Երուսաղեմի հայոց պատրիարքարանի տարածքին հնագոյն խաչքար մը յայտնաբերուած է։
Աւելի քան երկու մետր խորութեամբ, գետնի տակ, կրաքարէ խաչքար մը յայտնաբերուած է Երուսաղեմի պատրիարքարանի եկեղեցապատկան հողերուն մէջ մինչ պատրիարքարանը որոշած է այդ հողատարածքին վրայ հիւրանոց և ինքնաշարժներու կայան կառուցել։ Մինչև շինարարութիւնն սկսելը, ըստ կարգի, հնագէտները պէտք էին ուսումնասիրել տարածքը եւ այդպէս է, որ «անոնք մօտ երկու մեթր խորութեան վրայ գտան շատ գեղեցիկ խաչքարը» ինչպէս կը յայտնէ Հայր Պարետ Երեցեանը, Երուսաղեմի հայոց պատրիարքարանի միաբան աւելցնելով որ խաչքարի «ամենէն վարի ծայրամասը քիչ մը վնասուած է, բայց, բարեբախտաբար, հայերէնով փոքրիկ յիշատակարան մը կայ, ուր կ՛ըսէ. Յիսուս Քրիստոս կամ Աստուած Քրիստոս ի յիշատակ»։
Պեղումներու ընթացքին յայտնաբերուած են նաև խճանկարներ, որ հայր Պարետ Երեցեանի փոխանցմամբ՝ հրեայ հնագէտները բիւզանդական շրջանին վերագրած են։
Հողատարածքը պատրիարքութիւնը հատուած առ հատուած սկսած է գնել 15-րդ դարէն սկսեալ։ Սակայն հայկական հետքերը Երուսաղեմի մէջ շատ աւելի վաղ ժամանակէ ի վեր կը յիշատակուին։ Կ՛ ենթադրուի, որ խաչքարը 12-րդ դարի կոթող ըլլայ։
Ըստ հնագէտ Համլետ Պետրոսեանին, «Խաչքարն առաջին հայեացքից շատ նման է Արցախի 12-13-րդ դարերի խաչքարերին՝ համարեա թէ բոլոր մանրամասներով։ Ես աւելին կասեմ, կարծէք թէ ինքն արցախեան շարքային խաչքարերի օրինակ է»։
Համլետ Պետրոսեան նշած է նաեւ թէ մենք ունինք շարք մը տեղեկութիւններ «հենց 12-13-րդ դարերին Երուսաղեմ այցելութիւնների մասին։ Մասնակցել զանազան արշաւանքների սուրբ երկիրը ազատագրելու կամ ասենք Հասան Ջալալի մայրը, որը գնացել է Երուսաղեմ և այնտեղ վախճանուել»։
Ուսումնասիրութեան համար եղած գտածոներն քիչ են եւ պեղումները դեռ կը շարունակուին։
Աղբիւրը` «1lurer.am» կայք։
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ
