Францішак: Езус плача над намі, бо не дазваляем Яму любіць нас
4 лютага 2020 г. у гаміліі Францішак звярнуўся да першага літургічнага чытання з Другой кнігі Самуэля (2 Сам 18.9-10.14b.24-25a.31-19.3) і падкрэсліў, што Бог застаецца Айцом і ніколі не адмовіцца ад свайго айцоўства.
Францішак нагадаў, што Абсалом паўстаў супраць бацькі, жадаючы заняць трон. Давід не хацеў гэтай вайны і нават пакінуў Ерузалем пад абразлівыя крыкі сваіх ворагаў. І калі Абсалом загінуў у баі, замест таго, каб радавацца перамозе, Давід плакаў: “Сыне мой, Абсалом, сыне мой, Абсалом, сыне мой. Няхай бы я памёр замест цябе. Сыне мой, Абсалом, сыне мой”.
, - сказаў Папа.
Францішак адзначыў, што мы сустракаемся з гэтым Божым крыкам, калі ідзём вызнаваць свае грахі, таму што гэта не так, як “схадзіць у пральню” для выдалення плямы – “мы ідзём да Айца, Які плача па маёй прычыне, таму што ён Айцец”.
Пантыфік падкрэсліў, што выраз: “Няхай бы я памёр замест цябе”, у Бога становіцца прарочым, становіцца рэчаіснасцю.
“Божая любоў да нас настолькі вялікая, што Ён памёр за нас. Ён стаў чалавекам і памёр за нас. Калі мы глядзім на крыж, варта задумацца: “Няхай бы я памёр замест цябе”. І мы пачуем голас Айца, які ў Сыне кажа нам: “Сыне мой, сыне мой”. Бог не адмаўляецца ад сваіх дзяцей. Бог не адмаўляецца ад свайго айцоўства”, - заўважыў Папа.
Францішак заклікаў “чуць Божы голас у сваім сэрцы падчас дрэнных імгненняў жыцця, граху і аддаленасці ад Бога: “Сыне мой, дачка, што ты робіш? Калі ласка, не здзяйсняй самагубства. Я памёр за цябе”. Ён нагадаў, што Езус плакаў, гледзячы на Ерузалем. Ён плача сёння, “таму што мы не дазваляем любіць нас”.
Пантыфік завяршыў сваё разважанне заахвочваннем: “У момант спакусы, граху, у момант, калі аддаляемся ад Бога, спрабуем пачуць гэты голас: “Сыне мой, дачка мая, чаму?”.
