ር.ሊ.ጳ ፍራንችስኮስ እግዚአብሔርን መስማት አለመቻል ክርስቲያናዊ አይደለም፣ወንጌል ክፍት የሆነ ልብ ይጠይቃል አሉ!

የእዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ ቫቲካን

በእለቱ የተነበበው የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍል

ከዚያም ኢየሱስ ከጢሮስ አገር ተነሥቶ፣ በሲዶና በኩል አድርጎ ዐሥር ከተማ በተባለው አገር በማለፍ ወደ ገሊላ ባሕር መጣ። በዚያም ሰዎች ደንቈሮና ዲዳ የሆነ አንድ ሰው ወደ እርሱ አመጡ፤ እጁንም እንዲጭንበት ለመኑት።

ኢየሱስም ሰውየውን ከሕዝቡ ለይቶ ከወሰደው በኋላ፣ ጣቶቹን በጆሮው አስገባ፤ ከዚያም እንትፍ ብሎ የሰውየውን ምላስ ዳሰሰ። ወደ ሰማይም ተመልክቶ ቃተተና፣ “ኤፍታህ!” አለው፤ ይኸውም፣ “ተከፈት” ማለት ነው። ወዲያውም ጆሮዎቹ ተከፈቱ፤ ምላሱም ተፈትቶ አጥርቶ መናገር ጀመረ (ማርቆስ 7፡31-35)።

ክቡራን እና ክቡራት የዝግቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ በወቅቱ ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

የእግዚአብሔር ቃል በብዙ ምስክሮች ሕይወት እና በቅርብ ጊዜ ካሉት የቤተክርስቲያን አስተምህሮ ጋር በወንጌል መስበክ ፍቅርን ለማዳበር እንዲያነሳሳን የፈቀድንበትን ለሐዋርያዊ ቅንዓት የወሰንነውን ዑደት ዛሬ እንደመድማለን። ይህንን ደግሜ እላለሁ ከመጀመሪያው ጀምሮ እያንዳንዱን ክርስቲያን ያካትታል። በምስጢረ ጥምቀት ጊዜ አጥማቂው ሰው የተጠማቂውን ጆሮና ከንፈር እየዳሰሰ ሲናገር “ደንቆሮችን እንዲሰሙ ዲዳዎችንም እንዲናገሩ ያደረገ ጌታ ኢየሱስ ቃሉን እንድትቀበሉና እምነትህን እንድታውጅ ይርዳህ” እንደሚል እንሳታውስ። ኢየሱስን ሰሚዎችና አብሳሪዎች እንዲያደርገን እግዚአብሔርን እንለምነው። ይህ የኤፍታህ ሥርዓት ነው፡ ስሙ የመጣው ኢየሱስን ካዳመጥነው አስደናቂ ምልክት ነው፣ እናም ስለ እርሱ ልነግራችሁ እወዳለሁ (ማር. 7፡31-35)።

ወንጌላዊው ማርቆስ ይህ የት እንደተፈጸመ ለመግለፅ ብዙ ጥረት አድርጓል፡- ኢየሱስ “ከጢሮስ ክልል ወጥቶ በሲዶና በኩል ካለፈ በኋላ ወደ በዲካፖሊስ ግዛት ባለው የገሊላ ባህር” (ማርቆስ 7፡31) እንደ ሄደ ይናገራል።። እነዚህ ሁለት ክልሎች ምን የሚያመሳስላቸው ነገር አለ? እርሱ በብዛት የሚኖረው ከአረማውያን ዘንድ መሆኑ ነው። የቅርቡ የሆኑት ደቀ መዛሙርቱ በእውነቱ ይህንን የኢየሱስን “ሽርሽር” የሚያደንቁ አይመስሉም፣ ይልቁንም በዚህ ቦታ መስማት የተሳነውን ሰው ይፈወሳል። በብሉይ ኪዳን ሁሉ ደንቆሮ እና ዲዳ የሆነ ሰው የመፈወስ ቅድመ ሁኔታ አልነበረም። በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ የዲዳነት እና መስማት የተሳነው ትርጉም ከሁሉም ዘይቤዎች በላይ መሆኑን እና የእግዚአብሔርን ጥሪዎች መዘጋትን እንደሚያመለክት እናስታውስ። እዚህ ጋር የተዘጉት ደቀ መዛሙርቱ ናቸው፣ እናም ክርስቶስ እራሱን ወደ በማምጣት ሊያነጋግራቸው የፈቀደ ይመስላል፡ “ሰውየውን ከሕዝቡ ለይቶ ወሰዶ” ተግባር ፈጽሟል (ማርቆስ 7፡33) እና የማርቆስ ወንጌል ይህን አገላለጽ በተጠቀመ ቁጥር ግንዛቤ ማነስን እያጣቀሰ ነው። ስለዚህም ኢየሱስ ደቀ መዛሙርቱን አዘውትረው ከሚሄዱባቸው ክልሎች ምቾት እንዲወጡ በማድረግ እና ወንጌልን እንዲሰማ አረማዊን በመፈወስ የሰዎችን ጠባብ ወይም ጠባብ እስራት እንዲተው ግብዣውን እንዲቀበሉት የሚፈልግ ይመስላል። የእግዚአብሔርን አዳኝነት እና ነፃ ለማውጣት መገኘት ለሁሉም ለማወጅ የሃይማኖት ክልል ውጪ በመሄድ ለውጭ አገር ሰዎች እና በሩቅ ፣ በአካል እና በነፍስ መስማት ለተሳናቸው እና ተመሳሳይ ቋንቋ ለማይናገሩ ሰዎች ለማወጅ መሄድ እንደሚኖርባቸው ይናገራል።

ሌላ አመላካች ምልክት አለ፡- ወንጌሉ ኢየሱስ የተናገረውን ወሳኝ ቃል በአረማይክ ቋንቋ ይዘግባል፤ እሱም ከደቀ መዛሙርቱ ጋር ይጠቀምበት በነበረው ቋንቋ ማለት ነው። ኤፍታህ ማለት “ተከፈት” ማለት ሲሆን መስማት ለማይችለው መስማት ለተሳነው ሰው ሳይሆን በተለይ በዚያ ዘመን ለነበሩት እና በየዘመናቱ ለነበሩት ደቀ መዛሙርት የቀረበ ግብዣ ነው። እኛም በጥምቀት የመንፈስን ኤፍታ የተቀበልን እንድንከፍት ተጠርተናል። ኢየሱስ ለእያንዳንዱ አማኝ እና ለቤተክርስቲያኗ “ክፍት ሁኑ” ብሏል፡ የወንጌል መልእክት እንድትመሰክሩት እና እንድትሰብኩ ስለሚፈልግ ነው! ክፍት ሁን፣ በሃይማኖታዊ ምቾቶቻችሁ እና “ሁልጊዜ በዚህ መንገድ ነው የሚደረገው!” በማለት እራሳችሁን አትዝጉ። ቤተ ክርስቲያን ወንጌል እንድትሰብክ ለሚገፋፋት ለመንፈስ ቅዱስ እስትንፋስ ክፍት ትሁን!

እስቲ አንድ ተጨማሪ ማብራሪያ እንመልከት፡- ኢየሱስ መስማት የተሳነውን ሰው አንደበት በምራቅ ነካው። በጊዜው በነበረው አስተሳሰብ መሰረት ምራቅ "የታመቀ ትንፋሽ” እንደሆነ ይታሰብ ነበር። ወንጌሉ አጉልቶ ያሳየው በአጋጣሚ አይደለም፣ ክርስቶስ ኤፍታሃ ከማለቱ በፊት፣ “ትንፋሽ ያወጣል” (ማርቆስ 7፡ 34)። እስትንፋስ እና መቃተት፡- ይህ የሚያመለክተው ጆሮው ተከፍቶ አንደበቱ እንዲፈታ የመንፈስ ቅዱስን ስርጭት ነው። በመንፈስ እሳት ውስጥ ያለውን የተልእኮ ደስታ እንደገና እንድናገኝ የቀረበ ግብዣ ነው። የሚስዮናውያን ግፊት በእውነቱ መግባባትን ለማግኘት የሚቀርብ ፕሮፓጋንዳ አይደለም፣ ሃይማኖትን ማስለወጥ አይደለም፣ እንዲያውም በሰዎች አስተሳሰብ የተሞላ ነው፣ ነገር ግን የእግዚአብሔርን ፍቅር በልብ ውስጥ እያቀጣጠለ የሚገኝ ነው። አንድ የሚያምር አገላለጽ ስንገልጽ፣ የምንነግራቸው ሰዎች ልብ “የሚሞሉ የአበባ ማስቀመጫዎች አይደሉም፣ ነገር ግን የሚቀጣጠሉ እሳቶች ናቸው” ማለት እንችላለን። ስለዚህም ሐዋርያዊ ቅንዓት በአደረጃጀት ሳይሆን በጽኑነት ላይ የተመሰረተ ነው። በምንሰጠው ፍቅር እንጂ በተቀበልነው ስምምነት አይለካም።

በወንጌሎች መጨረሻ ላይም ኢየሱስ የሚስዮናዊ ፍላጎቱን አደራ ሰጥቶናል። ልክ በዮሐንስ ወንጌል የመጨረሻ ገጽ (21፡1-18)፣ ጴጥሮስ በጎቹን የመጠበቅ፣ ለሁሉም እረኛ እንዲሆን ተልዕኮ ሰጥቶታል። ይህን ተግባር በገሊላ፣ በዚያን ጊዜ በጣም የተለያየ እና ልዩ በሆነው ክልል ውስጥ በአደራ ሰጠው። ኢየሱስ ለጴጥሮስ አደራ የሰጠው በኢየሩሳሌም ሳይሆን ንጹሕ በሆነው እና ሊታወቅ በሚችል ሃይማኖታዊ ስፍራ በኢየሩሳሌም ሳይሆን ነገር ግን በገሊላ ውስጥ ነው፣ እና ይህን ያደረገው 153 ትላልቅ ዓሦች በተአምራዊ ሁኔታ ከተያዙ በኋላ ነው፣ ይህ ቁጥር በዓለም ላይ የሚገኙትን ሕዝቦች በሙሉ የሚያመለክት ነው።  መልእክቱ ግልጽ ነው፡ የእግዚአብሔር ሕዝብ እረኞች የሰው አጥማጆች መሆን አለባቸው፣ ከደህንነታቸው ምቾት ለመውጣት ፈቃደኞች ሆነው ከወንጌል ጋር በዓለም ባሕር ውስጥ ወደ ጥልቁ መውጣት ይፈልጋሉ።

ወንድሞች፣ እህቶች፣ መጠመቃችን፣ ኢየሱስን እንድንመሰክር እና እንድንሰብክ የተጠራን እንደሆነ ይሰማን። እናም እንደ ቤተክርስትያን እረኝነት እና ሚስዮናዊ ለውጥ ለማምጣት ጸጋን እንጠይቅ። በገሊላ ባህር ዳርቻ፣ ጌታ ጴጥሮስን ይወደው እንደሆነ ጠየቀው ከዚያም በጎቹን እንዲጠብቅ ጠየቀው (ዮሐንስ 21፡15-17)። እኛም ራሳችንን እንጠይቅ፡- ጌታን ልነግረው እስከምፈልግ ድረስ በእውነት እወደዋለሁ? የእሱ ምስክር መሆን እፈልጋለሁ ወይንስ የእሱ ደቀ መዝሙር በመሆኔ ረክቻለሁ? የማገኛቸውን ሰዎች በጸሎት ወደ ኢየሱስ እያመጣኋቸው ነው? ሕይወቴን የለወጠው የወንጌል ደስታ ሕይወታቸውን የበለጠ እንዲያምር አንድ ነገር ማድረግ እፈልጋለሁ?