Françesku, anëtarëve të Rotës Romake: ruajini çiftet e krishtera!
R. SH. - Vatikan
Bashkëshortë ungjillëzues, gjithnjë në lëvizje e gjithnjë në dëgjim të Shpirtit Shenjt, mësues të afërsisë e të shërbimit falas, dëshmitarë të aftë për të qenë tharm i jetës. Me këto fjalë e përuroi Françesku Vitin gjyqësor, përballë anëtarëve të Gjykatës Apostolike të Rotës Romake, duke ua paraqitur Akuilën e Prishilën, përshkruar në Veprat e Apostujve, si model i jetës bashkëshortore:
“Për këtë kanë nevojë famullitë tona, posaçërisht në zonat urbane, ku famullitari dhe bashkëpunëtorët e tij klerikë nuk mund të kenë kurrë kohë as forcë për t’i takuar besimtarët që, ndonëse e mbajnë veten si të krishterë, nuk i ndjekin rregullisht sakramentet e nuk e njohin aspak – ose fare pak - Jezu Krishtin”.
Afërsi e bujari
Akuila e Prishila - pohoi Papa - ungjillëzonin duke qenë mësues të mundimeve për Zotin e për Ungjillin! Mundimeve të zemrës, që nuk mund të shprehen me fjalë boshe, por vetëm me gjeste konkrete afërsie ndaj vëllezërve më nevojtarë, me mikpritje, me kujdes. E këto janë shtyllat e Reformës së Procesit martesor, që dëshiron Papa. E, në këtë pikë, Papa u drejtoi gjyqtarëve një mori pyetjesh. I pyeti nëse janë shpirtërisht pranë njerëzve, kur i gjykojnë, nëse ua hapin zemrën, pa kurrfarë interesi, apo shikojnë vetëm interesat e tyre ekonomike! E, si i shqiptoi këto pyetje, Papa ngriti zërin sa u tund gjithë salla, duke u kujtuar të pranishmëve se “Gjykimi i Zotit do të jetë shumë i rreptë kundër gjykatësve të tillë”.
Zgjohuni nga gjumi
Mos i lini bashkëshortët në skajin e baritorisë së krishterë, sepse ajo nuk është baritori e elitës, që e harron popullin, në vend që të jeni barinj, që e dëgjojnë grigjën e janë gati të rrinë pa gjumë pranë njerëzve në netët e vetmisë, të shqetësimeve, të dështimeve: këtë u kërkoi Papa barinjve, ipeshkvijve, famullitarëve e deri gjykatësve. Ta duan njeriun, si Shën Pali Apostull, e si bëjnë çiftet misionare, të gatshme për të shkelur në sheshe e pallate, në qytete e katunde, në skaje e skuta, kudo që nuk depërton drita e Krishtit:
“… bashkëshortë të krishterë, që rrinë gjithnjë zgjuar, si bënë Akuila e Prishila, të aftë për të qenë njerëz plot me guxim deri në atë pikë, sa t’i zgjojnë nga dremitja e nga gjumi edhe barinjtë, ndoshta sepse tepër të topitur nga filozofia e rretheve të vogla të njerëzve të përkryer. Duke harruar se Zoti erdhi për të kërkuar mëkatarët, jo njerëzit e përsosur”.
Të mbrohet martesa nga idelogjitë!
Barinjve Papa u ngarkoi edhe detyrën t’i ndriçojnë e t’i prijnë çiftet shenjte të krishtera, t’i venë në pah, t’i mbrojnë nga rreziku e nga rënia në rrjetin e ideologjive, që minojnë forcën e sakramentit:
“Duhet vigjiluar, që të mos bien në rrezikun e partikularizmit, duke synuar të jetojnë në grupe të zgjedhura; përkundrazi, duhet t’ia hapin zemrën universalitetit të shëlbimit. Duhet pohuar me forcë se famullia është në vetvete vendi kishtar i kumtimit dhe i dëshmisë, sepse pikërisht në këtë kontekst territorial jetojnë bashkëshortët e krishterë, të denjë për të përhapur dritë, për të qenë dëshmitarë aktivë të bukurisë e të dashurisë bashkëshortore”.
Të kthehemi tek rrënjët
Bota e sotme duhet të riniset nga rrënjët e krishterimit - ngulmoi Papa - nga kohët, kur Kisha “nuk kishte asnjë pushtet njerëzor, kur ishte e varfër, e përvuajtur, e përshpirtshme, e shtypur, heroike! E duhet rivendosur paria e Shpirtit Shenjt, autor e forcë lëvizëse e ungjillëzimit që, po të mos i lutemi, mbetet i panjohur e mungues. Papa kërkon, kështu, një Kishë të varfër për të varfërit, një zinxhir çiftesh entuziaste e të dashuruara me Krishtin e Ngjallur, ashtu si Akuila e Prishila, të aftë për revolucionin e ri të dhembshurisë e të dashurisë, që nuk mbyllen kurrë në vetvete:
“Duhet të jemi të bindur, e do të thosha edhe të sigurt, se çifte të tilla në Kishë janë dhuratë e Zotit, e jo jona, sepse fryt i Shpirtit Shenjt, i cili nuk e braktis kurrë Kishën e nuk e lë kurrë të shuhet dritën, që përhapin këto çifte në periferitë e botës”.
Larg tundimit për të qenë Kishë e pakicës
Akuila e Prishila - përfundoi Papa - e jo prozelitizmi, vijojnë të na prekin thellë me dëshminë e tyre e të bëhen tharm jo i izoluar, po tharm që vdes, për të tharë brumin, me bindjen se Kisha nuk mund t’u përkasë vetëm pak njerëzve. Prej këndej, edhe thirrja e fundit e Papës, drejtuar gjykatësve:
“Të dashur Gjykatës të Rotës Romake…Nuk duhet të harroni kurrë se Kisha ka nevojë për çifte bashkëshortësh të krishterë si Akuila e Prishila, të cilët flasin e jetojnë me autoritetin e Pagëzimit, që nuk di të komandojë, për t’u dëgjuar, por duke qenë koherentë, dëshmitarë, e për këtë, edhe shokë udhe të vetë Zotit”.