Papa Premostratensëve: gjithnjë me zemër të hapur për mikpritje
R. SH. - Vatikan
Apostull i paqes, i Eukaristisë, predikatar i palodhshëm, me zemër të hapur për kë kërkonte ndihmë apo thjesht një lutje! Papa Françesku i kujtoi, kështu, karakteristikat e Shën Norberti, në Letrën drejtuar atë Jozef Wouters, abat i përgjithshëm i Kanonikëve Rregulltarë Premostratens, me rastin e Jubileut të shpallur për të kremtuar 900-vjetorin e Abacisë Prémontré dhe lindjen e bashkësisë së parë, nga e cila e ka zanafillën.
Ndjeshmëri e re
Françesku e kujtoi Shën Norbertin, lindur më 1075, në Xanten të Gjermanisë, si “një nga autorët më inkurajues të reformës gregoriane”, përshkoi jetën dhe thirrjen, që i lindi ndërsa Kisha kalonte një periudhë lulëzimi. “Nuk mungonin - shkruan Papa - burra e gra të frymëzuar nga Zoti, që nisën të vënë në diskutim lidhjet e drejtuesve të Kishës me interesa thjesht mondane. Norberti ishte një prej tyre!”. Prej këndej, vendosi të hiqte dorë nga jeta oborrtare e të ndiqte rrugën e apostujve, duke rrokur Rregullën e Shën Agostinit.
Bashkësitë e Urdhërit tuaj - kujton Papa - e pranuan këtë trashëgimi e, që prej nëntë shekujsh, e vijojnë misionin me frymën e Rregullës së Shën Agostinit, duke i qëndruar besnikë meditimit dhe predikimit të Ungjillit e duke marrë forcë nga Misteri Eukaristik, burim e kulm i jetës së Kishës.
Dëshmitarë të Ungjillit
Takimi me Papën Gelasi II e nxiti të bëhej prediktar i flaktë apostolik. “Sot, më shumë se kurrë, i dashur vëlla, kumtimi i Lajmit të Mirë - shkruan Papa - është i nevojshëm e kërkon nga ana e të gjithëve, posaçërisht e meshtarëve, angazhim fisnik e koherencë ndërmjet mesazhit të shpallur e jetës personale dhe komunitare”. Norberti qe shërbëtor besnik i Ungjillit e bir i dashur i Kishës, plot bindje ndaj Papës. Shëronte të sëmurët gjatë rrugës, dëbonte shpirtrat e këqij e kishte aftësinë t’i shuante sherret e t’u jepte fund hakmarrjeve ndërmjet familjeve fisnike. Ndaj u quajt “Apostull i paqes”.
Më 1121 zgjodhi luginën e Prémontré, për t’i mbledhur aty ndjekësit e tij, duke formuar, kështu, bashkësinë e parë, me mision “që të lutej për e me Kishën mbarë”. Këtë jetë vijojnë të bëjnë bijtë e tij, të cilët Papa i porositi që liturgjia e tyre të jetë gjithnjë “kanonikale”, apo ladv drejtuar Zotit për popullin e me popullin e Zotit.
