Papa: ku është Ungjilli, është revolucioni, sepse është revolucionar
R. SH. - Vatikan
Të lutesh me gjithë zemër, pa hipokrizi, të jetosh si bir, duke dhënë dëshmi, pa i urryer të tjerët e pa folur keq për askënd. Papa Françesku kujtoi, në audiencën e përgjithshme - e para e vitit 2019 - kushtuar Atynës, udhën që duhet ndjekur për ta quajtur veten i krishterë: mëkatar, si gjithë bota, por i aftë për të dëshmuar se je bir i Zotit! Papa skicon kështu, “revolucionin e Ungjillit”, që na nxit gjithnjë e nuk na lë kurrë të qetë. E bën këtë, duke u nisur nga çasti në të cilin, sipas Ungjillit të Mateut, flitet për dorëzimin e Atynës, mbi kodrën liqenit të Galilesë, përballë dishepujve e turmës së madhe të fytyrave të paemër.
Me misterin e Zoti në zemër
Në Predikimin mbi mal, Lumnitë janë “hark zbukurimi për festën, dritë lumturie rreth të varfërve, të butëve, zemërpërvuajturve”, njerëz - kujtoi Papa- që asokohe, ashtu si sot, nuk i përfillte kush:
“Është revolucioni i Ungjillit. Ku është Ungjilli, është revolucioni. Ungjilli nuk të lë të qetë, të shtyn përpara: është revolucionar. Të gjithë njerëzit e aftë për dashuri, veprimtarë të paqes, që deri në atë çast qenë flakur në skutat e historisë, janë ndërtues të Mbretërisë së Hyjit. Të duket sikur Zoti u thotë: “përpara, ju që keni në zemër misterin e një Zoti, i cili e dëftoi gjithëpushtetin e Tij në dashuri e në falje”.
Përmbysja e historisë
Risia e Ungjillit del “nga kjo portë e hyrjes”, që i përmbys vlerat e historisë: Ligji nuk shfuqizohet, por rifiton kuptimin e zanafillës, i mishëruar në vetë jetën e Zotit, deri në pasojat më të fundme:
“Dashuria nuk njeh kufij: mund të duash bashkëshortin tënd, mikun e deri armikun, në një perspektivë krejtësisht të re: ‘Por unë po ju them: duajini armiqtë tuaj e lutuni për kë ju persekuton, për të qenë bijtë e Atit tuaj, që është në qiell: Ai bën të lindë dielli mbi të këqijtë e mbi të mirët, e bën të reshet shiu mbi të drejtët e të padrejtët’”.
Sekreti është të pranosh se je bir i Atit qiellor
Këtu gjindet - kujtoi Papa - sekreti, që është në themel të të gjithë Predikimit në mal: jeni bij të Atit tuaj, që është në qiell. Kujdes, veç! Nuk duhet t’i konsideroni këta kapituj të Ungjillit të Mateut, si “predikim moral”, “por teologjik”:
“I krishteri nuk është një, që angazhohet të jetë më i mirë se të tjerët; e di se është mëkatar, si të gjithë. I krishteri është thjesht njeri, që ndalohet para Kaçubës së Përflakur, para zbulesës së një Zoti, që nuk sjell enigmën e një emri të pashqiptueshëm, por u kërkon bijve të vet t’i drejtohen me emrin “Atë”, ta lënë t’i përtërijë me pushtetin e tij e të pasqyrojnë një rreze nga mirësia e Tij mbi këtë botë, aq të etur për mirësi, gjithnjë në pritje të lajmeve të mira”.
Distanca nga hipokritët e paganët
Françesku kujtoi, më pas, se Jezusi e nis mësimin e Atit tonë, duke u distancuar nga hipokritët, që luten për t’u admiruar e që janë “shkandull i vërtetë” për Kishën:
“Sa e sa herë e shikojmë shkandullin e këtyre njerëzve, që shkojnë në Kishë e rrinë aty gjithë ditën e lume, ose shkojnë ditë për ditë, e pastaj jetojnë duke i urryer të tjerët, ose duke folur gjithnjë zi e më zi për të tjerët! Jetojnë, kështu, si ateistë. Po nëse ti shkon në Kishë, jeto si bir i Zotit, si vëlla, e jep dëshmi të vërtetë, jo kundërdëshmi”.
Lutja e krishterë - pohoi Papa - nuk ka dëshmitar tjetër të besueshëm, veç ndërgjegjes, ku vijon dialogu i thellë e i vazhdueshëm me Atin. Distancoju edhe nga paganët, që besojnë se Zoti do t’i dëgjojë me forcën e fjalëve e të lavdërimeve:
“E unë mendoj për shumë të krishterë, që besojnë se luten e - më falni, eh – flasin me Zotin si papagali’. Jo! Lutja del nga zemra, nga shpirti. Ndërsa ti - thotë Jezusi - kur të lutesh, drejtoju Zotit si biri atit të tij, i cili e di për çka ke nevojë, para se t’ia kesh kërkuar”. (krh Mt 6,8).
Zoti nuk ka nevojë për fli
Papa Françesku kujton se Atyna mund të jetë edhe një lutje e heshtur, mjafton të gjunjëzohesh para syve të Zotit, të kujtosh dashurinë e Tij prej Ati, e kjo mjafton që lutja jote të dëgjohet:
“Gjë e bukur të mendosh se Zoti ynë nuk ka nevojë për fli, që të mund ta fitojmë dashurinë e Tij! Nuk ka nevojë për asgjë, Zoti ynë: në lutje kërkon vetëm që ne ta mbajmë të hapur kanalin e komunikimit me Të, për të zbuluar se jemi gjithnjë bijtë e tij të shumëdashur. E Ai na do vërtetë shumë!”.