Të meditojmë me Ungjillin e së dielës IV të Kohës së Ardhjes 'A'

R.SH. - Vatikan

“¹⁸ Maria, pasi u fejua me Jozefin, para se të banonin së bashku, u gjet shtatzënë për virtyt të Shpirtit Shenjt. ¹⁹ Tashti Jozefi, i fejuari i saj, pasi ishte njeri i drejtë e nuk donte ta çnderonte botërisht, mendoi ta lëshojë fshehtazi. ²⁰ Posa në mendje të vet vendosi të bëjë kështu, ja se, iu duk në ëndërr engjëlli i Zotit dhe i tha: ‘Jozef, biri i Davidit, mos ki frikë ta marrësh Marinë, të fejuarën tënde, sepse foshnja që është zënë në të, u zu për virtyt të Shpirtit Shenjt…’. ²⁴ Jozefi, si u zgjua nga gjumi, bëri sikurse i urdhëroi engjëlli i Zotit: e mori në shtëpi të fejuarën e vet”.

Të lutemi së bashku:

Në jetën e Jozefit, Ti, o Zot,

hyre rrëmujshëm,

në një mënyrë krejt të papritur,

të paparashikuar, të paimagjinuar.

Në pak kohë, sa shumë probleme:

një e fejuar, që priste fëmijë

(e Jozefi e dinte se nuk është i veti),

mundësitë, që jepte Ligji

e, pastaj, vendimi më i butë,

që nuk e çnderon Marinë,

ta linte fshehtazi.

Në mesin e këtij pështjellimi,

Jozefi dëgjon në ëndërr një zë,

(po a mund të orientohemi me ëndrra

në gjëra me rëndësi kaq të madhe?).

Por Jozefi ka besim tek Ti, o Zoti im,

lëshohet në dorën Tënde,

zbaton vullnetin Tënd,

pa garanci paraprake,

pa shenja të jashtëzakonshme,

pa mundësi të mëdha për të zgjedhur,

madje, as emrin e fëmijës.

E, pikërisht, falë tij, Biri yt

pati një familje si gjithë të tjerët,

një nënë e një babë.

E falë tij

“Zoti me ne” – Emanueli

u mbrojt, u sigurua, u përkrah,

u rrit, u përgatit për jetën

nga njeriu, që iu bë baba.

O Zot, ja, kështu realizohen planet e Tua,

me njerëz si Jozefi e Maria,

të gatshëm të të lënë të hysh në jetën e tyre

deri në këtë pikë.