Nënë Tereza, në takimin e Papës me të rinjtë: “Jo çka kam, por për kë jetoj”.

R. SH. - Vatikan

Duke u takuar me 900 të rinj japonezë, që e pritën me këngë gëzimi në Katedralen e Shën Marisë, në Tokio, e i dhuruan një kimono të shkurtër,  Papa, siç bën shpesh, kujtoi shoqërinë e zhvilluar, nga jashtë mahnitëse, por nga  brenda, pa pikën e gjallërisë, e pushtuar nga një mërzitje e padurueshme, që shpesh të shtyn deri në vetëvrasje. Me burra e gra, që kanë harruar të vënë buzën në gaz! Që nuk mrekullohen kurrë. Me zemër, që u ka pushuar së rrahuri. Sa njerëz në botë janë materialisht të pasur, por jetojnë si skllevër, të zhytur në një vetmi që vret! Mendoj për vetminë e një mori të rinjsh e të rriturish, që jetojnë në shoqëritë tona të pasura - pohoi Papa - për të kujtuar, më pas përsëri Nënë Terezën e me të, “varfërinë shpirtërore” të botës së kamur, të cilën ajo e quante varfëria më e tmerrshme.

Vetmia të bën ta ndjesh veten të padashur” - vijon t’i kujtojë njerëzimit Murgesha e madhe shqiptare, e me të, edhe Papa, nga Japonia e largët, ku  Shën Nënë Tereza la gjurmë të pashlyeshme. E që aty, vijon t’u bëjë thirrje të rinjve të mendojnë mirë çka vlen më shumë në jetë:

“Duhet menduar se gjëja më e rëndësishme nuk është pasuria që kam a që mund të kem, por me kë mund ta ndaj. Nuk ka rëndësi të lodhesh duke menduar e duke pyetur veten pse jetoj, por për kë jetoj!”-  u rikujtoi Papa të rinjve japonezë porosinë e Nënë Terezës.

E ne po kujtojmë  lutjen e Shenjtores shqiptare, nga qielli, për të rinjtë e botës e edhe për ne të gjithë:

“Lutja ime për secilin prej jush

është që të jeni vetëm të Jezusit nëpërmjet shën Marisë…

T’i kërkojmë Zojës sonë të na japë zemrën e saj,

kaq të papërlyer, kaq të pastër për ta dashur Jezusin

që të bëhemi të denjë për ta marrë Jezusin

nëpërmjet bukës së jetës

dhe pamjes së çpërfytyruar të të varfërve”.