Papież wystosował przesłanie dla zebranych na wydarzeniu #NotAlone

„Dlatego braterstwo nie potrzebuje teorii, lecz konkretnych gestów i wspólnych wyborów, które czynią je kulturą pokoju. Pytanie, które należy sobie zadać nie brzmi zatem: «co społeczeństwo i świat mogą mi dać?», ale: «co ja mogę dać moim braciom i siostrom?» – napisał Papież. – Wracając do domu, zastanówmy się, jaki konkretny gest braterstwa wykonać: pojednać się w rodzinie, z przyjaciółmi lub sąsiadami, modlić się za tych, którzy nas skrzywdzili, rozpoznać i pomóc osobom znajdującym się w potrzebie, wnieść słowo pokoju do szkoły, uniwersytetu lub życia społecznego, namaścić bliskością kogoś, kto czuje się samotny…“

„Wiara w to, że drugi jest bratem, mówienie do drugiego «bracie» nie jest pustym słowem, lecz najbardziej konkretną rzeczą, jaką każdy z nas może uczynić. Oznacza to w istocie wyzwolenie się z nędzy uważania, że jesteśmy na świecie jedynakami. Oznacza to jednocześnie postanowienie przezwyciężenia logiki wspólników, którzy pozostają razem tylko ze względu na interesy, wiedząc również, jak wyjść poza granice więzów krwi lub więzów etnicznych uznających tylko to, co podobne, a negujących to, co inne – zaznaczył Franciszek. – Myślę o przypowieści o Samarytaninie (por. Łk 10,25-37) zatrzymującym się ze współczuciem przed Żydem potrzebującym pomocy. Ich kultury były wrogie, ich historie różne, ich regiony nieprzyjazne wobec siebie nawzajem, ale dla tego człowieka osoba napotkana przy drodze i jej potrzeby znalazły się na pierwszym miejscu. Kiedy ludzie i społeczeństwa wybierają braterstwo, ulega zmianom także polityka: osoba ponownie zwycięża nad zyskiem, dom, który wszyscy zamieszkujemy, nad środowiskiem, które można wykorzystywać dla własnych interesów, praca jest godziwie wynagradzana, gościnność staje się bogactwem, życie nadzieją, sprawiedliwość otwiera na zadośćuczynienie, a pamięć o wyrządzonym złu zostaje uleczona w spotkaniu między ofiarami a sprawcami.“