«Վիրտուալ» պատարագը չի կարող փոխարինել Եկեղեցւոյ մէջ անձնապէս ներկայ գտնուելուն:

Աստուածային Պաշտամունքի եւ Խորհուրդների մատակարարման ժողովի կառավարիչ Կարդինալ Ռոպէրթ Սարան՝ եպիսկոպոսների համաժողովների նախագահներին ուղղուած «Ուրախութեամբ վերադառնա՛նք Հաղորդութեան Խորհուրդին» վերտառութեամբ նամակի մէջ հաստատում է քրիստոնէական բնականոն կեանքին վերադառնալու անհրաժեշտութիւնը, յատկապէս՝ այն վայրերում, որտեղ քորոնա ժահրի համաճարակով պայմանաւորուած առողջապահական իրավիճակը բարելաւուել է, քանի որ զանգուածային լրատուամիջոցների կողմից հեռարձակուող պատարագներին մասնակցութիւնը համեմատելի չէ Եկեղեցւոյ մէջ ֆիզիկական ներկայութեան հետ: Կաթողիկէ Եկեղեցւոյ եպիսկոպոսական խորհուրդներին հասցէագրուած այս նամակը ստորագրուել է օգոստոս 15-ին եւ սեպտեմբեր 3-ին վաւերացուել Նորին Սրբութիւն Ֆրանցիսկոս Սրբազան Քահանայապետի կողմից:

Քրիստոնէական կեանքի համայնքային նշանակութիւնը

«Նոր քորոնավիրուսի համաճարակը տակնուվրայ է արել եւ խախտել ոչ միայն սոցիալական եւ ընտանեկան կեանքի դինամիկան, այլեւ՝ խաթարել քրիստոնէական համայնքի բնականոն կեանքը եւ մասնակցութիւնը պատարագներին», - գրում է կարդինալ Սարան եւ յիշեցնում. «Համայնքային կեանքը աստուածաբանական նշանակութիւն ունի. Աստուած ոչ միայն միաւորում է մարդկանց Սուրբ Երրորդութեան մէջ, այլ՝ Ինքը նոյնպէս միանում նրանց: Երբ հեթանոսները մէկ աստուածութեան նուիրուած տաճարներ էին կառուցում, որոնց մարդիկ մօտենալու հնարաւորութիւն չ’ունէին, քրիստոնեաները՝ հէնց որ ճաշակեցին դաւանանքի ազատութիւնը, կառուցեցին վայրեր, որոնք ծառայելու էին որպէս domus Dei եւ domus ecclesiæ, որտեղ հաւատացեալներն իրենց կը համարէին Աստուծոյ համայնք: Ահա թէ ինչու Տիրոջ տանը մշտապէս պէտք է լինի Աստուծոյ զաւակների ներկայութիւնը»:

Եկեղեցւոյ համագործակցութիւնը քաղաքացիական իշխանութիւնների հետ

«Քրիստոնէական համայնքը, - գրուած է նամակում, - երբեք չի ձգտել մեկուսացման եւ երբեք չի փորձել Եկեղեցին դարձնել քաղաք փակ դռների ետեւում: Ընդհակառակն, դաստիարակուած լինելով համայնքային կեանքի արժէքներով եւ փնտռելով համընդհանուր բարիք, քրիստոնեաները միշտ փորձել են ներգրաւուել հասարակութեան մէջ»: «Համաճարակի այս արտակարգ իրավիճակում մարդկանց մօտ պատասխանատուութեան աւելի խորը գիտակցութիւն է արթնացել: Համագործակցելով քաղաքացիական իշխանութիւնների եւ փորձագէտների հետ, հետեւելով վերջիններիս կարծիքին՝ եպիսկոպոսները եւ նրանց տարածքային խորհուրդները շատ արագ կարողանում էին դժուար եւ ցաւալի որոշումներ կայացնել, մինչեւ իսկ Սուրբ Հաղորդութեան Խորհուրդին հաւատացեալների մասնակցութեան առժամանակ դադարեցումը», - իր խօսքում նշում է Աստուածային Պաշտամունքի ժողովի կառավարիչը:

Քրիստոնէական բնականոն կեանքին վերադառնալու անհրաժեշտութիւն

«Հէնց որ հանգամանքները թոյլ տան՝ անհրաժեշտ է անյապաղ վերադառնալ քրիստոնէական բնականոն կեանքին, որի օճախը Եկեղեցին է, իսկ Պատարագը եւ, յատկապէս՝ Սուրբ Հաղորդութեան Խորհուրդը «այն գագաթն են, դէպի ուր ուղղուած է Եկեղեցւոյ գործունէութիւնը եւ, այն աղբիւրը, որտեղից բխում է Եկեղեցւոյ ոյժը» (Sacrosanctum Concilium, 10)», - ընդգծում է կարդինալ Սարան: Պէտք է գիտակից լինենք, որ Աստուած երբեք չի լքում իր արարածներին, եւ, նոյնիսկ ամենածանր փորձութիւնները կարող են Աստուծոյ շնորհի պտուղները լինել: Տիրոջ խորանից հեռացումը կարելի է համարել Սուրբ Հաղորդութեան պահեցողութեան ժամանակաշրջան, որի շնորհիւ վերստին կը բացայայտենք Հաղորդութիւնը՝ որպէս աստուածային թանկագին պարգեւ ստանալու կենսական անհրաժեշտութիւնը: Ուստի, Տիրոջը հանդիպելու, Նրա տան մէջ ապրելու, Նրա մարմինն ու արիւնը որպէս հաղորդութիւն ընդունելու եւ մեր եղբայրներին փոխանցելու փափագով, ինչպէս նաեւ հաւատքով, սիրով եւ յոյսով լի կեանքի վկայութեամբ դառնա՛նք դէպի Եկեղեցի»:

Պատարագին անձնապէս ներկայ գտնուելու կարեւորութիւնը

«Թէեւ զանգուածային լրատուամիջոցները անգնահատելի ծառայութիւն մատուցեցին՝ ապահովելով ուղիղ եթերով Սուրբ Պատարագների հեռարձակումները, յատկապէս այն ժամանակաշրջանում, երբ անկարելի էր պատարագ մատուցել հաւատացեալների անմիջական ներկայութեամբ, այնուամենայնիւ, ոչինչ չի կարող փոխարինել եկեղեցական արարողութիւններին անձնապէս մասնակցելուն: Իրականում, առցանց հեռարձակումների ժամանակ մեծ է մարմնացեալ Աստծուց օտարանալու վտանգը: Տէրը մեզ է նուիրուել անմնացորդ, ոչ թէ վիրտուալ կերպով, այլ՝ իրականութեան մէջ. «Ով ուտում է իմ մար­մի­նը եւ ըմ­պում իմ արիւ­նը, կբնա­կուի իմ մէջ, եւ ես՝ նրա մէջ» (Յովհ. 6,57): Տիրոջը հանդիպելը եւ նրա ներկայութիւնը զգալը կենսական, յոյժ կարեւոր եւ անփոխարինելի նշանակութիւն ունի: Հէնց որ հնարաւոր լինի որոշակի միջոցներ ձեռնարկել վիրուսի տարածումը նուազեցնելու համար՝ անհրաժեշտ է, որպէսզի մենք բոլորս վերստին համախմբուենք Եկեղեցւոյ յարկի տակ եւ քաջալերենք բոլոր նրանց, ովքեր յուսալքուած են, ահաբեկուած եւ երկար ժամանակ է, ինչ մեկուսացած են եւ մտացրիւ»:

Վերադարձ Սուրբ Հաղորդութեան Խորհուրդին

Նամակի մէջ առաջարկւում է նաեւ. «Որոշ ուղղորդուած գործողութիւններ ձեռնարկել, ինչը թոյլ կը տայ արագ եւ անվտանգ վերադառնալ Սուրբ Հաղորդութեան երկրպագութեանը»: Հակահամաճարակային անվտանգութեան կանոնների պահպանման նկատմամբ առանձնայատուկ ուշադրութիւնը չի կարող անպտուղ դարձնել եկեղեցական ծէսերը»: Աւելին, Աստուածային Պաշտամունքի եւ Խորհուրդների մատակարարման ժողովը յոյս ունի, որ «եպիսկոպոսները ողջամիտ, միեւնոյն ժամանակ, վճռական գործողութիւններ կ’իրականացնեն, որպէսզի Եկեղեցւոյ հաւատացեալ զաւակների մասնակցութիւնը Սուրբ Հաղորդութեան երկրպագութեանը քաղաքացիական իշխանութիւնների կողմից չը դիտուի իբրեւ «հաւաք»: Քաղաքացիական իշխանութիւնները չեն կարող եկեղեցական արարողակարգի վերաբերեալ օրէնքներ ընդունել: Այդպիսի իրաւասութիւն ունի միայն Եկեղեցին (հմմտ. Sacrosanctum Concilium, 22)»:

Եկեղեցւոյ օրէնքների պահպանումը

Կարդինալ Սարան յորդորում է. «Աւելի դիւրին դարձնել հաւատացեալների մասնակցութիւնը եկեղեցական արարողութիւններին՝ ինչը չի ենթադրում նորամուծութիւններ կատարել Եկեղեցւոյ ծէսերի մէջ, այլ՝ լիովին պահպանել պատարագամատոյց գրքերում նշուած կանոնները, ինչպէս նաեւ թոյլ տալ, որպէսզի հաւատացեալները հաղորդուեն՝ ստանալով Քրիստոսի մարմինն ու արիւնը եւ երկրպագեն Հաղորդութեան մէջ ներկայ Տիրոջը, ինչպէս որ սահմանուած է եկեղեցական օրէնքով՝ առանց որեւէ սահմանափակման, նոյնիսկ, դուրս գալով համայնքային իշխանութիւնների կամ եպիսկոպոսների կողմից պարտադրուող հակահամաճարակային կանոնների շրջանակից»:

Եպիսկոպոսներին հնազանդուելը՝ անվրէպ սկզբունք

Այս կէտի շուրջ կարդինալը տալիս է յստակ հրահանգ. «Հնազանդուելը անվրէպ սկզբունք է, որը զերծ է պահում սխալ գործելուց: Ենթարկուել Եկեղեցւոյ օրէնքներին եւ եպիսկոպոսներին: Դժուարին ժամանակաշրջաններում (ինչպէս օրինակ պատերազմների եւ համաճարակների ընթացքում) եպիսկոպոսները եւ եպիսկոպոսների համաժողովները կարող են ժամանակաւոր կանոնակարգեր ներկայացնել, որոնց պէտք է հետեւել: Հնազանդութիւնը պահպանում է Եկեղեցուն վստահուած գանձը: Եպիսկոպոսների եւ եպիսկոպոսական համաժողովների կողմից հրապարակուած այս կանոնակարգերի ժամկէտը աւարտուած կը համարուի, երբ իրավիճակը վերադառնայ իր բնական հունին»:

Հանրային առողջութիւնը եւ յաւիտենական փրկութիւնը

Եկեղեցին պաշտպանում է ամէն մարդկային էակի իր «ամբողջականութեան մէջ», միեւնոյն ժամանակ՝ «անհրաժեշտ հոգածութիւն ցուցաբերելով հանրային առողջութեան նկատմամբ, միաւորելով եւ ուղղորդելով հոգիներին դէպի յաւիտենական փրկութիւն», - նամակը եզրափակում է Աստուածային Պաշտամունքի եւ Խորհուրդների մատակարարման ժողովի կառավարիչ Կարդինալ Ռոպէրթ Սարան:

Թարգմանեց՝ Հրանուշ Սարգսեանը