Vatikani

Në Udhën e Kryqit, zërat e paqes, prej trojesh të plagosura nga lufta

Mbi njëzet mijë njerëz luten në kremtimin prekës të së Premtes së Madhe tç Pashkëve përgjatë ‘Fori Imperiale’ në Romë. Meditimet e Udhës së Kryqit të Premtes së Madhe të Pashkëve këtij viti, pranë Koloseut në Romë, janë dëshmi dërguar Papës nga burra dhe gra prej viseve të ndryshme të botës, vise ku sundon dhuna, varfëria, padrejtësia. Personat që janë prekur nga luftërat dhe padrejtësitë e botës janë edhe një herë protagonistët e Udhës së Kryqit në Colosseum,

R.SH. / Vatikan

Meditimet e Udhës së Kryqit të këtij viti 2023, janë dëshmi dërguar Papës nga burra dhe gra prej viseve të ndryshme të botës, vise ku sundon dhuna, varfëria, padrejtësia.

Në Udhën e Kryqit, zërat e trojeve të plagosura nga lufta

Vijnë nga toka të plagosura prej bombash, të shtënash, raketash ose prej urrejtjesh vëllavrasëse. Janë burra e gra, të rinj e të moshuar, prindër e njerëz të kushtuar Zotit. Dëshmitë e tyre do të rijetojnë në 14 Stacionet e Udhës, që gjarpëron sot, 7 prill, në Koloseum. Meditimet janë fragmente dëshmish, dërguar Papës nga të katër anët e botës. Françesku deshi që tema të ishte "Zërat e paqes, në kohë lufte". Për zona të ndryshme të globit, u zgjodhën rajonet e mëdha, për Evropën, dy popuj, ukrainas dhe rus, sepse konflikti, që shpërtheu vitin e kaluar, është në qendër të vëmendjes së Papës.

Një “vendim” paqeje në Tokën Shenjte

Udha e Kryqit nis nga Toka Shenjte, ku “dhuna duket se është gjuha e vetme, që flitet”. Në këtë hapësirë “të ngarkuar me urrejtje e inate”, ngrihet drejt qiellit të ngrysur thirrja për të marrë një “vendim” paqeje. E, pas saj, lutja: “Kur i dënojmë vëllezërit tanë pa apel” dhe “kur i mbyllim sytë para padrejtësisë: Ndriçona, o Zot Jezus!”.

Udha e kryqit e një emigranti nga Afrika Perëndimore

Zemërplasur, dëshmia e një emigranti nga Afrika Perëndimore, i cili rrëfen "Udhën e tij të kryqit": udhë me stacione tejet të dhimbshme: me burgim e tortura në Libi, pasuar nga kalimi i detit në stuhi, mbi një gomone, së bashku me 100 fatzinj, si ai vetë: "Çdo mbrëmje pyesja Zotin pse? Pse burrat si ne na shikojnë si armiq?”. “Çlirona, o Zot Jezus”, vijon lutja, çlirona nga “gjykimet e nxituara”, nga “përgojimet shkatërruese”.

"Rëniet" e rinisë së Amerikës Qendrore

Është i të rinjve nga Amerika Qendrore, meditimi i stacionit III, në cilin Jezusi rrëzohet për herë të parë. Këta djem flasin për rrëzimet e tyre: "dembelizmin", "frikën", "dëshpërimin" e edhe për "fjalët boshe që premtojnë një jetë të lehtë, por të ndyrë, të sëmurë nga lakmia dhe korrupsioni". “Shumë familje - shkruajnë ata - vazhdojnë të mbajnë zi për humbjen e bijve të tyre”. Shkruajnë - e luten: nga "dembelizmi", "trishtimi", "rënia", e edhe nga "mendimi se të ndihmojmë të tjerët nuk varet nga ne,“ na ngre përsëri në këmbë, o Zot Jezus!".

Në Amerikën e Jugut, nëna që ndihmon për parandalimin e aksidenteve në minierë

Sërish nga Amerika, këtë herë nga Jugu, lartohet zëri i një nëne, viktimë e një bombe guerile në vitin 2012. Ajo që e tmerroi më shumë, ishte fytyra e vajzës së saj 7 muajshe, me copa xhami të ngulura në fytyrën e saj të njomë. "Çfarë duhet të ketë ndjerë Maria, kur shihte fytyrën e Krishtit të fryrë nga të rrahurat? Të të gjakosur nga kamxhikët!". “Ndihmona të të njohim, o Zot Jezus, në fytyrat e shpërfytyruara të atyre, që pësojnë si Krishti në Kalvar - është thirrja.

Viktima të “urrejtjes” në Afrikë, Azinë Jugore dhe Lindjen e Mesme

Tre migrantë nga Afrika, Azia Jugore, Lindja e Mesme gërshetojnë historitë e tyre: janë të ndryshëm, por të bashkuar, sepse njëlloj viktima të urrejtjes. Çka e jeton, nuk mund ta harrosh kurrë Prej këndej, lutja për falje drejtuar Zotit, sepse "e përbuzën në fatkeqësi" dhe " nuk u kujtuan ta thërrisnin për ndihmë në nevojë".

Meshtari i torturuar gjatë luftës në Ballkan

Një meshtar është zë i gadishullit ballkanik: famullitar në kulmin e luftës, u internua në një kamp, pa ushqim e pa ujë: “Më kërcënuan - tregon - se do m’i shkulnin thonjtë për së gjalli”. Një herë, në kulmin e urisë e të etjes, iu lut një rojeje ta vriste, por një grua myslimane i solli ushqim dhe ndihmë: "Ishte për mua si Veronika për Jezusin" - kujton. E lutet: "Na jep sytë e tu për të parë, o Zot Jezus, “ e na ndihmo të kujdeseni për ata, që pësojnë dhunë" dhe " t’i mirëpresim të penduarit për të keqen që na bënë".

Shpresat e dy djemve nga Afrika e Veriut

Dy adoleshentë nga Afrika e Veriut, Joseph (16 vjeç) dhe Johnson (14 vjeç), të cilët jetuan në kampet e të shpërngulurve, pohojnë se duan të studiojnë dhe të luajnë, por nuk kanë as hapësirë e as mundësi: "Paqja është e mirë; lufta, e keqe. Këtë do të dëshironim t'u thoshim liderëve të botës". "Në përpjekjen për të ndërtuar ura vëllazërimi - është lutja e tyre - na bëj të fortë, o Zot Jezus!".

Populli i Azisë Juglindore, që “e do paqen”

Botës i flasin edhe besimtarët nga Azia Juglindore: “Jemi një popull, që e duam paqen, por jemi të shtypur nën peshën e kryqit të konfliktit...”. Gratë na japin forcë, si ajo murgesha, që “u ul në gjunjë para pushtetit të armëve të rreshtuara para saj”. Na shpëto nga tregtia e paskrupullt e armëve: “Na i kthe zemrat, o Zot Jezus!”, luten këta besimtarë.

Murgesha, që i edukon me vlera fëmijët e Afrikës Qendrore

Po murgeshë është edhe një zë nga Afrika Qendrore, që tregon për paraditen e tmerrshme të 5 dhjetorit 2013, kur rebelët sulmuan fshatin e saj: “Simotra ime u zhduk e nuk u kthye më”. E ajo klithte: “Përse?” Përse o Zot e, ai Zot i dha forcën për të dashur: “Gjithçka kalon përmes Hyjit”. “Na shëro” nga frika se mos “nuk kuptohemi” e “harrohemi”, lutet.

Dëshmia e të riut ukrainas dhe e të riut rus

Në ndalesën e dhjetë të Udhës së Kryqit, meditimet janë shkruar nga një i ri ukrainas dhe nga një i ri rus. I pari tregon për ikjen nga Mariupol drejt Italisë, me të atin të bllokuar në kufi, si edhe për kthimin në Ukrainë. “Ka luftë në të gjitha anët, qyteti është i shkatërruar”. I dyti kujton vëllain e madh të vdekur, si edhe të atin e gjyshin, që konsiderohen të zhdukur: “Të gjithë na thoshin se duhet të jemi krenarë, por në shtëpi kishim vetëm vuajtje e trishtim”. Ata i kërkojnë Zotit t’ua pastrojë shpirtin nga “inati”, “mëria”, nga “fjalët dhe reagimet e dhunshme”.

“Kalvari” i një të riu nga Lindja e Afërt

Për vuajtjen flet edhe një djalë nga Lindja e Afërt, i cili, që nga viti 2012, përjeton një luftë “çdo ditë e më të tmerrshme”. Iku nga vendi, së bashku me prindërit: “Tjetër Kalvar ky...”. “Na shëro o Zot Jezu Krisht” nga “mbyllja”, “izolimi”, nga “mosbesimi e dyshimi”.

Nëna nga Azia Perëndimore, që humbi të birin, por ende ka shpresë

Fjalë shprese nga një grua e Azisë Perëndimore, së cilës i ka vdekur djali i vogël nga një predhë mortaje, së bashku me kushëririn e fqinjën: “Feja më ndihmon të shpresoj, sepse më kujton se të vdekurit janë në krahët e Krishtit”. Pikërisht Atij i kërkon: “Na mëso” të “falim, ashtu si na ke falur Ti vetë”.

Kujtimi i simotrës së vrarë në Afrikën Lindore

Një murgeshë e Afrikës Lindore rijeton vdekjen e simotrës rregulltare nga dora e terroristëve, në ditën kur vendi i saj festonte Marrëveshjen për pavarësinë. “Dita e fitores u kthye në disfatë”. Por, siguron ajo, Krishti është “fitorja jonë e vërtetë”. “Ti, që kur vdiqe e munde vdekjen: Ki mëshirë për ne, o Zot Jezus!”.

Vajzat e Afrikës Australe, që falin rebelët

Së fundi, historitë e vajzave nga Afrika Australe, rrëmbyer e keqtrajtuar nga rebelët: “Të zhveshura nga rrobat e nga dinjiteti, jetonim lakuriq që të mos kishim mundësinë për të ikur”. Por ikën e tani, shkruajnë: “Në emër të Jezu Krishtit, i falim për gjithçka na bënë”. “Na ruaj, o Zot Jezus” në “faljen, që e përtërin zemrën”.

14 “faleminderit”

Udha e Kryqit përfundon me një lutje, gjatë së cilës i bëhen 14 “falënderime” Zotit: “Faleminderit për dritën, që ndeze në netët tona të errta. Duke e pajtuar çdo ndarje, na bëre të gjithëve vëllezër”.