Pashkë: Mesha e Françeskut, në Bazilikën e zbrazët

R. SH. - Vatikan

E diela e Pashkëve, 12 prill 2020. Në Sheshin e  Shën Pjetrit nuk janë mijëra besimtarët, që e mbushnin plot vitin e kaluar. Jemi të gjithë të ngujuar në shtëpitë tona, spese është koha e pandemisë së madhe, betejës së madhe kundër virusit vdekjeprurës. E megjithatë, jemi të gjithë rreth Françeskut, në Bazilikë, para Altarit të Katedrës. Me të lutemi e me të edhe këndojmë: “Gloria in exelsis Deo et in terra pax hominibus bonae voluntatis!”.

Gjithçka është solemne e njëkohësisht, thelbësore në këtë Meshë Pashkësh, ku  arritëm simbolikisht të  përhumbur. Por Françesku na mori për dore, ashtu siç bën babai me fëmijët e vet. Figurja e Marisë Salus Populi Romani është aty, pranë altarit e, pas saj, Kryqi i lashtë i San Marcello al Corso: Nënë e Bir vijojnë të jenë pranë e pranë. Janë dy ikona,   të cilave Papa u drejtohet, për t’u lutur në ditët e pandemisë, por edhe të shpresës. E edhe ne pas tij! Kjo është e Dielja, në të cilën Ungjilli shpallet latinisht e greqisht. Kapitulli i 20-t i Gjonit flet për mrekullimin e Marisë nga Magdala para varrit të zbrazët dhe vrapit të Simon Pjetrit e dishepullit tjetër, atij që Jezusi e donte, për të parë një herë, e për t’i besuar, pastaj, fjalëve të gruas.

Asambleja e vogël

Zëri i Papës Françesku jehon në heshtjen tronditëse të bazilikës boshe, ku janë të pranishëm vetëm ministrantët dhe një asamble, që ka fytyrën e secilit prej nesh. Edhe Scola Cantorum, domethënë kori, është  më i vogël se kurrë, po zërat e tij i mbushin përplot hapësirat e zbrazura të Bazilikës më të Madhe të krishterimit. Është dhurata e këngës. Dhuratë e antifonës Regina Coeli! Drejtuar Mbretëreshës Qiellore!