Kardinali Parolin: t’i rijepet Evropës jetë, me frymë krijuese e pa harruar Ungjillin
R. SH. - Vatikan
“Sfida e së ardhmes është një bashkësi njerëzish, që frymëzohet nga ideale të denja për t’u jetuar”. E sot ndjehet fort urgjenca për një bazë të shëndoshë formuese, që ofron busullën e orientimit për të marrë vendime me frymëmarrje të plotë. Kjo do të thotë “ta rifitosh kuptimin më të thellë të politikës, kuptuar si forma më e lartë e bamirësisë”. Këtë theksoi kardinali Pietro Parolin gjatë lectio magistralis, shqiptuar me rastin e takimit të parë të Shkollës Verore të formimit sociopolitik, organizuar nga Vikariati i Romës, me titullin: “Da Moro a Moro… and more”. (Nga Moro tek Moro … e më tej”, që përfundoi sot në Villa Campitelli të Fraskatit.
Sekretari i Shtetit të Vatikanit, duke kujtuar “se identiteti i krishterë i Etërve themelues të Evropës, si Adenauer e De Gasperi, ishte themelor për kapërcimin e nacionalizmave e partikularizmave të shekullit XX, vërejti se të gjitha këto vlera, që përbëjnë edhe sot e kësaj dite themelin “rrezikohen ta humbasin shtrirjen e tyre”. Liria, për shembull, kuptohet shumë më tepër si e drejtë e qytetarëve për të qarkulluar lirisht nëpër Evropë, sesa si respektim i jetës private e i mendimit vetjak. Ashtu si dhe të drejtat e njeriut, që sot kufizohen vetëm në parimin e mospranimit të diskriminimit”.
Në meditimin e tij, kardinali Parolin, duke kujtuar fjalët e Papës Françesku, nënvizoi, më pas, se “nuk ka probleme abstrakte”. “Pas imigrimit e varfërisë, janë fytyrat konkrete, janë njerëzit! I krishteri e ka për detyrë t’i kujtojë Evropës dhe politikës së saj, katandisur vetëm në shqetësimin për zgjidhjen e problemeve, vlerën e marrëdhënieve ndërmjet njerëzve.
“Ndërsa detyra e vetë të krishterit është të japë i pari shembullin e mirë, kudo e kurdoherë, duke pranuar sfidën për të qenë bashkësi e frymëzuar nga ideale të shëndosha”.
E përsa i përket Kishës, shtoi:
“Kisha nuk mund të lihet mënjanë nga ata, që mbrojnë një laicitet, i cili pësoi disfatë nga historia”.
Sekretari i Shtetit të Vatikanit kujtoi katër shkaqet themelore, që vënë në rrezik vlerat e bashkimit evropian: “I pari, humbja e forcës shtytëse të projektit evropian fillestar; së dyti, thellimi i mëtejshëm i parisë së ekonomisë, mbi politikën; së treti, ndryshimi kuptimor i fjalës ‘të drejtat’; së katërti, këputja e lidhjes me mendimin greko-romak”.
