Pallotyn z Kanady: Papież dał początek wędrówce ku uzdrowieniu

„Szczególnie to pierwsze spotkanie na miejscu dawnej szkoły rezydencjalnej, która była największa spośród 139 w większości prowadzonych przez Kościół katolicki, było naprawdę wzruszające. Trzeba podkreślić, że niektórzy rdzenni mieszkańcy ze swoich miejsc zamieszkania, z rezerwatów podróżowali nawet kilka dni i oczekiwali na spotkanie z Ojcem Świętym w palącym słońcu, ale pełni nadziei. Niektórzy z nich, tak jak słyszałem, byli w Rzymie na spotkaniu z Ojcem Świętym na przełomie marca i kwietnia i wspomnieli, że zapraszali go, żeby przyjechał na ich ziemię. Przyrzekł im, że przyjedzie i byli przeszczęśliwi, że mimo jego słabości zdrowotnych dotrzymał słowa i przyjechał – mówi papieskiej rozgłośni ks. Kopaniak. – Wiele osób na tym spotkaniu płakało ze wzruszenia, także z tego powodu, że tekst przemówienia Ojca Świętego był tłumaczony na kilka dialektów, m.in. na język kri. To jest to plemię, którego dzieci uczęszczały do tej szkoły, gdzie odbyło się spotkanie z Papieżem. W czasach, kiedy szkoła funkcjonowała przez prawie 150 lat ten język, jak i inne języki plemienne, był zakazany. Można było mówić jedynie w języku angielskim lub francuskim. Słowa Papieża zostały przyjęte bardzo serdecznie. Otrzymał specjalne podziękowanie, bo dostąpił niezwykłego honoru otrzymując tradycyjny pióropusz wodza. W tej chwili jest on zarezerwowany tylko dla rdzennych mieszkańców, dla ich wodzów i używanie go w innych celach uważane jest za nietakt, czy wręcz za zniewagę. Fakt, że Papież włożył pióropusz na głowę wywołało aplauz zgromadzonych. Dla mnie najbardziej wymownym i uderzającym momentem nie były nawet słowa prośby o przebaczenie, ale widok Ojca Świętego siedzącego na wózku inwalidzkim, samotnie, w milczeniu, na środku cmentarza przy tej szkole. Z jego postawy widać było jego wielki żal. To wydaje mi się taki najbardziej wymowny moment z pierwszego dnia pielgrzymki.“

„Ojciec Święty przyjechał, żeby przeprosić. To jest pielgrzymka pokutna i rzeczywiście w jego pierwszym przemówieniu przeprosiny były głównym wątkiem. Prosił o przebaczenie za wszystko co Kościół katolicki i chrześcijanie w ogóle uczynili wobec tych dzieci, które były zabierane ze swoich rodzin i swoich plemion do szkół. To były szkoły z internatem, praktycznie jak koszary, to był internat całoroczny, te dzieci praktycznie nie miały możliwości kontaktu z rodzinami, bo bardzo rzadko mogły wyjeżdżać czy kontaktować się z najbliższymi – mówi ks. Kopaniak, który przez lata pracował w parafii, na terenie której istnieje rezerwat i dawna szkoła rezydencjalna, obecnie zamieniona na muzeum. – Wiele dzieci, które uczęszczało do tych szkół zmarło. Trudno o dokładne dane, bo wiele dokumentów zostało zniszczonych przez rząd. Wiele dzieci nigdy nie powróciło do domów. Kiedy w Rzymie Ojciec Święty przyjmował delegacje rdzennych mieszkańców otrzymał od nich parę malutkich indiańskich mokasynów dziecięcych. Powiedzieli, że to jest właśnie symbol tych dzieci, które w tych szkołach były i które nigdy z tych szkół nie powróciły do rodzin. W symbolicznym akcie Papież przywiózł teraz te mokasyny ze sobą i wręczył rodzinom, których członkowie uczęszczali do tych szkół.“

„Rząd był autorem całego programu, a inni jedynie realizowali te dyrektywy, które otrzymali. Też było społeczne poparcie dla tego projektu w tym czasie. Było to złe, bardzo złe. Papież nazwał to wręcz kolosalnym błędem i katastrofą. W związku ze znalezieniem tych grobów w zeszłym roku, bardzo wiele aktów wandalizmu spotkało właśnie kościoły katolickie i różne instytucje katolickie. Nawet 60, 70 kościołów zostało zniszczonych, niektóre z nich zostały nawet spalone. Szczególnie w tych regionach Kanady, gdzie tych szkół było najwięcej – mówi papieskiej rozgłośni ks. Kopaniak. – Z rozmów z ludźmi, którzy pracują w dawnej szkole rezydencjalnej przekształconej obecnie na muzeum, która była w mojej wcześniejszej parafii odniosłem wrażenie, że rdzenni mieszkańcy nie szukają zemsty. Nie chodzi o rewanż, nawet nie o rekompensaty. Chodzi o to, by tę sprawę wreszcie zamknąć w duchu pojednania, żeby można było zacząć budować życie wspólnie od nowa. Dlatego hasło tej pielgrzymki «idziemy razem» wydaje się niesamowicie trafione i ważne.“