej kësaj atmosfere do të lindte vepra e mirënjohur “Qyteti i gëzimit”. E prej kësaj jete Ati i të varfërve u nis drejt një jete tjetër - ashtu si qe nisur edhe Nëna e të varfërve të Kalkutës, Shqiptarja më e madhe, Tereza Bojaxhiu.