“ക്രിസ്തു ജീവിക്കുന്നു” : യുവജനം ചാരം മൂടിക്കിടക്കുന്ന ഒരു ലോകത്തിൽ വളർന്നാൽ വലിയ സ്വപ്നങ്ങളുടെ തീജ്വാല സജ്ജീവമായി സൂക്ഷിക്കാൻ കഴിയില്ല

സി. റൂബിനി ചിന്നപ്പ൯ സി.റ്റി.സി, വത്തിക്കാൻ ന്യൂസ്

അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനം

അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനമെന്നത് കത്തോലിക്കാ സഭയില്‍ പാപ്പാ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന ഔദ്യോഗിക ലേഖനങ്ങളുടെ വിവിധതരത്തിലുളള പരമ്പരകളിൽപ്പെടുന്ന ഒരു ലേഖനമാണ്. ഇവയുടെ പ്രാധാന്യ ശൃംഖലയില്‍ ഏറ്റവും മുന്‍പന്തിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ചാക്രീക ലേഖനങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ തൊട്ടടുത്ത സ്ഥാനമാണ് അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനങ്ങള്‍ക്കുള്ളത്.

ഏഴാം അദ്ധ്യായം

ഏഴാമത്തെ അദ്ധ്യായം യുവജന ശുശ്രൂഷയെക്കുറിച്ചാണ്. ആമുഖമായി യുവജന ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് പ്രധാനമായി രണ്ട് സഹ ഗമന മാർഗ്ഗങ്ങൾ - എത്തിച്ചേരലും, വളർച്ചയും - ഉണ്ടെന്ന് വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ട് ഓരോ വ്യക്തിയും 'വീട് ' നിർമ്മിക്കാനുള്ള കല്ലാണെന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്കും എപ്പോഴും മിഷനറിമാരായിരിക്കുകയെന്ന സ്നേഹ ബോധ്യങ്ങളിലേക്കു നയിക്കാൻ കഴിയുന്ന "ജനകീയമായ'' യുവജന ശുശ്രൂഷയുടെ സാധ്യതകളിലേക്കും പാപ്പാ വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു. ഇതിനായി " യുവജനങ്ങളുടെ കൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന സമൂഹ''മായി നാം മാറണമെന്ന് പാപ്പാ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

സമുചിത സാഹചര്യങ്ങൾ

216. “യുവജനങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ സ്വാഗതാർഹമാക്കാൻ വേണ്ടി നമ്മുടെ സകല സ്ഥാപനങ്ങളെയും കൂടുതൽ സജ്ജീകൃതമാക്കണം. കാരണം പലർക്കും തങ്ങള്‍ അനാഥരാണെന്ന യാഥാർത്ഥ്യമായ തോന്നലുണ്ട്. ഞാനിവിടെ കുടുംബ പ്രശ്നങ്ങളെയല്ല, പിന്നെയോ ബാലികാബാലകന്മാരും യുവാക്കളും മുതിർന്നവരും മാതാപിതാക്കളും കുട്ടികളും ഒന്നുപോലെ അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു കാര്യത്തെ കുറിച്ചാണ് പരാമർശിക്കുന്നത്. ഈ പറഞ്ഞ എല്ലാ അനാഥർക്കും ഒരുപക്ഷേ നമ്മൾ ഉൾപ്പെടെ എല്ലാവർക്കും ഇടവകയോ വിദ്യാലയമോ പോലുള്ള സമൂഹങ്ങൾ തുറവിയും സ്നേഹവും ഉറപ്പും വളർച്ചയും അനുഭവിക്കാനുള്ള സാധ്യതകൾ നൽകണം. മാതാപിതാക്കളുടെയും അപ്പൂപ്പന്മാരുടെയും അമ്മൂമ്മമാരുടെയും പരാജയപ്പെട്ട സ്വപ്നങ്ങൾ തങ്ങൾക്ക് പൈതൃകമായി കിട്ടിയെന്ന് അനേകം യുവാക്കൾക്ക് ഇന്ന് തോന്നുന്നു. സാമൂഹിക അക്രമം, സ്വാർത്ഥത, മറ്റുള്ളവരോടു താൽപര്യമില്ലായ്മ എന്നിവ വഴി ഒറ്റിക്കൊടുക്കപ്പെട്ട സ്വപ്നങ്ങളാണിവ. ഒറ്റവാക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ തങ്ങൾ വേരു പറിച്ച് എടുക്കപ്പെട്ടവരാണെന്ന് അവർക്ക് തോന്നുന്നു. യുവജനം ചാരം മൂടിക്കിടക്കുന്ന ഒരു ലോകത്തിൽ വളർന്നാൽ വലിയ സ്വപ്നങ്ങളുടെയും പദ്ധതികളുടെയും തീജ്വാല സജ്ജീവമായി സൂക്ഷിക്കാൻ അവർക്ക് പ്രയാസമായിരിക്കും. അവർ അർത്ഥമില്ലാത്ത മരുഭൂമിയിൽ വളർന്നാൽ, വിത്തുകൾ വിതയ്ക്കാൻ ജീവിതം ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുള്ള ആഗ്രഹത്തെ അവർ എവിടെ വികസിപ്പിക്കും? ഇന്നത്തെ സാമൂഹിക സമ്പർക്കം മാധ്യമ സംസ്കാരം വളർത്തുന്ന തുടർച്ചയില്ലായ്മയുടെ അനുഭവം, പേരു പറിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥ, മൗലിക തീർച്ചകളുടെ നാശം എന്നിവ അനാഥത്വത്തെ കുറിച്ചുള്ള ആഴമുള്ള ബോധത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവർക്ക് ലക്ഷ്യബോധത്തോടെ ജീവിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ആകർഷകവും സഹോദരവുമായ സാഹചര്യം സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ട് അതിനോടു നമ്മൾ പ്രത്യുത്തരിക്കണം. (കടപ്പാട്. പി.ഒ. സി പ്രസീദ്ധീകരണം).

217. ഒറ്റവാക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ, “ഒരു വീട് സൃഷ്ടിക്കുക” എന്നത് ഒരു കുടുംബം സൃഷ്ടിക്കുകയെന്നയാണ്.  ജീവിതം അൽപം കൂടി മാനുഷീകമാണെന്ന് തോന്നും വിധം  കേവലം  ഉപയോഗകവുമായ ശൃംഖലകൾക്കുമുപരി അപരരോടു ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതായി സ്വയം അനുഭവിക്കുന്നതാണത്. കുടുംബം സൃഷ്ടിക്കുകയെന്നതിന്റെ അർത്ഥം ഇതാണ്: വചനം മാംസം ധരിക്കാ൯ അനുവദിക്കുക. നമ്മുടെ മണികൂറുകളും ദിവസങ്ങളും ഊഷ്മളമാകണം. നിസ്സംഗതയും അജ്ഞാതത്വവും കുറഞ്ഞതാക്കണം. നമുക്കെല്ലാവർക്കും  ചെയ്യാ൯ കഴിയുന്ന ലളിതമായ അനുദിനപ്രവൃത്തികൾകൊണ്ട് ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കലാണത്. നമുക്ക് അറിയാവുന്നത് പോലെ  ഒരു വീട്ടിൽ എല്ലാവരും ഒന്നിച്ച് ജോലിചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്. ഒരുത്തനും നിഷ്ക്രിയനായി നിൽക്കാനോ അകലെ നിൽക്കാനോ സാധ്യമല്ല. കാരണം, ഓരോ വ്യക്തിയും  വീട് നിർമ്മിക്കാനുള്ള ഒരു  ഇഷ്ടികയാണ്. ക്ഷമയുള്ളവരായിരിക്കുന്നതും പരസ്പരം ക്ഷമിക്കാനും ഓരോ ദിവസവും പുതുതായി തുടങ്ങുന്നതും എങ്ങനെയെന്നു പഠിക്കാനുള്ള കൃപാവരത്തിനായി കർത്താവിനോടു പ്രാർത്ഥിക്കുകയെന്നതും ഇതിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. എത്ര പ്രാവശ്യം ഞാൻ ക്ഷമിക്കുകയും വീണ്ടും തുടങ്ങുകയും വേണം? ഏഴ് എഴുപത് പ്രാവശ്യം അത്യാവശ്യമായിരിക്കുന്നിടത്തോളം പ്രാവശ്യം. ശക്തമായ ബന്ധങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ അനുദിനം സഹനശീലത്താലും ക്ഷമയാലും വളർത്തപ്പെടുന്ന ആത്മധൈര്യവും വിശ്വാസവും വേണം. അങ്ങനെയാണ് അത്ഭുതം നടക്കുന്നത്:  ഇവിടെ നാം വീണ്ടും ജനിച്ചു. എന്തെന്നാൽ ദൈവത്തിന്റെ തലോടൽ നാം അനുഭവിച്ചറിയുന്നു.  അത് നമ്മെ കൂടുതൽ മാനുഷികമായ ലോകത്തെപ്പറ്റി സ്വപ്നം കാണാൻ ശക്തരാക്കുന്നു. അങ്ങനെ കൂടുതൽ ദൈവികമായ ലോകത്തെപ്പറ്റി സ്വപ്നം കാണാൻ ശക്തരാക്കുന്നു.” (കടപ്പാട്. പി.ഒ. സി പ്രസീദ്ധീകരണം).

ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ തന്റെ അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനത്തിൽ, നമ്മുടെ കാലത്തെ അടിയന്തിര ആശങ്കകളെ കുറിച്ച് വിശദീകരിക്കുന്നു.  അവയിൽ നിരവധി ചെറുപ്പക്കാരും മുതിർന്നവരും കുടുംബങ്ങളും അനുഭവിക്കുന്ന അനാഥത്വ ബോധമാണ് പ്രധാനപ്പെട്ടത് . ഈ അനാഥത്വം കുടുംബപ്രശ്നങ്ങൾ മൂലമല്ലെന്നും പലപ്പോഴും അനീതി, സാമൂഹിക അക്രമം,സ്വാർത്ഥത, മറ്റുള്ളവരോടുള്ള പരിഗണനക്കുറവ് തുടങ്ങിയ സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങളുടെ ഫലമാണെന്ന് അംഗീകരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, യുവജനങ്ങളെ  സ്വീകരിക്കുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അന്തരീക്ഷങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കണമെന്ന് പാപ്പാ ക്രൈസ്തവ സമൂഹങ്ങളോടു ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു.  ഈ രണ്ട്  ഖണ്ഡികകളിലും, ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ യുവജനങ്ങളിൽ സ്വത്വവവും ലക്ഷ്യബോധവും വളർത്തുന്ന ക്രിസ്തീയ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുള്ള ആവശ്യകതയെ ഊന്നിപ്പറയുന്നു.

അനാഥത്വബോധത്തോടുള്ള പ്രതികരണം

ഇന്നത്തെ സമൂഹത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന അനാഥത്വബോധത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാൻ ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹങ്ങളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു. പലരും അനുഭവിക്കുന്ന അനാഥത്വബോധത്തെ പരിഹരിക്കുന്നതിന് ഇടവകകളും, സ്കൂളുകളും പോലുള്ള ക്രിസ്തീയ സ്ഥാപനങ്ങൾ കൂടുതൽ സജ്ജമാകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ഈ അനാഥത്വം മാതാപിതാക്കളുടെ അഭാവം മാത്രമല്ല, സ്വപ്നങ്ങളുടെയും മൂല്യങ്ങളുടെയും നിരാശ മൂലമുണ്ടാകുന്ന ആഴത്തിലുള്ള അസ്തിത്വ ശൂന്യതയെയാണ് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നത്. അനീതി, അക്രമം, സ്വാർത്ഥതയുടെ വ്യാപകമായ സംസ്കാരം എന്നിവയാൽ തകർന്ന ഒരു ലോകം പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ചതിന്റെ കുറവ് ഇന്നത്തെ യുവജനങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നു.

ക്രൈസ്തവരെന്ന നിലയിൽ, തുറന്ന മനസ്സും, സ്നേഹവും, വളർച്ചയും പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന പരിതഃസ്ഥിതികൾ നൽകിക്കൊണ്ട് ഈ അസ്തിത്വ പ്രതിസന്ധിയോടു പ്രതികരിക്കാൻ നാം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന കാര്യവും പാപ്പാ വ്യക്തമാക്കുന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, ലോകത്തിന്റെ വെല്ലുവിളികളാൽ മങ്ങിപോയേക്കാവുന്ന പ്രത്യാശയുടെ ജ്വാല പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കാൻ യുവജനങ്ങളെ നമുക്ക് സഹായിക്കാനാകും.

ഭവനം സൃഷ്ടിക്കുക

ക്രൈസ്തവ സമൂഹങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ശ്രമിക്കേണ്ട അനുയോജ്യമായ അന്തരീക്ഷത്തെ വിവരിക്കാൻ ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ"വീട്" എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നു.  ഒരു വീട് ഒരു ഭൗതിക ഇടം മാത്രമല്ല, വ്യക്തികൾക്ക് പരസ്പരം ആഴത്തിൽ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കുടുംബപരവും ആത്മീയവുമായ ഇടമാണ്. ക്രിസ്തീയ സമൂഹങ്ങളിൽ, ഒരു വീട് സൃഷ്ടിക്കുക എന്നതിനർത്ഥം ഉപയോഗപരവും പ്രായോഗികവുമായ ബന്ധങ്ങൾക്കപ്പുറത്തേക്ക്  വിശ്വാസത്തിലും സ്നേഹത്തിലും വേരൂന്നിയ ബന്ധങ്ങൾ വളർത്തുക എന്നാണ്. വ്യക്തികൾക്ക് മൂല്യവത്തായതും ഒരു വലിയ കുടുംബത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണെന്ന് തോന്നാൻ സഹായിക്കുന്ന ലളിതവും ദൈനംദിനവുമായ പരിഗണനയും, പിന്തുണയും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.  ഈ ആത്മീയ ഭവനം പണിയുന്നതിൽ സമൂഹത്തിലെ ഓരോ അംഗത്തിനും ഒരു പങ്കുണ്ട്, ആരും വേറിട്ടുനിൽക്കുകയോ നിസ്സംഗരായിരിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. ഒരു "ഭവന"ത്തോടു സാദൃശ്യമുള്ള സ്വാഗതാർഹവും സ്നേഹനിർഭരവുമായ പരിതഃസ്ഥിതികൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലൂടെ, ഏകാന്തതയെ വേരോടെ പിഴുതെറിഞ്ഞ് നിരാശരായ ആളുകൾക്ക് സാന്ത്വനം പ്രദാനം ചെയ്യാനും കഴിയും.

ക്ഷമയുടെ പങ്ക്

ശക്തവും സ്നേഹപൂർണ്ണവുമായ ഒരു ക്രിസ്തീയ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിന് ക്ഷമ അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. പരസ്പരം ക്ഷമിച്ച് കൊണ്ട് ഓരോ ദിവസവും നാം ആരംഭിക്കാ൯ നാം തയ്യാറാകണമെന്ന് ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.

ക്ഷമയുടെ ഈ പ്രവൃത്തി പരിമിതമല്ല, മറിച്ച് " ഏഴ് എഴുപതു പ്രാവശ്യം" ക്ഷമിക്കുക എന്ന ക്രിസ്തു മൊഴികളെ  അനുസരിച്ച് കൊണ്ട്   ദൈവം നമ്മെ അതിരുകളില്ലാതെ ക്ഷമിക്കുന്നത് പോലെ കുടുംബത്തിൽ ഓരോ വ്യക്തിയും അളവുകളില്ലാതെ ക്ഷമിക്കുകയും വിട്ട് കൊടുക്കുകയും കരുണ കാണിക്കുകയും വേണം. ക്ഷമ പരിശീലിക്കുന്നതിലൂടെ, വിശ്വാസത്തിന്റെയും ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെയും ബന്ധങ്ങൾ അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷമാണ് നാം സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ലളിതവും എന്നാൽ  ആഴമായ ഈ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ, വ്യക്തിഗതമായും കൂട്ടായതുമായ ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ നന്മ നാം അനുഭവിക്കുന്നു. അങ്ങനെ നമുക്ക് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം വീണ്ടും കണ്ടെത്തുവാനും കൂടുതൽ മാനുഷികവും ദിവ്യവുമായ ഒരു ലോകത്തെക്കുറിച്ച് സ്വപ്നം കാണുവാനും കഴിയും.

ഇന്ന് പല ചെറുപ്പക്കാർക്കും അവരുടെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്നും മുത്തശ്ശി മുത്തച്ഛന്മാരിൽ നിന്നും പാരമ്പര്യമായി ലഭിക്കുന്ന ചില അനുഭവങ്ങൾ സാമൂഹിക, സാമ്പത്തിക, സാംസ്കാരിക ഘടകങ്ങളോടു പൊരുത്തപ്പെടാതിരിക്കുന്ന  വഴികളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട്.

സാമ്പത്തിക അസമത്വം: ഇന്നത്തെ ചെറുപ്പക്കാർ പലപ്പോഴും അവരുടെ മാതാപിതാക്കളും മുത്തശ്ശിമാരും അഭിമുഖീകരിക്കാത്ത സാമ്പത്തിക വെല്ലുവിളികൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു. ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും സാമ്പത്തിക അസമത്വം വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, ഇത് മുൻ തലമുറകൾ ആസ്വദിച്ച അതേ സാമ്പത്തിക സ്ഥിരതയും വിജയവും നേടാൻ യുവാക്കൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാക്കുന്നു. ഈ അസമത്വം നിരാശയിലേക്കും മോഹഭംഗത്തിലേക്കും നയിച്ചേക്കാം.

സാമൂഹിക അക്രമം: ശാരീരികവും വാക്കാലുള്ളതുമായ സാമൂഹിക അക്രമത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം സമകാലിക സമൂഹത്തിൽ കൂടുതൽ ദൃശ്യമായിട്ടുണ്ട്. വാർത്താ, സോഷ്യൽ മീഡിയ പ്ലാറ്റ്ഫോമുകൾ യുവാക്കളുടെ മുന്നിൽ നിരന്തരം അക്രമത്തിന്റെയും അനീതിയുടെയും മാതൃകകളെ തുറന്നുകാട്ടുന്നു. ഇത് നിരാശയുടെയും പ്രതീക്ഷയില്ലായ്മയുടെയും വികാരങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. വ്യവസ്ഥാപിതമായ വംശീയത, വിദ്വേഷ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ, മറ്റ് തരത്തിലുള്ള അക്രമങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നത് ലോകം പുരോഗമിക്കുന്നതിലും അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിലും പരാജയപ്പെട്ടുവെന്ന് ചെറുപ്പക്കാർക്ക് തോന്നും.

പാരിസ്ഥിതിക ആശങ്കകൾ: പരിസ്ഥിതിയുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനവും പാരിസ്ഥിതിക തകർച്ചയും പരിഹരിക്കുന്നതിന് മുൻ തലമുറകൾ സ്വീകരിച്ച നടപടികളുടെ അഭാവത്തെക്കുറിച്ചും ഇന്ന് നിരവധി ചെറുപ്പക്കാർ വളരെയധികം ആശങ്കാകുലരാണ്. പാരിസ്ഥിതിക അവഗണനയുടെ അനന്തരഫലങ്ങളാൽ തങ്ങളുടെ ഭാവി ഭീഷണിയിലാണെന്ന് അവർ കരുതുന്നു, ഇത് കേടായ ഒരു ലോകം പാരമ്പര്യമായി ലഭിക്കുന്നുവെന്ന അവരുടെ ബോധം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

സ്വാർത്ഥതയും ആശങ്കയുടെ അഭാവവും: വിശാലമായ സമൂഹത്തിന്റെ ക്ഷേമത്തേക്കാൾ വ്യക്തിപരമായ നേട്ടത്തിന് മുൻഗണന നൽകുന്ന രാഷ്ട്രീയ, കോർപ്പറേറ്റ് നേതാക്കളുടെ നിരീക്ഷണങ്ങളിൽ നിന്നാണ് സ്വാർത്ഥതയെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണയും മറ്റുള്ളവരോടുള്ള താൽപ്പര്യക്കുറവും ഉടലെടുക്കുന്നത്. കൂട്ടായ ക്ഷേമത്തിന്റെ ചെലവിൽ ലാഭത്തിനോ, അധികാരത്തിനോ, വ്യക്തിത്വത്തിനോ മുൻഗണന നൽകുന്ന വ്യക്തികളുടെയും സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും പ്രവർത്തനങ്ങൾ മുൻ തലമുറകൾ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച മൂല്യങ്ങളിൽ യുവാക്കൾക്ക് നിരാശയുണ്ടാക്കുന്നു.

ആദർശങ്ങളുടെ വഞ്ചന: മുൻതലമുറകൾ സാമൂഹിക പുരോഗതി, നീതി, സമത്വം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ആദർശപരമായ വിശ്വാസങ്ങൾ പുലർത്തിയിരുന്നിരിക്കാം. വ്യവസ്ഥാപരമായ അനീതികളിലൂടെയോ രാഷ്ട്രീയ അഴിമതിയിലൂടെയോ സാമൂഹിക സുരക്ഷാ വലകളുടെ ശോഷണത്തിലൂടെയോ  ഈ ആദർശങ്ങൾ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടുവെന്ന് ചെറുപ്പക്കാർ തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ, അവർ പരിപോഷിപ്പിക്കാൻ വളർത്തിയ മൂല്യങ്ങളിൽ നിന്ന് വളരെ കുറവുള്ള ഒരു ലോകം തങ്ങൾക്ക് പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ചതായി അവർക്ക് തോന്നാം.

സാങ്കേതിക മാറ്റങ്ങൾ: ദ്രുതഗതിയിലുള്ള സാങ്കേതിക മുന്നേറ്റങ്ങൾ സമൂഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തനരീതിയെ മാറ്റിമറിച്ചു. ഈ മാറ്റങ്ങൾ നിരവധി നേട്ടങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അവ പരമ്പരാഗത തൊഴിൽ വിപണികളെയും ജീവിതരീതികളെയും തടസ്സപ്പെടുത്തി, ഇത് ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള അനിശ്ചിതത്വത്തിലേക്കും മുൻ തലമുറകളുടെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ യാഥാർത്ഥ്യമായിട്ടില്ലെന്ന ബോധത്തിലേക്കും നയിച്ചു.

സാമ്പത്തിക വെല്ലുവിളികൾ, സാമൂഹിക അനീതികൾ, പാരിസ്ഥിതിക ആശങ്കകൾ, മാറുന്ന മൂല്യങ്ങൾ, സാങ്കേതിക തടസ്സങ്ങൾ എന്നിവയുടെ സങ്കീർണ്ണമായ പരസ്പരബന്ധത്തിൽ നിന്നാണ് മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്നും, മുത്തശ്ശി മുത്തച്ഛന്മാരിൽ നിന്നും പരാജയപ്പെട്ട സ്വപ്നങ്ങൾ പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ചുവെന്ന തോന്നൽ പല ചെറുപ്പക്കാർക്കും ഉണ്ടാകുന്നത്. ഈ കാഴ്ചപ്പാട് നിരാശയുടെ ഒരു ബോധം വളർത്തുകയും കൂടുതൽ നീതിയുക്തവും തുല്യവും സുസ്ഥിരവുമായ ഭാവിക്കായി പ്രേരിപ്പിക്കുകയും, മാറ്റത്തിനായി വാദിക്കാൻ യുവജനങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.

ചുരുക്കത്തിൽ, ശക്തവും യോജിപ്പുള്ളതുമായ ഒരു വീടോ സമൂഹമോ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിനുള്ള അവശ്യ ഘടകങ്ങളായി ഐക്യം, ക്ഷമ, നീതി, വിശ്വാസം എന്നീ ക്രിസ്തീയ മൂല്യങ്ങൾക്ക് ഈ പ്രബോധനം ഊന്നൽ നൽകുന്നു. ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസത്തിൽ പഠിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന അതിരുകളില്ലാത്ത സ് നേഹത്തെയും ക്ഷമയെയും പ്രതിഫലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, ക്ഷമ പരിധികളില്ലാതെ നീട്ടണമെന്ന് മനസ്സിലാക്കി, ഈ സദ്ഗുണങ്ങളിൽ തുടർച്ചയായി പ്രവർത്തിക്കാൻ ഇത് വ്യക്തികളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു.

ക്രൈസ്തവർ എന്ന നിലയിൽ, ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പയുടെ ആഹ്വാനത്തിന് ചെവികൊടുക്കുകയും ചെറുപ്പക്കാർക്കും മുതിർന്നവർക്കും ഒരുപോലെ ദൈവസ്നേഹത്തിന്റെ ഊഷ്മളതയും ലക്ഷ്യബോധവും കണ്ടെത്താൻ കഴിയുന്ന അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് നമ്മുടെ കടമയാണ്. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ ദൈവത്തെ നമ്മുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനും ലോകത്തെ കൂടുതൽ മാനുഷികവും ദൈവകേന്ദ്രീകൃതവുമായ സ്ഥലമാക്കി മാറ്റാനും യുവജനങ്ങൾക്ക് ഹരിത പൂർണ്ണമായ ഭാവി സൃഷ്ടിക്കാ൯ നമുക്ക് സഹായിക്കാനാകും.