Papa Françesku: kush dëshiron ta shohë Jezusin, të shikojë kryqin
R. SH. - Vatikan
Ia kushtoi komentit të Ungjillit të kësaj së dieleje, e pesta e Kreshmëve, Papa, fjalët e para të lutjes së Engjëllit të Tënzot. E pikërisht fragmentit, në të cilin Shën Gjoni tregon një ngjarje, që ndodh në ditët e fundit të jetës së Krishtit, pak para mundimeve.
Dëshirë për ta parë Jezusin
Ndërsa Jezusi ndodhej në Jeruzalem për festën e Pashkëve - kujtoi Françesku - disa grekë, të shtyrë nga kureshtja, shprehën dëshirën ta shikonin. Si iu afruan Filipit Apostull, i thanë: “Duam ta shikojmë Jezusin”. Filipi foli me Andreun e pastaj, së bashku, e njoftuan Jezusin. Në kërkesën e këtyre grekëve - kujtoi Papa - mund të shikojmë kërkesën që shumë burra e gra, nga çdo kohë e çdo vend, ia drejtojnë Kishës e edhe secilit prej nesh: “Duam ta shikojmë Jezusin!”.
Nëse doni të më njihni, shikoni Kryqin!
E si i përgjigjet Jezusi kësaj kërkese? - pyeti Papa, për t’u përgjigjur sakaq: “Në një mënyrë që të bën të mendohesh. U thotë kështu: “Erdhi ora që Biri i njeriut të lumnohet […]. Nëse kokrra e grurit, e rënë në tokë, nuk vdes, mbetet e vetme; por nëse vdes, prodhon shumë fryt”. Por këto fjalë duket sikur nuk i përgjigjen pyetjes, që bënë grekët. Në të vërtetë - shpjegoi Papa - ata shkojnë përtej:
“Jezusi u shpjegon se ai është fara e fshehur, gati për të vdekur, që të japë shumë fryt. Si të donte të thoshte: nëse dëshironi të më njihni e të më kuptoni, shikojeni kokrrën e grurit që vdes kur bie në tokë, shihni kryqin!”.
Kryqi në shekuj, simbol i të krishterit
E këto fjalë të bëjnë të mendosh menjëherë për shenjën e kryqit, që është në shekuj emblema e të krishterëve. E kush do edhe sot “ta shohë Jezusin”, edhe kur ndoshta vjen nga vende e kultura ku krishterimi njihet shumë pak, çka shikon para së gjithash? Cila është shenja më e zakonshme, që takon? Kryqi!
“Në Kisha, në shtëpitë e të krishterëve, edhe varur në trupat e tyre. Rëndësi ka që shenja të jetë në përkim të plotë me Ungjillin: kryqi nuk mund të shprehë tjetër gjë, veçse dashurisë, shërbimit, dhurimit pa asnjë rezervë të vetvetes: vetëm kështu është me të vërtetë ‘druri i jetës’, i jetës plot begati”.
Të mbjellim farë dashurie, jo me fjalë, por me shembull
Edhe sot shumë njerëz - kujtoi Papa në lutjen e Engjëllit - shpesh edhe pa e thënë drejtpërdrejt, do të dëshironin ta shikojnë Krishtin, ta takojnë, ta njohin!
Prej këndej kuptohet përgjegjësia e madhe që kemi ne, të krishterët e edhe bashkësitë tona. Edhe ne duhet të përgjigjemi me dëshminë e një jete, që dhurohet në shërbim:
“Duhen mbjellë farë dashurie jo me fjalë, që fluturojnë, po me shembuj konkretë, të thjeshtë të guximshëm. Jo me dënime, po me gjeste konkrete!”.
Atëhere - nënvizoi Papa - Zoti, me hirin e Tij, na bën të sjellim fryte edhe në tokë skerkë, për shkak të moskuptimeve, vëshirësive, persekutimeve. Pikërisht atëhere, në provën e vetmisë, ndërsa fara vdes, është çasti në të cilin jeta mbin për të prodhuar fryte, që piqen kur u vjen koha e vet:
“E në këtë ndërthurje të jetës me vdekjen mund të provojmë gëzimin dhe fekonditetin e vërtetë të dashurisë”.
Këtë theksoi Papa në Engjëllin e sotëm të Tënzot - në sa Pashkët afrohen - për të përfunduar, si zakonisht, me një lutje, drejtuar Zojës së Bekuar:
“Virgjëra Mari na ndihmoftë ta ndjekim Jezusin, të ecim të fortë e të gëzuar në udhën e shërbimit, që dashuria e Krishtit të shndrisë në çdo sjellje tonën e të bëhet gjithnjë e më shumë stil i jetës sonë të përditshme”.