Brazylia: minibus pomaga przywracać godność bezdomnym
S. Alessandra Oliveira, s. Patrícia Almeida, Maria Eduarda Alves
Martwiła się o swoją przyszłość jako żony i matki, miała wątpliwości dotyczące wiary. Właśnie wtedy została wezwana do założenia Wspólnoty znanej jako „ŚWIATŁO”.
Luisa usłyszała, że ma pozostać ze swoim mężem, ale także złożyć śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa w małej wspólnocie poświęconej służbie innym. Nie wiedziała jednak, jak to zrobić ze względu na swoje liczne zobowiązania. Zrozumiała jednak, że ma żyć we wspólnocie służąc bliźnim, pod duchowym kierownictwem Wincentego a Paulo. Dziesięć lat później, w 1933 r., wspólnie ze św. Wincentym założyli Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia poświęcone ubogim, chorym i opuszczonym dzieciom, które szybko rozprzestrzeniło się w Paryżu i w innych regionach. Dziś Duch Pięćdziesiątnicy nadal prowadzi Siostry Miłosierdzia realizujące takie projekty Micro da Caridade (Minibus Miłosierdzia) w Brazylii.
Projekt Micro da Caridade
Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo z Prowincji Recife są aktywne w północno-wschodniej części Brazylii, gdzie prowadzą różnorodne projekty społeczne, zdrowotne i edukacyjne. Zainspirowane przez papieża Franciszka i pragnąc pozostać wiernymi swojemu charyzmatowi, Siostry zdecydowały się rozszerzyć swoją codzienną działalność, aby lepiej odpowiadać na potrzeby bezdomnych. Bezdomność i brak dostępu do bezpiecznej żywności to problemy, które w Brazylii nadal się nasilają, a w latach 2020 i 2021 stały się jeszcze bardziej dotkliwe z powodu pandemii Covid-19.
Inicjatywa Micro da Caridade ma swoje źródło w akcji społecznej, która obejmowała dostarczanie codziennych posiłków dla osób bezdomnych i patrolowanie miasta Recife. Zauważono, że istnieje potrzeba zapewnienia podstawowych usług, które dla miejscowej społeczności były nieosiągalnym luksusem, takich jak dostęp do toalet, czystych ubrań i podstawowej opieki zdrowotnej.
Dzięki funduszom międzynarodowym udało się nabyć minibus wyposażony w prysznice, ambulatorium i sprzęt fryzjerski. Projekt skierowany jest do około sześćdziesięciu osób bezdomnych, którym oferuje dostęp do toalet, czystych ubrań, środków higieny osobistej, leków oraz posiłków, wszystko to zgodnie z chrześcijańską zasadą niesienia pomocy humanitarnej.
Inicjatywa Micro da Caridade korzysta z wsparcia wolontariuszy z różnych profesji, takich jak kierowcy, fryzjerzy, pielęgniarki, lekarze i personel pomocniczy. Raz w tygodniu wolontariusze poświęcają swój czas i umiejętności, udzielając informacji na temat ośrodków pomocy, takich jak Fazenda da Esperança, i pomagając w sporządzeniu potrzebnych dokumentów.
Głoszenie Dobrej Nowiny!
Jako Siostry Miłosierdzia głosimy miłosierną miłość Boga poprzez naszą służbę, naśladując przykład św. Wincentego a Paulo. Współpracujemy z innymi gałęziami Rodziny Wincentyńskiej, aby promować działalność charytatywną, mobilizując ludzi dobrej woli i organizując sieć usług i pomocy dla ubogich.
Projekt ma na celu promowanie zdrowia i dobrobytu, które są ważnym celem zrównoważonego rozwoju. Istnieją inne podobne inicjatywy koordynowane przez grupy kościelne i organizacje pozarządowe i wszystkie mają na celu przywrócenie godności ludziom pogardzanym i zapomnianym przez społeczeństwo.
Beneficjenci projektu Micro da Caridade, jak sami relacjonują, czują się serdecznie przyjęci i traktowani jak ludzie. Projekt jest rozpowszechniany pocztą „pantoflową”, co prowadzi do cotygodniowego wzrostu liczby osób, którym udzielono pomocy.
Działanie to nie ogranicza się wyłącznie do Sióstr Miłosierdzia. Inne, podobne inicjatywy, koordynowane są przez rożne grupy religijne i organizacje pozarządowe, które również mają na celu promowanie dobrobytu i zdrowia ludności.
Nasza służba ma być bezinteresowna, pozwalamy Bogu działać w nas poprzez wszystkich ludzi, których spotykamy. Chcemy twórczo współpracować z innymi, z odwagą i zaangażowaniem, być elastyczne i otwarte na współpracę.
Jako Siostry Miłosierdzia jesteśmy wezwane do pomocy naszym braciom i siostrom niemającym stałego miejsca zamieszkania, a także dzieciom, młodzieży, dorosłym i osobom starszym, które borykają się z innymi formami ubóstwa, takimi jak samotność, porzucenie i niewidzialność społeczna. Musimy szukać i znajdować tych, którzy są zapomniani, oferując praktyczną pomoc i pozostając wiernymi naszym Założycielom, którzy odpowiedzieli na wezwanie do służby Chrystusowi w ubogich.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się na newsletter klikając tutaj.
