Ukraina: Izium po niecałym roku od wyzwolenia usiłuje się odbudować

„Dlatego musieliśmy wyjechać, ale cały czas pozostaliśmy w pobliżu. Nie wyjechaliśmy z obwodu charkowskiego, mieliśmy swoją bazę w okolicach Iziuma, kontaktowaliśmy się z mieszkańcami, którzy niestety przebywali pod okupacją. Niektórym z nich udawało się znaleźć sposób komunikacji. Mówili nam, jaka jest sytuacja, organizowaliśmy im pomoc, a nawet zrealizowaliśmy kilka ewakuacji. Dogadywaliśmy się z nimi, wskazując, jak i jakimi drogami mogą uciec spod okupacji na Ukrainę – wspomina wicemer miasta. – Następnie spotykaliśmy się z tymi osobami, zapewnialiśmy im zakwaterowanie, dostarczaliśmy różne zestawy humanitarne i kontynuowaliśmy z nimi współpracę. Czyli cały czas byliśmy w kontakcie z mieszkańcami Iziuma, którzy pozostawali pod okupacją. Dochodziło do sytuacji, że nie potrafiliśmy się czasowo skontaktować, kiedy rosyjscy okupanci ogłaszali całodobową godzinę policyjną i ludzie nie mogli wyjechać, ale mowa tu o bardzo rzadkich przypadkach. Zasadniczo co tydzień nawiązywaliśmy kontakt. Zrealizowaliśmy nawet transfer zestawów humanitarnych i leków przez tamę peczeniską, tak zwaną «drogą życia». W tym czasie mer miasta Walerij Marczenko dostarczał tamtędy pomoc, organizowaliśmy przyjazd naszych przedstawicieli z Iziuma, krążyło wiele legend... Oni, oczywiście, nie ujawniali, że są urzędnikami i że współpracują z nami. Mamy nawet zdjęcia i filmy, gdzie widać, jak to się wszystko działo. W taki sposób przekazaliśmy z pewnością setki kilogramów wsparcia humanitarnego i tysiące zestawów leków, które przetransportowano do Iziuma podczas tymczasowej okupacji.“