“ക്രിസ്തു ജീവിക്കുന്നു”: യുവജനങ്ങളുടെ വളർച്ചയും വികാസവും പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിൽ സമൂഹത്തിന്റെ കൂട്ടായ ഉത്തരവാദിത്തം

സി. റൂബിനി ചിന്നപ്പ൯ സി.റ്റി.സി, വത്തിക്കാൻ ന്യൂസ്

അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനം

അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനമെന്നത് കത്തോലിക്കാ സഭയില്‍ പാപ്പാ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന ഔദ്യോഗിക ലേഖനങ്ങളുടെ വിവിധതരത്തിലുളള പരമ്പരകളിൽപ്പെടുന്ന ഒരു ലേഖനമാണ്. ഇവയുടെ പ്രാധാന്യ ശൃംഖലയില്‍ ഏറ്റവും മുന്‍പന്തിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ചാക്രീക ലേഖനങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ തൊട്ടടുത്ത സ്ഥാനമാണ് അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനങ്ങള്‍ക്കുള്ളത്.

ഏഴാം അദ്ധ്യായം

ഏഴാമത്തെ അദ്ധ്യായം യുവജന ശുശ്രൂഷയെക്കുറിച്ചാണ്. ആമുഖമായി യുവജന ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് പ്രധാനമായി രണ്ട് സഹഗമന മാർഗ്ഗങ്ങൾ - എത്തിച്ചേരലും, വളർച്ചയും - ഉണ്ടെന്ന് വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ട് ഓരോ വ്യക്തിയും 'വീട് ' നിർമ്മിക്കാനുള്ള കല്ലാണെന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്കും എപ്പോഴും മിഷണറിമാരായിരിക്കുകയെന്ന സ്നേഹ ബോധ്യങ്ങളിലേക്കും നയിക്കാൻ കഴിയുന്ന "ജനകീയമായ'' യുവജന ശുശ്രൂഷയുടെ സാധ്യതകളിലേക്കും പാപ്പാ വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു. ഇതിനായി " യുവജനങ്ങളുടെ കൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന സമൂഹ''മായി നാം മാറണമെന്ന് പാപ്പാ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

243. യുവജനങ്ങളുടെ കൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതിൽ സമൂഹത്തിന് സുപ്രധാനമായ ഒരു പങ്കുവഹിക്കാനുണ്ട്. അവരെ സ്വീകരിക്കാനും അവർക്ക് ലക്ഷ്യബോധം നൽകാനും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും വെല്ലുവിളിക്കാനും സമൂഹാത്മകമായ ഉത്തരവാദിത്വം ഉണ്ടെന്ന് സമൂഹത്തിന് തോന്നണം. എല്ലാവരും യുവജനത്തെ ധാരണയോടും വിലമതിക്കലോടും വാത്സല്യത്തോടും കൂടി പരിഗണിക്കണം. അവരെ സ്ഥിരം വിധിക്കുന്നതും അവരുടെ പ്രായത്തിനപ്പുറത്തുള്ള പൂർണ്ണത ആവശ്യപ്പെടലും ഒഴിവാക്കണം. (കടപ്പാട്. പി.ഒ. സി പ്രസീദ്ധീകരണം).

സമൂഹത്തിന്റെ കൂട്ടായ ഉത്തരവാദിത്തം

"ക്രിസ്തുസ് വിവിത്ത്" എന്ന അപ്പോസ്തോലിക പ്രബോധനത്തിൽ ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ യുവജനങ്ങളെ നയിക്കുന്നതിലും പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിലും സമൂഹങ്ങൾ വഹിക്കുന്ന സുപ്രധാന പങ്ക് അടിവരയിടുന്നു. യുവജനങ്ങളുടെ വളർച്ചയും വികാസവും പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിൽ സമൂഹങ്ങൾ അവരുടെ കൂട്ടായ ഉത്തരവാദിത്തം സ്വീകരിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത ഈ പ്രബോധനം ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ഇത് ചെറുപ്പക്കാരോടുള്ള ധാരണയും, ആദരവും, വാത്സല്യവും ആവശ്യപ്പെടുന്നു. യാഥാർത്ഥ്യബോധമില്ലാത്ത പ്രതീക്ഷകളിൽ നിന്നും നിരന്തരമായ വിലയിരുത്തലുകളിൽ നിന്നും വിട്ടുനിൽക്കാൻ സമൂഹങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. സ്വീകാര്യത, പ്രചോദനം, പ്രോത്സാഹനം, ക്രിയാത്മകമായ വെല്ലുവിളി എന്നിവയുടെ പ്രാധാന്യം ഉയർത്തിക്കാട്ടിക്കൊണ്ട് യുവജനങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യം ഉറപ്പാക്കാൻ സമൂഹത്തിന്റെ പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം ഈ ഖണ്ഡിക വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ചെറുപ്പക്കാരുടെ വികസനത്തിൽ സമൂഹത്തിന്റെ പങ്കാളിത്തം കേവലം പിന്തുണയ്ക്കപ്പുറം വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു; അവരുടെ സമഗ്രമായ വളർച്ചയ്ക്കും ശാക്തീകരണത്തിനുമുള്ള അവസരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നത് ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസ വിഷയ വിഭവങ്ങൾ, പാഠ്യേതര പ്രവർത്തനങ്ങൾ, മെന്റർഷിപ്പ് പ്രോഗ്രാമുകൾ, തൊഴിലധിഷ്ഠിത പരിശീലനം എന്നിവയിലേക്ക് പ്രവേശനം നൽകുന്നത് ഇതിൽ ഉൾപ്പെടാം. സമൂഹം ക്രിയാത്മകമായ വിധങ്ങളിൽ യുവജനങ്ങളുമായി സജീവമായി ഇടപഴകുന്നതിലൂടെ, അവരുടെ അഭിലാഷങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്താനും കഴിവുകൾ വളർത്തിയെടുക്കാനും സ്വന്തമായ ലക്ഷ്യബോധം വളർത്താനും സഹായിക്കാനാകും. ആത്യന്തികമായി, യുവജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമത്തിലും വിജയത്തിലും നിക്ഷേപം നടത്തുന്നതിലൂടെ, സമൂഹ പുരോഗതിയുടെയും സാക്ഷാൽക്കാരത്തിന്റെയും ഒരു നല്ല ചക്രം വളർത്താനുമിടയാകും. വരുംതലമുറകൾക്ക് ശോഭനമായ ഭാവി ഉറപ്പാക്കാനും കഴിയും.

സ്വീകാര്യതയും ധാരണയും

യുവജനങ്ങളുടെ  പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദു സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് അവർക്ക് ലഭിക്കുന്ന നിരുപാധികമായ സ്വീകാര്യതയും ധാരണയുമാണ്. മുൻവിധികളോ വിവേചനങ്ങളോ ഇല്ലാതെ സമൂഹം ചെറുപ്പക്കാരെ ഇരുകൈകളും നീട്ടി സ്വീകരിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ ഊന്നിപ്പറയുന്നു. സമൂഹങ്ങൾ യുവജനങ്ങളെ അവരെ അവരായിരിക്കുന്നതു പോലെ അംഗീകരിക്കുമ്പോൾ, അവർക്ക് സ്വയം കണ്ടെത്താനും, വ്യക്തിഗത വളർച്ചയിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ചെറുപ്പക്കാർ വിലമതിക്കപ്പെടുകയും പിന്തുണയ്ക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു. യുവജനങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന അതുല്യമായ വെല്ലുവിളികളും പോരാട്ടങ്ങളും മനസ്സിലാക്കുന്നതു വഴി സമൂഹത്തിന്  യുവജനങ്ങൾക്ക്  പിന്തുണയും മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശവും നൽകാൻ എളുപ്പമാകും.

കൂടാതെ, സമൂഹങ്ങൾക്കുള്ളിൽ യുവാക്കളുടെ നേരെയുള്ള സ്വീകാര്യതയും ധാരണയും വളർത്തുന്നത് അതിന്റെ അംഗങ്ങൾക്കിടയിൽ സഹാനുഭൂതിയും അനുകമ്പയും വളർത്താൻ സഹായിക്കും. പ്രായം, പശ്ചാത്തലം, വിശ്വാസം എന്നിവ കണക്കിലെടുക്കാതെ വ്യക്തികളെ വ്യക്തികളായി അംഗീകരിക്കുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, അത് ഉൾക്കൊള്ളലിന്റെയും ഐക്യത്തിന്റെയും ഒരു സംസ്കാരം വളർത്തുന്നു. ഇത് യുവജനങ്ങൾക്ക് ഗുണം ചെയ്യുക മാത്രമല്ല, സമൂഹത്തിന്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള ക്ഷേമത്തിനും ഐക്യത്തിനും സംഭാവന നൽകുന്നു. സ്വീകാര്യതയും ധാരണയും സജീവമായി പരിശീലിക്കുന്നതിലൂടെ, എല്ലാവരും വിലമതിക്കപ്പെടുകയും ബഹുമാനിക്കപ്പെടുകയും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാൻ ശാക്തീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന പരിപോഷണത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷമായി സമൂഹങ്ങൾക്ക് മാറാൻ കഴിയും.

പ്രചോദനവും പ്രോത്സാഹനവും

സമൂഹങ്ങൾ യുവജനങ്ങൾക്ക് പ്രചോദനത്തിന്റെയും പ്രോത്സാഹനത്തിന്റെയും ഉറവിടമായി വർത്തിക്കുന്നു, അവരുടെ അഭിനിവേശങ്ങളും അഭിലാഷങ്ങളും പിന്തുടരാൻ അവരെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. ക്രിയാത്മകമായ ശക്തിപ്പെടുത്തലിലൂടെയും സ്ഥിരീകരണത്തിലൂടെയും സമൂഹങ്ങൾക്ക് യുവജനങ്ങളിൽ ആത്മവിശ്വാസം വളർത്താനും തടസ്സങ്ങളെ മറികടക്കാനും മികവിനായി പരിശ്രമിക്കാനും അവരെ ശാക്തീകരിക്കാനും കഴിയും. സമൂഹത്തിലെ സമപ്രായക്കാരിൽ നിന്നും ഉപദേഷ്ടാക്കളിൽ നിന്നും മുതിർന്നവരിൽ നിന്നുമുള്ള പ്രോത്സാഹനം യുവാക്കൾക്ക് സമൂഹത്തിന് അർത്ഥവത്തായ സംഭാവനകൾ നൽകാൻ തങ്ങൾ പ്രാപ്തരാണെന്ന ആത്മവിശ്വാസം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. പ്രോത്സാഹനത്തിന്റെ ഒരു സംസ്കാരം പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ, സമൂഹങ്ങൾ യുവജനങ്ങളുടെ അഭിലാഷത്തിനും ഉൾപ്രേരണകൾക്കും ഇന്ധനം പകരുകയും അവരുടെ കഴിവുകൾ പരമാവധി വളർത്തിയെടുക്കുവാനും സമൂഹത്തിൽ അവ സഹായകരമായ വിധത്തിൽ ഉപയോഗിക്കാനും  അവർക്ക് പ്രചോദനമാകും.

യാഥാർത്ഥ്യബോധമില്ലാത്ത പ്രതീക്ഷകൾ ഒഴിവാക്കുക

യാഥാർത്ഥ്യബോധമില്ലാത്ത പ്രതീക്ഷകൾ സമൂഹം മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്നതാണ് യുവജനങ്ങളുടെ മുന്നിലുള്ള ചതിക്കുഴികളിലൊന്ന്. അത്തരം സമ്മർദ്ദങ്ങൾ അവരുടെ ക്ഷേമത്തിനും വികസനത്തിനും ഹാനികരമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ യുവജനങ്ങളിൽ നിന്ന് പരിപൂർണ്ണത ആവശ്യപ്പെടുന്നതിനെതിരെ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നു. അപ്രാപ്യമായ മാനദണ്ഡങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ചെറുപ്പക്കാരെ നിരന്തരം വിലയിരുത്താനുള്ള പ്രലോഭനത്തെ സമൂഹങ്ങൾ ചെറുക്കണം, പകരം അവരുടെ കഴിവുകൾ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം. യുവജനങ്ങളുടെ അപൂർണ്ണതകളെ മനസ്സിലാക്കാനും അംഗീകരിക്കാനും കുറ്റപ്പെടുത്തലിനെയോ തിരസ്കരണത്തെയോ ഭയപ്പെടാതെ അവരുടെ തെറ്റുകളിൽ നിന്ന് പഠിക്കാനും അവയിൽ നിന്ന് പുറത്തു കടക്കാനും  അവരെ പ്രാപ്തരാക്കാൻ സമൂഹം മുന്നോട്ടു വരണം.

സഹാനുഭൂതിയോടെ വെല്ലുവിളി

പിന്തുണയും പ്രോത്സാഹനവും നൽകേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണെങ്കിലും, വളരാനും പക്വത പ്രാപിക്കാനും സമൂഹങ്ങൾ യുവജനങ്ങളെ വെല്ലുവിളിക്കണം. പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതും വെല്ലുവിളിക്കുന്നതും തമ്മിലുള്ള ഒരു സന്തുലിതമായ നീക്കത്തിനാണ് ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത്. സഹാനുഭൂതിയോടെയും വിവേകത്തോടെയും യുവജനങ്ങളെ അവരുടെ ഇഷ്ട മേഖലകൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് കടക്കാൻ പ്രേരണയാകാൻ സമൂഹങ്ങളോടു അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. ക്രിയാത്മകമായ വെല്ലുവിളികൾ ചെറുപ്പക്കാരെ അവരുടെ ചക്രവാളങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കാനും വീണ്ടെടുക്കൽ പ്രക്രിയ നടത്താനും’ അവരുടെ കഴിവുകൾ പുറത്തെടുക്കാനും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തോടെയുള്ള ലക്ഷ്യങ്ങൾ നിശ്ചയിക്കുന്നതിലൂടെയും മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകുന്നതിലൂടെയും, തടസ്സങ്ങളെ നേരിടാനും കൂടുതൽ ശക്തരും ഊർജ്ജസ്വലരുമായി ഉയർന്നുവരാനും സമൂഹമാണ് യുവജനങ്ങളെ പ്രാപ്തരാക്കേണ്ടത്.

കൂടാതെ, യുവജനങ്ങളെ അനുകമ്പയോടെ വെല്ലുവിളിക്കുമ്പോൾ, അവരെ ഉത്തരവാദിത്തബോധത്തിൽ വളർത്തുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ക്രിയാത്മകമായ വിലയിരുത്തലുകളിലൂടെയും മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശത്തിലൂടെയും, വ്യക്തികൾ അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെയും തീരുമാനങ്ങളെയും കുറിച്ച് വിചിന്തനം ചെയ്യാനും വളർച്ചയുടെ അനന്തരഫലങ്ങളും അവസരങ്ങളും വിവേചിച്ചു മനസ്സിലാക്കാനും പഠിക്കുന്നു. ഈ സമീപനം പരസ്പര ബഹുമാനത്തിന്റെയും വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഒരു സംസ്കാരം വളർത്തുന്നു, അവിടെ ചെറുപ്പക്കാർക്ക് അവരുടെ ശ്രമങ്ങളിൽ സമൂഹത്തിന്റെ പിന്തുണയുണ്ടെന്ന ഉറപ്പനുഭവപ്പെടുന്നു, അതേസമയം തന്നെ കൂടുതൽ ഉയരങ്ങളിൽ എത്തേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യവും തിരിച്ചറിയുന്നു. ആത്യന്തികമായി, ക്രിയാത്മക വെല്ലുവിളികളുമായി പരിപോഷിപ്പിക്കുന്ന പിന്തുണ സന്തുലിതമാക്കുന്നതിലൂടെ, ലോകത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതകളെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയും അനുകമ്പയോടെയും സമീപിക്കാ൯ തയ്യാറുള്ള ഊർജ്ജസ്വലരും ശക്തരുമായ തലമുറകളെ രൂപപ്പെടുത്താൻ സമൂഹങ്ങൾക്ക് സഹായിക്കാനാകും.

"ക്രിസ്തുസ് വിവിത്ത്"എന്ന അപ്പോസ്തോലിക ഉദ്ബോധനം യുവജനങ്ങളെ പ്രായപൂർത്തിയിലേക്കുള്ള യാത്ര പിൻതുടരാൻ സമൂഹങ്ങൾക്കുള്ള ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത പങ്ക് അടിവരയിടുന്നു. അവരെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കൂട്ടായ ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുക്കുന്നതിലൂടെ, തങ്ങൾ അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും തങ്ങളെ പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും, ക്രിയാത്മകമായി ചോദ്യം ചെയ്യുകയും വെല്ലുവിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കാൻ സമൂഹങ്ങൾക്ക് കഴിയും. യുവാക്കളോടുള്ള നിരുപാധികമായ സ്വീകാര്യത, ധാരണ, പിന്തുണ എന്നിവയിലൂടെ അവരെ അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാ൯ പ്രാപ്തരാക്കുന്ന ഒരു അടിത്തറ സൃഷ്ടിക്കാൻ സമൂഹത്തിനാവുന്നു. യാഥാർത്ഥ്യബോധമില്ലാത്ത പ്രതീക്ഷകൾ ഒഴിവാക്കുന്നതിലൂടെയും ക്രിയാത്മക വെല്ലുവിളികൾ മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്നതിലൂടെയും സമൂഹം യുവജനങ്ങളെ അവരുടെ അഭിലാഷങ്ങൾ സാക്ഷാത്കരിക്കാനും സമൂഹത്തിന് അർത്ഥവത്തായ സംഭാവനകൾ നൽകാനും പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഓരോ യുവാവിന്റെയും, യുവതിയുടെയും ഉള്ളിലെ കഴിവുകൾ തിരിച്ചറിയുകയും സ്നേഹം, അനുകമ്പ, അചഞ്ചലമായ പിന്തുണ എന്നിവയോടെ അതിനെ പരിപോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് സമൂഹങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.