Kërko

Rrëfimi me Papën, në famullinë e Zojës së Hireve në Romë, gjatë nismës "24 orë për Zotin" Rrëfimi me Papën, në famullinë e Zojës së Hireve në Romë, gjatë nismës "24 orë për Zotin"

Papa: rrëfimi nuk është gjykim njerëzor, por përqafim hyjnor, që ngushëllon

Në meshën e kremtuar me bashkësinë e famullisë romake të Zojës së Hireve në Trionfale, në kuadrin e nismës krezhmore “24 orë për Zotin”, Papa Françesku u kërkoi besimtarëve ta kuptojnë se janë mëkatarë e t’i kërkojnë mëshirë Zotit, pa hipokrizi, pasi vetëm kështu, Sakramenti i Rrëfimit e i Pajtimit me Të do të kthehet në festë

R.SH. – Vatikan

Dy protagonistët e Ungjillit të sotëm, marrë nga kreu 18 sipas Lukës (9-14), ku vihen në dukje dy mënyra për t’iu afruar Zotit, ishin në qendër të homelisë së Papës Françesku, në meshën e kremtuar me besimtarët e famullisë romake të Zojës së Hireve në Trionfale. Ati i Shenjtë Françesku përuroi kështu nismën “24 orë për Zotin”, në edicionin e saj të dhjetë, që kremtohet në gjithë botën e i kushtohet adhurimit, lutjes e rrëfimit, në prag të së Dielës IV të Krezhmëve e në përgatitje për Pashkët e Ringjalljes.

“Vetëm lutja e të varfrit i kalon retë”

“Vetëm lutja e të varfrit i kalon retë” e ngjitet deri në Qiell, kujtoi Papa frazën e marrë nga Libri i Siracidit (35,21), për të nënvizuar se kush është plot me vetveten dhe mendon se është më i mirë se të tjerët, ndihet në rregull me Zotin, por nuk është i aftë t’i bëjë vend atij në zemrën e vet. Thotë lutje e bën vepra kishtare, por nuk hyn vërtet në dialog me Zotin. E Françesku reflektoi mbi dallimin ndërmjet dy qëndrimeve të protagonistëve të Ungjillit të sotëm, fariseut e publikanit: i pari, lutej duke qëndruar në këmbë para Zotit, ndërsa i dyti ndalej në distacë e nuk guxonte as t’i lartonte sytë drejt qiellit.

Lutja e fariseut e lutja e publikanit

“Formalisht – vërejti Ati i Shenjtë – lutja e fariseut është pa të meta, nga jashtë shihet një njeri i devotshëm dhe i përkushtuar, por në vend që t’ia hapë vërtet zemrën Zotit, ai e maskon dobësinë e vet me hipokrizi”. Prandaj, gati e prentendon shëlbimin hyjnor si çmim për meritat personale, ecën me kokën lart e dëshiron të rrijë në rreshtin e parë. Ndërkaq, publikani mbetet në fund, por “pikërisht ajo distancë, që vë në dukje se e ndien veten mëkatar para shenjtërisë së Hyjit, i jep mundësinë ta provojë përqafimin e mëshirshëm e bekimin e Atit Qiellor”. Duke ndenjur larg, duke e ditur se nuk është i denjë të afrohet, publikani i bën vend Zotit në zemrën e vet dhe e lejon t’i afrohet.

“Zoti – theksoi më tej Françesku - vjen tek ne kur ne distancohemi nga mendjemadhësia jonë. Ai mund t’i shkurtojë distancat kur ne sinqerisht, pa pretendime, çojmë para Tij brishtësinë tonë. Na e zgjat dorën për të na ngritur sërish, kur e dimë se ‘kemi prekur fundin’ dhe kur lëshohemi në dorën e tij me zemër të sinqertë”. Ai na pret në Sakramentin e Rrëfimit.

Papa me fuguren e Zojës së Hireve
Papa me fuguren e Zojës së Hireve

Sakramenti i Pajtimit: “takim festiv, që shëron zemrën”

Ati i Shenjtë i ftoi besimtarët të mos fshihen pas hipokrizisë së dukjes, por, duke e shqyrtuar thellë ndërgjegjen e duke e ditur se në shpirtin njerëzor jetojnë si fariseu, ashtu edhe publikani, të kenë besim në mëshirën e Hyjit e ta kuptojnë distancën, që i ndan prej Tij, ndryshimin ndërmjet planit që Zoti ka ëndërruar për secilin dhe realitetit që jetojnë. Vetëm atëherë, Hyji afrohet, shkurton distancën e na ngre sërish në këmbë; kur pranojmë mëkatet, ai na vesh rroben e festës. Për Papën Françesku, ky është Sakramenti i Pajtimit: “një takim festiv, që shëron zemrën dhe lë brenda paqen; jo ndonjë gjykatë njerëzore nga e cila duhet të kemi frikë, por përqafim hyjnor nga i cili duhet të ngushëllohemi”.

Këshilla për rrëfyesit: falni gjithçka

         Ati i Shenjtë kujtoi shëmbëlltyrën e djalit plangprishës. Kur kthehet në shtëpi, i ati nuk pret ta përfundojë fjalën, por e përqafon me gjithë shpirt, duke mos e lënë të flasë. Ky është përqafimi i mëshirshëm i Zotit, vërejti Papa, duke i këshilluar rrëfyesit: “vëllezër, falni gjithçka, falni gjithmonë, pa e vënë shumë gishtin në plagët e ndërgjegjes; lërini njerëzit të thonë fjalët e tyre dhe pritini si Jezusi, me përkëdheljen e shikimit, me heshtjen, që tregon se i kuptoni. Ju lutem, Sakramenti i Rrëfimit nuk është për të torturuar, por për të dhënë paqen. Falni gjithçka, ashtu si Zoti do t'ju falë gjithçka edhe juve. Gjithçka, gjithçka, gjithçka”.

Papa në famullinë e Zojës së Hireve, Romë
Papa në famullinë e Zojës së Hireve, Romë

“O Zot, ki mëshirë për mua, mëkatarin”

E duke marrë një nga frazat e Ungjillit të sotëm, Papa Françesku i këshilloi të gjithë t’i luten Hyjit si publikani, me fjalët “O Zot, ki mëshirë për mua, mëkatarin”. Në këtë kohë Krezhmësh, kjo lutje mund të përsëritet shpesh:

“Kur të harroj ose të lë pas dore, kur fjalët e mia dhe të botës i vë përpara Fjalës Tënde, kur mendoj se jam i drejtë dhe i përçmoj të tjerët, kur përgojoj të tjerët, o Zot, ki mëshirë për mua, mëkatarin. Kur nuk kujdesem për të afërmit, kur jam indiferent para të varfërve e të vuajturve, të ligshtëve e të braktisurve, o Zot, ki mëshirë për mua, mëkatarin. Për mëkatet kundër jetës, për dëshminë e shëmtuar, që ia ndot fytyrën e bukur Kishës Nënë, për mëkatet kundër Krijimit, o Zot, ki mëshirë për mua, mëkatarin. Për gënjeshtrat e pandershmërinë time, për mungesën e transparencës dhe të drejtësisë, o Zot, ki mëshirë për mua, mëkatarin. Për mëkatet e fshehura, për të keqen që u kam bërë të tjerëve, edhe pa e kuptuar, për të mirat që mund t’i kisha bërë e nuk i bëra, o Zot, ki mëshirë për mua, mëkatarin”.

Vetëm kështu, përfundoi Papa, duke u penduar, me besim në Zotin, do të marrim dhuratën më të madhe: mëshirën e tij hyjnore.

17 mars 2023, 17:27