ዘመነ ጾመ አርባዓ ጒዕዞ ተሓድሶ እምነትን ተስፋን ፍቅርን እንገብረሉ ግዜ እዩ! ር.ሊ.ጳ

“‘ጒዕዞ ጾም ኣርባዓ ንጅምር ኣሎና። እዛ ጒዕዞ እዚኣ በተን ክንክተሎ ዘሎና መንገዲ ዝሕብራ ቃላት ኢዮኤል ነቢይ ትጅምር። ኣብ ትንቢት ኢዮኤል ነቢይ ካብ ልቢ እግዚአብሔር ዝውሕዛ ሃንጐፋይ ኢለን ንዝንሳሕ ክቅበላ ዝተዘርጋሓ ኣእዳውን ቈላሕታ ፍቅራዊ ትጽቢት ዝመልኤን ኣዕይንትን ‘ብምሉእ ልብኹም ናባይ ተመልሱ’ (ኢዮ 2,12) ዝብል ዕድመ የቅርብ። ናባይ ተመለሱ! ብርግጽ ጾመ ኣርባዓ ናብ እግዚአብሔር ንምምላስ ዝግበር ጒዕዞ እዩ። ክንደይ ግዜ ኮን ይኸውን ኣብ ካልእ ጉዳያት ተጸሚድና ወይውን ሸለልትነት ዓብሊሉና ‘ጐይታይ ደሓን ቀስ ኢለ ደሓር ክስዕበካ እየ! ሎሚ ኣይጥዕመንን እየ እንተ ጽባሕ ጸሎት ክጅምር እየ ንካልኦት እውን ገለ ነገር ክገብር እየ’ ዘይበልና። ከምዚ እናበልና ካብ ዕለት ናብ ዕለት ንጐዓዝ! እንተ ሎሚ እግዚአብሔር ሓያል ጻውዒት ናብ ልብና የቅርብ ኣሎ። ኣብ ሕይወትና ክንገብሮ እንሓስቦ ብዙሕ ነገራት ይህሉ እነቅርቦ ምኽንያታት እውን ኣዲኡ ትቊጸሮ! እንተኾነ ኣሕዋተይን ኣሓተይን! ሎሚ ናብ እግዚአብሔር እንምለሰሉ ግዜ እዩ። እዚ ግዜ እዚ ቊርጺ ፍቃዳት እንእክበሉ ግዜ ዘይኮነ ምስ እግዚአብሔር ዘሎና ምትእስሳር ዳግም እንድህስሰሉ ግዜ እዩ’”

“ዘመነ ጾመኣርባዓኸስ ንቃል እግዚኣአብሔር ንምስማዕ ምሩጽ ግዜ እዩ። ንተለቪዥንን ተለፎንን ዓጺና ቅዱስ መጽሓፍ እንኸፍተሉ እዋን እዩ። ካብ ሞባይል ተለፎና ተፈሊና ምስ ቅዱስ መጽሓፍ እንጣመረሉ ግዜ እዩ። ኣነ ሕጻን ከሎኹ ተለቪዥን ኣይነበረን ረድዮ ነበረ ስለዚ ረድዮ ንከንሰምዕ ንጸውም ነርና። ዘመነ ጾመኣርባዓኸስ ምድረበዳ ኰይኑ ንኩሉ ገዲፍካ ምስ ወንጌል እትዛመደሉ እዩ። ንዘይጠቅም ትርፊ ዘረባ ሕሜት ጸለመ ቶባ ኢልካ እትገድፈሉ ግዜ እዩ። ምስ ጐይታ ልቢ ንልቢ እተዕልለሉ እዋን እዩ። ንንጽሕና ልቢ እትሰርሓሉ እዋን እዩ። ዓለምና ብኩሉ ተበኪሉ ልብና ረሲሑ ተበኪሉ ስለዘሎ ካብቲ ኩሉ ናይ ዓመጽ ዘረባን ከንቱነትን ግልል ምባል የድሊ። ኩሉ ተገላቢጦሽ ኰይኑ ከምዛ ሓደርካ ዝብለካ ዝጸርፈካ ብዙሕ እዩ። ንንግዲ ኢልካ ምግዋሕን ባዶሽ ዝኾነ ቃላት ምድግጋምን ተለሚዱስ ብዛዕባ ዘድልን ዘይድልን ብዙሕ ይዝረብ መንፈስ ዓለም ኣብ ኩሉ ገኒኑ ዓፊኑና ይርከብ። ካብዚ ክንድሕን ናብ ምድረበዳ ምውጻእ እዩ። ብዙሕ ግዜ ነቲ ኣብ ውሽጢ ልብና ኣብ ሕልናና ንዝዛረበና ቃል ኣምላኽ ክንሰምዖ ንጽገም። ኢየሱስ ናብ ምድረ በዳ እንክጽውዓና ነቲ ኣድላይን መሠረታውን ዝኾነ ጽን ኢልና ክንሰምዕ ይዕድመና። ነቲ ፈታኒ ዲያብሎስ ‘ሰብ ብእንጌራ ጥራይ ኣይኮነን ዝነብር እንታይ ደኣ በቲ ካብ ኣፍ ኣምላኽ ዝወጽእ ቃል እዩ` (ማቴ 4.4) ቢሉ ዝምልሸሉ ከኣ ነዚ እዩ። ልክዕ ከም መግቢ ዕለት ኣኳ ደኣ ካብኡ ብዝዛየደ መንገዲ ምስ እግዚኣአብሔር ክንዛረብ እሞ በቲ ካብ ኣፉ ዝወጽእ ቃላት ክንምገብ እዩ ነዚ ንምግባር ከኣ ምጽላይ የድሊ። ኣብ ቅድሚ እግዚአብሔር ጥራሕ እዩ ዝምባሌ ልብና ክጥዒ እቲ ክልተ ክልተ ዝገብረና ነገራት ክመሖ ዚከኣል። እቲ መካነ ሕይወት እምበር ቦታ ሞት ዘይኮነ ምድረበዳኸስ እዚ እዩ ከመይ ኣብ ጭው ዝበለ ሱቚታ ምስ እግዚኣአብሔር ምዕላል ሕይወትና ዳግም ይህበና። እስኪ እንደገና ብዛዕባ ምድረበዳ ንሕሰብ። ከም ሓቑ ምድረ በዳ መሠረታዊ ነገራት እትርደኣሉ ቦታ እዩ። ሕይወትና መነባብሮና እንተተመልከትና ክንደይ ዘድልን ዘየድልን ጋሕ ገልጠም ከቢብዎ ይርከብ! ክንደይ ዘድልዩን ዘየድልዩን ነገራት ከም ቀንድን ኣድለይትን ክነተዓራሪ ላዕልን ታሕትን ንብል ኰይኑ ግን ፋይዳ የብሎምን። ኣብ ሕይወትና ከም ኣድለይቲ ንቈጽሮም ዝነበርና ግን ኣድልይቲ ካብ ዘይኮኑ ነገራት ሓራ እንተንወጽእ ክንደይ ጽቡቕ ነሩ። ከምዚ ብምግባ ነቲ ቀንድን ኣድላይን ነገራት ክነለሊ ኣብ ጥቃና ዘለው ገጻቶም ክንርኢ ክንክእል ኢና። ኢየሱስ ባዕሉ ኣብ ምድረበዳ ወጺኡ ብምጻም ኣብነት ይህበና። ጾም ማለት ካብ ዘይድልዩ ነገራት ምፍላይ ምግዳፎም እሞ ናብቲ መሠረታውን ቀንድን ነገር ምኻድ እዩ። ጾምከስ ንኩሉ ጋሕ ገልጠም ገዲፍካ ኣብ መሠረታውን ኣድላይን ዝኾነ ጥራይ ብምትኳር ንጹር ሕይወት ምምራሕ እዩ። ኣብ መወዳእታ ምድረበዳ በይንኻ እትኾነሉ ቦታ እዩ። ሎሚ እውን ኣብ ጥቃና ብዙሕ ምድረ በዳታት ኣሎ። ኣብ ከባቢ ዝርከቡ በይኖም ዝነብሩን ማንም ዘይግደሰሎምን ክንደይ ድኻታት ክንደይ ሽማግለታት ጽምዋ በሊዕዎም ምንም ከይበሉ ኣብ ምድረበዳ ሕይወት ይነብሩ። ብዛዕባ እንክትዛረብ ዝሰማዓካ የለን። ኰይኑ ግን ነዚ ምድረበዳ እንተስዒብናዮ ናብኦም የብጽሓካ። እዚኦም ሱቊ ክብሉ ምንም ከይዛረቡ ዝተገብሩ ስለዝኾነ ብሱቊታኦም ሓገዝና ይልምኑ። ክንደይ ብሱቊታ ዝግበሩ ጠመተ ኣዕይንቲ ድኻታት ንሓግዝና ዘይሓቱ። ኣብ ጒዕዞ ምድረበዳ ጾመኣርባዓኸስ ነዞም ድኹማት ብዝግበር ናይ ምሕረት ሥራሕ ናይ ፍቅሪ ሥራሕ ምግባረ ሠናይ ዝግበር ጉዕዞ እውን እዩ። ኣብ ጉዕዞ ምድረበዳ ጾመኣርባዓኸስ እቲ መንገዲ መንግዲ ጸሎት ጾምን ምጽዋትን እዩ።”

“ኣብ ጒዕዞ ዘመነ ጾመ አርባዓ እትቀርበና ሕቶኸስ ጠመተና ናብ መን ነተኲር ትብል እያ። እንትርፎ መስቀል ክርስቶስ ናብኡ ነተኲሮ ካልእ ነገር ክህሉ ኣይክእልን። እንኮ ቡሶላ ማለት ኮምፓስ ወይውን ኣንፈት ሕይወትና ዝሕብርከስ ኣብ መስቀል እተሰቅለ ክርስቶስ ኮይኑ ንሰማይ ገጽና ክነተኲር ይሕብረና። ናይ ዕጸ መስቀል ድኽነት ከምኡ እውን ሱቊ ምባል ናቲ ኣብ እተሰቅለ ጐይታ እቲ ምእንቲ ፍቅርና ንኩሉ ገዲፉ ዕራቊ ዝኾነ ጐይታ ኩነታት ሓቀኛ ሕይወት ምሳኡ ኮይና ብዙሕ ጋሕ ገልጠምን ረኣዩለይ ስምዑለይን ዘይብላ ገርሀይና ሕይወትና ናብራን ከምዘድሊ ይሕብረና። ጐይታና ኢየሱስ ክርስቶስ ኣብ ዕጸ መስቀል ኮይኑ ንኩሉ ነገራት ቶባ ኢልካ ናይ ምግዳፍን ምምናንን ሓያል ትብዓት ይምህረና። ከመይ ሰኽሚ ኣብዚሕካ ምጉዓዝ ንቅድሚ ኣየሰጒመካን እዩ። ካብቶም ዝሓላልኹና ጣዕሚ ናብራ ዓለምን ኢደ እግርና ዝጠምሩ ናይ ንኣይ ይጥዓመኒ ገመዳትን ዓጊበ ይኣኽለኒ ዘይብሉ ህርፋንን ጽጉምን ድኻን ርኢኻ ካብ ምርዳእ ዝተዓጽወ ልብን ሓራ ንውጻእ። ጐይታና ኢየሱስ ክርስቶስ ኣብታ ብፍቅሪ እተቃጽል ዕጸ መስቀል ኮይኑ ሕይወትና በዚ ናይዚ ዓለምዚ ሓሙዅሽቲ ከይተዓብለለት በታ ፍቅሩ ክትመውቅ ይጽወዓና ኣሎ። እዛ ሕይወት እዚኣ ብቃልዓለም ዘይትቅህም ብናይ ፍቅሪ ሥራሕ እትቃጸል ሕይወት እያ። ኮይኑ ግን ከምቲ ንሱ ዝሓተና ኰና ክነብር ኣጸጋሚዶ ኣይኮነን! እንተበልና እወ ብርግጽ ኣጸጋሚ እዩ! እንተኾነ ናብታ ዕላማ የብጽሓና እዩ። ነዚ ከአ ጾመ ኣርባዓ ጽቡቅ ጌሩ ይሕብረና። ብሓሙዅሽቲ ትጅምር ኣብ መወዳእታ ግን ኣብ ሓዊ ናይ ለይቲ ፋሲካ ተብጽሓና። ኣብኡ ከኣ እቲ ኣብ መቃብር ዝተነብረ ሥጋ ኢየሱስ ሓመድ ኣይኮነ ኣይበረሰ እንታይ ደኣ ብክብሪ ተንሢኡ። ንዓና ነዞም ሓመድ ዝኾና እውን ምስቲ ዘሎና ድኻምነት ናብ ጐይታ እንተደኣ ተመሊስና መንገዲ ፍቅሪ እንተደኣ መሪጽና ነታ መወዳእታ ዘብላ ዘለዓለማዊት ሕይወት ክንቅበል ኢና። ንዘለዓለም ከኣ ኣብ ሓጐስ ጐይታ ክነብር ኢና’ ኢሎም ነበሩ።”

“ዘመነ ጾመ ኣርባዓ ህርመት ልብና ናብቲ ንቡር ኩነታቱ ተመሊሱ ምስ ህርመት ልቢ ኢየሱስ ንክወሃሃድ ዝሕግዝ ምሩጽ ግዜ እዩ፣ እዛ በዚ ውሳኔ እዚ ተቀኒታ ትብገስ ዘላ ሥርዓት እዚኣ ከስ ብሰለስተ ቃላት ክጠቃለል ብዝኽእል ሓሳባት ንልቢ ኣመንቲ እንደገና ንምብርባር ዕድል ይኸፍት፣ እተን ቃላት ሓንሳብ ደው በሉ! ኣስተውዒልኩም ተመልከቱ! ናብ ንቡር ተመለሱ ዝብላ እየን፣ ‘ዝግ በል! ሓንሳእ ደው በል! ነዚ ዘዕገርግረካ ዘሎ ነገራትን ነቲ ምረት ዘስዕበልካን ወላ ኣብ ሓደ ዘየብጸሓካን ትርጉም ኣልቦ ጉያን ጥንጥን ኣቢልካ ሕደጎ፣ ሓንሳብ ደው በል እስኪ! ነቲ ንስድራቤት ክውፈ ዝነበሮ ንውሉድ ክከውን ዝነበሮ ንዕርክነትን ምሕዝነትን ክውዕል ዝነበሮ ግዜ ነቦሓጎታትን እኖሓጎታትን መብጽሒ ክኸውን ዝነበሮ ግዜ ከምኡ እውን ንምስጋና ክውፈ ዝነበሮ ምናዳኸኣ ንእግዚአብሔር ክውፈ ንዝነበሮ ክቡር ግዜኻ ዝመቃቅልን ዘዕኑን ነዚ ናይ ኣፈርክቡ ንብረት ግድነት ግደፎ!ሓንሳብ እስከ ደው በል! ካብቲ ዘይኮንካዮ ኰንካ ንኩሎም ክትረኤ ግድነትካ ገርካ ትጐዓዘሉ ዘሎኻን ወትሩ ከም ኣብ ቨትሮ ዝተቀመጠ ኣቅሓ ናይ ኣምሰሉነት ናብራ ኣቊሞ፣ ከመይ እዚ ንዋጋ ናይቲ ሓቀኛ ቅርበትን ኣስተንትኖን ከምእትርስዕ ክገብረካ እዩ፣ ሓንሳእ እስኪ ደው በል! ካብቲ ሕያውነትን ድንጋጼን ካብ ልብኻ ሓኺኹ ኣልዩ ኣብ ቅድሚ ጽጉማት እንክትርከብ ተብተብ እናበልካ ካብ ትሃድመሉ ኣገባብ ደው በል እሞ ንርሕራሔን ንካልኦት ግዜ ሂብካ ክትረኽቦምን እሂን ምሂን ክትብልን ምናድዳ ኸኣ ነቶም ተኣፋፈቲ ኣካላት ማሕበረሰብካን ቊሱላትን ጉሁያትን ከምኡ እውን ኣብ ሓጢኣትን ጌጋን ጥሒሎም ንዝሳቀዩ ክትረድእ ኢኻ፣ ካብቲ ነቲ ካብ ጐይታ ዝተቀበልካዮ ዓቢ ጸጋ ሕይወትን ካልእ ብዙሕ ነገራትን ብምርሳዕካ ዝውለድ ንኩሉ ክትቈጻጸር ንኩሉ ክትፈልጥ ንኩሉ ክተዕኑ ዝደፋፍእ እስኪ ሓንሳእ ደው በል!”