Սուրբ Հաղորդութեան երկրպագութիւն՝ Հայկական Կարիտասի աշխատակիցների համար

Ի նկատի ունենալով աղօթական կեանքի կարևորութիւնը Հայկական Կարիտասի առաքելութեան մէջ՝ 2020թ. յունուարից սկսեցինք միասնական աղօթական մի նոր ձեռնարկ, որ, վստահ ենք, Սուրբ Հոգու ներգործութեամբ, տալու է ցանկալի հոգևոր պտուղները: Հայկական Կարիտասի Գիւմրիի կենտրոնների աշխատակիցների համար կազմակերպեցինք Սուրբ Հաղորդութեան երկրպագութիւն՝ Գիւմրիի Սրբոց Նահատակաց հայ կաթողիկէ մայր տաճարում: Երկրորդ միասնական երկրպագութիւնը տեղի ունեցաւ փետրուարի 6-ին:

Երկրպագութիւնից առաջ Կարիտասի աշխատակիցներին ողջոյնի խօսքով դիմեց Գիւմրիի հայ կաթողիկէների հոգևոր հովիւ Արժ. Տ. Գրիգոր Ավ. Քհն. Մկրտչյանը: Նրա խօսքի հիմնական շեշտադրութիւնը Տէր Յիսուս Քրիստոսին ճանաչելու անհրաժեշտութիւնն էր, որ պէտք է լինի հիմք՝ Սուրբ Հաղորդութեան վսեմ խորհուրդը հասկանալու և սիրելու համար: Առանց Քրիստոսի հետ մտերիմ աղօթական յարաբերութեան, առանց աստուածճանաչողութեան, հնարաւոր չէ երկրպագել Յիսուսի Մարմինը, հասկանալ Սուրբ Պատարագը և Պատարագին մասնակցելու կարևորութիւնը, շեշտեց Տ. Գրիգորը և Կարիտասի աշխատակիցներին խնդրեց իրենց աշխատանքային հոյժ կարևոր եռուզեռի մէջ նաև ժամանակ գտնել Քրիստոսի մասին խորհրդածելու համար: Քրիստոսի հետ մտերմութիւնը, նրան ճանաչելու ցանկութիւնը հիմնական գրաւականն է՝ քրիստոնեայի հոգևոր աճման և, մանաւանդ, Հայկական Կարիտասի առաքելութեան կատարման համար: Հարկաւոր է Քրիստոսին մօտենալ սեփակա՛ն նախաձեռնութեամբ, ազատօրէ՛ն, որպէս աստուածային կոչում, բացատրեց նա և իր ուրախութիւնը յայտնեց՝ Կարիտասի աշխատակիցներին միասնաբար աղօթքի մասնակցելու այս գեղեցիկ առիթի համար:

«Հացս այս Մարմին» շարականով սկսեցինք Սուրբ Հաղորդութեան երկրպագութիւնը, աղօթեցինք գեղեցիկ, պարզ լեզուով գրուած աղօթքներ, որոնց ընթացքում նաև դարձեալ փոքրիկ բացատրութիւններ տուեցի, թէ ինչ է նշանակում Սուրբ Հաղորդութիւնը, ինչի համար ենք կատարում երկրպագութիւնը և թէ ինչ նպատակ ունի այն կազմակերպել Հայկական Կարիտասի համար: Նպատակը շատ յստակ է՝ Կարիտասի աշխատակիցների համար ստեղծել հնարաւորութիւն՝ միասնական աղօթքի, Տէր Յիսուս Քրիստոսի Զոհաբերութիւնը, Սուրբ Հաղորդութիւնը հասկանալու և սիրելու համար, որն իր հերթին հիմքեր կստեղծի՝ առաւել լաւ հասկանալու և սիրելու Սուրբ Պատարագը: Եւ, ի վերջոյ, աղօթքը լրու՛մն է այն աշխատանքի, որ մշտապէս կատարում ենք կենտրոններում՝ աշխատակիցների և շահառուների հոգևոր առաջխաղացման համար և որը պէտք է կատարենք՝ մշտապէս նոր, արդիւնաւէտ ճանապարհներ որոնելով:

Ես հաւատում եմ, որ սա ճիշտ ճանապարհ է, քանի որ իրական դրական փոփոխութիւններ բերողը ոչ թէ մենք ենք, այլ՝ Աստուած Ինքը՝ մեր միջոցով: Ներկայի և ապագայի հանդէպ ինձ վստահութիւն են ներշնչում նաև այն հոգևոր պտուղները, որ անվիճելիօրէն տեսանելի են Հայկական Կարիտասի աշխատակիցների մէջ և օրեցօր զարգանում են իրե՛նց իսկ ջանքերով, որ չեն զլանում գործադրել՝ իրենց կատարած մեծ աշխատանքին զուգահեռ: Այս ամենի համար հարկ է փառք տալ Աստծուն ամեն վայրկեան:

Մեծ ուրախութիւն էր, որ այսօր ներկայ էր նաև լիբանանահայ Տկն. Զուարթ Նաջարյանը, որ հեռաւոր 1995-ին եղաւ առաջին նախաձեռնողը Հայկական Կարիտասի ստեղծման՝ Արհ. Տ. Ներսէս Արքեպս. Տէր-Ներսեսյանի առաջնորդական հովանու ներքոյ, աղօթքով և տքնաջան աշխատանքով:

Սուրբ Հաղորդութեան երկրպագութիւնն աւարտեցինք՝ միասնաբար աղօթելով Հայկական Կարիտասի առաքելութեան համար: Այս կարևոր աղօթքը մտադիր ենք կատարել իւրաքանչիւր ամսուայ առաջին հինգշաբթի օրը՝ ամէն անգամ տարբեր դիտաւորութիւններով:

Տ. Հովսեփ Գալստյան