«Ներկայի իրավիճակը եւ մարդուն արժէքը» Հայր Գէորգ Եպիս Ասատուրեանի շաբաթական խորհրդածութիւնը
Քրիստոսի համբարձումը յատուկ նշանակութիւն ունի հաւատացեալներուս համար: Պատմութեան մէջ եղած են այլ համբարձման օրինակներ՝ ինչպէս Եղիսէ մարգարէն, որ ինքն ալ համբարձաւ. բայց անոր համբարձումը միեւնոյն նշանակութիւնը չունի մարդկութեան համար: Քրիստոս երբ համբարձաւ, նստաւ Հօր աջ կողմը. Եղիսէի պարագային այդպէս չեղաւ: Հոս կարեւոր է նշել, որ եկեղեցւոյ հայրերը երբ խօսին փրկութեան մասին, նկատի կ'առնեն Քրիստոսի մարդեղացումը, խաչելութիւնն ու մահը, յարութիւնն ու համբարձումը որպէս մէկ ամբողջութիւն. եւ որպէս այդ, Քրիստոսի համբարձումը նկատելով, որպէս փրկութեան հանգրուաններէն մէկը:
Քրիստոս երբ համբարձաւ երկինք, մեր մարդկային բնութիւնը առաւ եւ բարձրացուց զայն աստուածային գահ. մարդ արարածին ցոյց տալով անոր իսկական արժէքը: Մարդը Աստուծոյ որդին է: Երբ Ս. Ղուկաս աւետարանիչ կը յիշէ Յիսուսի ազգատոհմը կը հասնի մինչեւ Ադամ եւ կ'ըսէ՝ «Ադամ, որ Աստուծոյ որդին էր» (Ղուկ. 3:38): Ս. Յովհաննէս իր աւետարանին մէջ կը գրէ՝ « Բայց անոնք որոնք որ զինք ընդունեցին, անոնց իշխանութիւն տուաւ ԱՍՏՈՒԾՈՅ ՈՐԴԻՆԵՐ ԸԼԼԱԼՈՒ» (Յովհ. 1:12):
Քրիստոս համբարձաւ մարդկային բնութեամբ: Եւ որպէսզի իր աշակերտներուն յստակացնէ այս մէկը՝ համբարձումէն առաջ իրենց հետ կերաւ եւ նոյնիսկ Թովմասի առաքեալին արտօնեց, որ իր մատը դնէ վէրքին վրայ: Եւ այդ նոյն փառաւորեալ մարմնով երկինք համբարձաւ եւ նստաւ Հօր աջ կողմը: Այս է մարդ արարածի արժէք՝ Յիսուս Քրիստոսով նստիլ Հօր աջ կողմը եւ իշխել որպէս որդի:
Մենք այս իրականութեան մաս կը կազմենք, երբ մկրտութեան աւազանէն վերստին կը ծնինք եւ խորհուրդներու մասնակցելով Աստուծոյ Որդի ըլլալու պատկերը կը պահենք մեր վրայ: Սուրբերէն մէկը ըսած է՝ « երկինքի դարպասներուն պահապան հրեշտակները ներս կ'առնեն զանոնք, որոնք նմանութիւնը ունին Յիսուսի»: Մենք պէտք է ամէն օր հսկենք, որ այդ պատկերը մեր մէջ աւելի եւ աւելի յստակ դառնայ: Օրինակի համար յիշեմ. երբ Յիսուս երկինք կը համբարնար, օրհնեց իր աշակերտները: Դարձեալ սուրբ հայր մը կը յիշէ, որ մեր նմանը օրհնելը մեզ Յիսուսի կը նմանեցնէ եւ մեզ երկինք կը բարձրացնէ: Իսկ անիծելն ու հայհոյելը մեզ վար կը քաշէ եւ աստուածային պատկերը մեր մէջ կ'աղաւաղէ:
Ցաւ ի սրտի ներկայ մարդը ամէն ջանք ի գործ կը դնէ, որպէսզի մարդուն պատկերը իր վեհութենէն վար առնէ եւ զայն հաւասար նկատէ անասուններու: Այս բոլորը կը կատարուի գիտութեան եւ յառաջդիմութեան անունով: Աշխարհը նոր յայտնաբերող մանուկի մը նման, մարդ երբ նոր գիտութիւններ յայտնաբերեց, այնքան ուրախացաւ, որ կարծեց այդ է միակ իրականութիւնը: Այդ իրականութեան (գիտութիւններու) հետ «խաղցած» ատեն, կորսնցուց իր գոյութեան պատճառն ու նպատակը:
Համբարձման տօնը անգամ մը եւս կու գայ մեզ արթնցնելու այն իրականութեան, որ մենք Աստուծոյ որդիներ ենք եւ կոչուած ենք իշխելու իր հետ երկնայիններու մէջ:
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ
