Շաստինի ազգային սրբավայրում Քահանայապետական Սուրբ Պատարագ

Վատիկան Նիուզ

Սրբազան Քահանայապետի՝ Սլովաքիա առաքելական այցելութեան վերջին արարողութիւնը այսօր՝ Մարիամ Աստուածածնի Եօթ Վէրքի տօնի օրը, սեպտեմբերի 15 –ին, Ազգային Սրբավայր Շաստինի համանուն եկեղեցում, պատարագի մատուցումն էր: 

Պատարագին Ֆրանչիսկոս Պապի արտասանած քարոզի առանցքը Տիրամայրն էր, Մայր, ով աշխարհին պարգևեց իր որդուն՝ Յիսուսին: Մարիամը հաւատքի օրինակ է, հաւատք, որը բնութագրւում է երեք յատկանիշով՝ ճամբորդութիւն, մարգարէութիւն, կարեկցանք:

Հաւատք, որը ճանապարհ է ընկնում 

Առաջին հերթին, Մարիամինը հաւատք է, որը ճանապարհ է ընկնում: Նազարէթցի աղջիկը՝ հրեշտակի յայտարարութիւնը ստանալուն պէս, «վեր կացաւ եւ շտապով ճանապարհ ընկաւ դէպի լեռը» (Ղուկաս 1,39), ասել է Պապը: Նա չընտրեց իր հաւատքը դրսևորել յարմարաւէտութեան և կայունութեան մէջ, պատսպարուելով տան չորս պատերի մէջ և ինքն իրենով հիանալու Հրեշտակի իրեն այցելութիւնից: Ընդհակառակը, զգաց դուռը բացելու և տնից դուրս գալու անհրաժեշտութիւնը, իրեն տրուած պարգևն ապրելու որպէս Աստծոյ կողմից իրեն տրուած առաքելութիւն, այն է՝ հասնել բոլոր մարդկանց և փրկել նրանց իր սիրով: 

Այնուհետև Մարիամի ողջ կեանքն է դառնում ճամբորդութիւն Որդու ետևից՝ որպէս Նրա առաջին աշակերտ, մինչև Գողգոթայի Խաչի ստորոտ: Մարիամը միշտ քայլում է: 

«Այսպիսով, Սուրբ Կոյսը այս սլովաք ժողովրդի հաւատքի տիպարն է. Հաւատք, որը ճամբայ է ընկնում, որը միշտ ոգեշնչւում է պարզ ու անկեղծ վիրահայութիւնից, որը միշտ ուխտագնացութեան մէջ է՝ Տիրոջը փնտռելու համար: Քայլելով դուք յաղթահարում էք ինչ-որ ծէսով կամ հին աւանդոյթով վարարուող անշարժ հաւատքի գայթակղութիւնը: Փոխարէնը դուրս էք գալիս ինքներդ ձեզնից, ձեր ուսապարկով բերում էք ուրախութիւններ ու վիշտեր և կեանքը վերածում սիրոյ ուխտագնացութեան՝ դէպի Աստուած, դէպի եղբայրներ», ասել է Քահանայապետը և այս իմաստով շնորհակալութիւն յայտնել սլովաք ժողովրդին նման հաւատքի վկայութեան համար:

Մարգարէական հաւատք

Պապը նշել է, որ Մարիամը նաև մարգարէական հաւատք է: Իր ապրած կեանքով Նա Աստծոյ գործի մարգարէութիւնն է: Նրա գթասիրտ վարուելակերպը շուռ է տալիս աշխարհի տրամաբանութիւնները՝ բարձրացնելով խոնարհներին և իջեցնելով զօրաւորներին (հմմտ. Ղուկաս 1,52): Մարիամը Իսրայէլի մարգարէների աւետած Սիոնի դուստրն է (հմմտ. Սոփ. 3,14-18): Նրանց մարգարէութիւնը գագաթնակէտին է հասնում Անարատ Կոյսի հետ, քանի որ նա որովայնում կրելով մարմին դարձած Աստծոյ Խօսքը՝ Յիսուսին, ամբողջութեամբ և վերջնականապէս իրականացնում է Աստծոյ ծրագիրը: 

Ֆրանչիսկոսը յիշատակել է նաև Սիմէոնի խօսքերը Մարիամին Յիսուսի մասին. «Ահա այս մանուկը կայ Իսրայէլի մէջ շատերի համար ընկնելու եւ կանգնելու եւ հակառակութեան նշան» (Ղուկաս 2,34): Ապա յորդորել է. «Եկէք չմոռանանք հետևեալը. Հաւատը չի կարող իջեցուել կեանքը քաղցրացնող շաքարաւազի մակարդակին: Յիսուսը հակառակութեան նշան է: Նա եկաւ լոյս բերելու այնտեղ, ուր խաւար կայ, խաւարին դուրս է հանել բաց տարածք՝ ստիպելով նրանց յանձնուել: … Իր աշակերտներին Յիսուսն ասաց, որ չի եկել խաղաղութիւն գցելու, այլ՝ սուր (հմմտ. Մատթ. 10,34). իսկապէս, Նրա Խօսքը, որպէս երկսայր սուր, մտնում է մեր կեանք և բաժանում լոյսը խաւարից՝ խնդրելով մեզ ընտրել. Յիսուսի առջև չի կարելի գաղջ մնալ ՝ «մի ոտքը երկու կօշիկի մէջ»: Ողջունել նրան նշանակում է համաձայնել, որ Նա բացայայտի իմ հակառակութիւնները, իմ կուռքերը, չարի թելադրանքները. բացի այդ, որ նա դառնայ յարութիւն ինձ համար, Նա, ով ինձ միշտ վեր է բարձրացնում, ով բռնում է ձեռքիցս և նորից սկսել տալիս»:

Մարիամի հաւատքը՝ կարեկցող

Ի վերջոյ, Մարիամի հաւատքը կարեկցող է: Նա Որդու հետ կիսեց փրկութեան առաքելութիւնը՝ մինչև Խաչի ստորոտը: Մարիամը կարեկից Մայր է, քանի որ՝ մարդկութեան մեղքերն իր վրայ վերցրած մահացող Որդու տառապանքի դիմաց, Նա հաւաքում է մեր արցունքները և միևնոյն ժամանակ մխիթարում մեզ՝ Քրիստոսի մէջ մատնանշելով մեզ վերջնական յաղթանակը: 

Վշտահար Մարիամը մնում է խաչի տակ՝ արցունքով խարանուած դէմքով, բայց մի այնպիսի հաւատով, որ գիտի, որ իր Որդու մէջ Աստուած փոխակերպում է ցաւը և յաղթում մահուանը: Սա կարեկցանքի ապացոյց է, ասել է Ֆրանչիսկոսը և հրաւիրել է Տիրամօր օրինակով բացուել կարեկցող հաւատքի առջև, լինել վիրաւորների, տառատպեալների և նրանց հետ, ովքեր ստիպուած են իրենց ուսերին ծանր խաչեր կրել: Չապրել հաւատը վերացական կերպով, այլ Աստծոյ ոճով՝ խոնարհ ու անաղմուկ կերպով զօրակից դառնալով կարիքաւորներին:

Աւարտին Սրբազան Պապը ուխտագնացներին մաղթել է, որպէսզի Ամենասուրբ Մարիամի միջնորդութեամբ նրանց հաւատքը միշտ ճամբորդի, ունենայ մարգարէութեան շունչը և լինի լի կարեկցանքով: