Audienca e përgjithshme e 23 qershorit 2021
R. SH. - Vatikan
Edhe sot, si në kohën e Shën Palit, nuk mungojnë predikatarë që, posaçërisht përmes mjeteve të komunikimit, paraqiten për të ripohuar me ngulm, si të ishin “rojtarë të mirëfilltë të së vërtetës”, cila është mënyra më e mirë për të qenë të krishterë. Duke i trazuar jo pak bashkësitë e krishtera. Përballë këtij realiteti, në audiencën e sotme të përgjithshme, Papa kujtoi rrugën që duhet ndjekur, për t’u bërë ballë:
“Është rruga e kumtimit të Ungjillit të Zotit, që e do njeriun në Krishtin e Kryqëzuar e të Ngjallur”.
Katekizëm kushtuar temave kryesore për fenë
Pas një kohe të gjatë kushtuar lutjes, Papa nisi një cikël të ri katekizmi. I kushtohet, siç e shpjegoi vetë Françesku në fillim të audiencës - disa temave që propozon Shën Pali në Letrën drejtuar Galatasve. Letër shumë e rëndësishme - kështu e vlerësoi Françesku - për t’i studiuar më thellësisht disa nga argumentet, trajtuar nga Apostulli, duke vënë në dukje bukurinë e përhershme të Ungjillit.
E, duke e nisur këtë cikël të ri, Françesku vuri në dukje ngjashmërinë e situatës së sotme, me atë që jetuan të krishterët e parë të Galacisë, aq sa shpesh të duket se letra u shkrua në - e për ditët tona.
Shën Pali, që i themeloi këto bashkësi, vërejti se i kërcënonte një rrezik i madh lidhur me rritjen e tyre në fe. Kishte shqetësim baritor “Bariu”, vërejti Papa - e ashtu si babai a si nëna, e ndjeu menjëherë rrezikun e madh, që i kërcënohej grigjës:
“E kjo, sepse në gjirin e saj - shpjegoi - kishin hyrë disa të krishterë të ardhur nga judaizmi të cilët, me dinakëri, filluan të mbjellin teori, që i kundërviheshin mësimit të Shën Palit e arritën deri në atë pikë, sa ta njollosnin apostullin, duke theksuar se ai nuk ishte apostull i vërtetë e se nuk kishte pikë autoriteti për ta kumtuar Ungjillin”.
Nga Doktrina, tek predikuesi i saj
Ia nisën me doktrinën - shpjegoi Françesku - për t’iu sulur, pastaj, predikuesit të saj, Apostullit:
“Është udha që ndiqet gjithnjë: zhveshja e Apostullit nga autoriteti- theksoi fort Papa. - Siç shihet - vijoi - është praktikë e lashtë kjo. Përpjekje për t’u paraqitur, në disa raste, si pronarë të së vërtetës, me synim që ta zbehin, edhe me shpifje, punën e të tjerëve”.
Rrugë, që shohim shpesh
E kjo rrugë nuk u përshkua vetëm nga bashkësitë e para:
“E shikojmë shpesh këtë. Mendojmë për çka ndodh në ndonjë bashkësi të krishterë a në ndonjë dioqezë: nisin historitë një herë, e pastaj përfundojnë me përgojimin e famullitarit, të ipeshkvit. Është pikërisht rruga e djallit kjo, rrugë që përçan, që nuk di të ndërtojë. E në Letrën drejtuar Galatasve ndeshim pikërisht këtë procedurë”.
Për Gatalasit takimi me Krishtin ishte fillesa e një jete të re, e një udhe, që u krijonte mundësinë të ishin, më në fund, të lirë, pavarësisht se në historinë e tyre nuk mungonin një mori formash të skllavërisë, ndërmjet të cilave, edhe ajo e perandorëve të Romës. Galatasit, pra, ishin në gjendje krize. Situata, tejet kritike. Përballë këtyre kritikave, ndjeheshin të turbulluar e fare të paqartë, siç mund t’u ndodhë shumë të krishterëve të kohëve tona. Sepse edhe sot ka predikatarë që “pohojnë me forcë se krishterimi i vërtetë është ai, me të cilin janë të lidhur ata, shpesh i identifikuar me disa forma të së kaluarës, e se e vetmja rrugë për t’i dhënë fund krizave të sotme, është kthimi mbrapa, për të mos e humbur vërtetësinë e fesë:
“Edhe sot, si atëhere, nuk mungon tundimi për t’u mbyllur në disa bindje të traditave të kaluara. Po si mund t’i njohim këta njerëz? Për shembull, një nga tiparet e mënyrës si sillen, është ngurtësia, janë të ngurtë. Ngurtësi, gjithnjë. Duhet bërë kjo, duhet ajo, duhet bërë kjo tjetra… Ngurtësia është tipari kryesor i këtyre njerëzve”.
E Papa na mëson të ndjekim mësimin e Shën Palit Apostull, rrugën e tij:
“E është pikërisht rruga e Apostullit, rrugë çliruese e gjithnjë krejt e re e Krishtit të kryqëzuar e të Ngjallur; është udha e kumtimit, që realizohet përmes përvujtërisë e vëllazërimit; po prediktarët e rinj nuk dinë ç’është përvujtëria, as vëllazërimi; është udha e besimit zemërbutë e të përvujtë, po predikataët e rinj nuk e njohin butësinë as bindjen. E kjo udhë e butë e plot dëgjesë shkon përpara me bindjen se Shpirti Shenjt vepron në çdo epokë të Kishës. E besimi në Shpirtin Shenjt, i pranishëm në Kishë, na çon përpara e na shpëton”.