Papa: flaka e Pagëzimit duhet ushqyer me lutje e bamirësi
R. SH. - Vatikan
Lidhja Jezusit me njerëzit dhe lidhja e Jezusit me Atin! Këto, dy elementet kryesore, mbi të cilat e përqendroi Papa reflektimin, gjatë lutjes së Engjëllit të Tënzot, në ditën kur Kisha kremton Festën e Pagëzimit të Zotit. Në rrëfimin ungjillor të Pagëzimit të Jezusit nga Gjon Pagëzuesi, në lumin Jordan - vërejti Papa - del në pah roli i popullit, që nuk është aty vetëm për të krijuar sfondin e skenës. Ka rol të rëndësishëm. Para se të zhytet në ujërat e lumit, Krishti zhytet i tëri në turmë, bëhet njeri me të gjitha tiparet njerëzore, me përjashtim të mëkatit.
Feja ushqehet me lutje e bamirësi
Jezusi, duke u bashkuar me popullin, zbulon kuptimin dhe logjikën e misionit të Tij e, përmes shenjës së Shpirtit Shenjt, nis një botë e re, një krijim i ri, në të cilin bëjnë pjesë të gjithë ata, që e pranojnë Krishtin në jetën e tyre:
“Edhe secilit prej nesh, që u rilindëm nga Jezusi në pagëzim, i drejtohen fjalët e Atit: ‘Ti je im bir, i dashuri’. Kjo dashuri e Atit, të cilën e morëm ditën e Pagëzimit, është flakë e ndezur në zemrën tonë, që kërkon të ushqehet me lutje e dashuri të krishterë”.
Dëshmitarë të vërtetë, të palëkundshëm
Përveç kredhjes në turmë e mishërimit, Jezusi - shtoi Papa – kridhet edhe në lutje; prej këndej, në bashkimin me Atin e, duke marrë Pagëzimin, fillon jetën e Tij publike dhe misionin në botë, për t’ua treguar dashurinë e Tij gjithë njerëzve. Edhe ne - nxiti Françesku - jemi të thirrur në këtë “shartim” me Zotin, për të qenë dëshmitarë të vërtetë e të palëkundshëm:
“Misioni i Kishës, e edhe ai i secilit prej nesh, për të qenë besnik e i frytshëm, duhet ‘shartuar’ mbi Korpin e Krishtit. Duhet të rilindemi gjithnjë e gjithnjë në lutje, në ungjillëzim e apostullim, për të dhënë dëshmi të qartë kristiane, jo sipas planeve tona njerëzore, por sipas planit dhe stilit të Zotit”.
Ta ruajmë kujtimin e Pagëzimit
Nga dritarja e Engjëllit, Papa i ftoi të gjithë besimtarët t’i përsërisin “me mirënjohje e bindje” premtimet e Pagëzimit të tyre, për të jetuar çdo ditë, pa u lëkundur, në një vijë me to. E edhe një herë i këshilloi të shkojnë e t’i pyesin prindërit, gjyshërit, xhaxhallarët për datën e saktë, në të cilën morën Sakramentin, zanafillë e jetës së krishterë. E, më pas, u kujtoi besimtarëve
“Sot paradite, sipas zakonit të kësaj feste, pata gëzimin të pagëzoj një grup të bukur të posalindurish. Të lutemi për familjet e tyre. E me këtë rast, u përsëris të gjithëve ftesën ta ruajnë gjithnjë të gjallë e të freskët kujtimin e Pagëzimit. Aty janë rrënjët e jetës sonë në Zotin! Aty, edhe rrënjët e jetës sonë të pasosur, që Jezu Krishti na e dhuroi me Mishërimin, Mundimet, Vdekjen e Ngjalljen”.
T’i lutemi Shpirtit Shenjt
Thirrja e fundit e Papës ishte t’ia besojmë jetën tonë Shpirtit Shenjt, duke e lënë të na prijë:
“Ashtu si Jezusi pas Pagëzimit, ta lëmë Shpirtin Shenjt të na prijë në gjithçka bëjmë. Por për këtë duhet t’i lutemi! T’ia drejtojmë lutjen sa më shpesh gjatë ditëve tona, që të mund t’i jetojmë me dashuri edhe çastet më të zakonshme, duke i shndërruar, kështu, në të jashtëzakonshme”.
Përshëndetjet turmës
Pas lutjes së Engjëllit të Tënzot, Papa u drejtoi nga një fjalë të mirë grupeve të shumta të besimtarëve, ardhur nga vise të ndryshme të Italisë e të botës. Një përshëndetje e posaçme ishte ajo për neokatekumenalët ardhur nga Polonia: “Erdhët të kremtoni ditëlindjen e Kikos?” - i pyeti Papa - duke rikujtuar kështu se nismëtari i Ecjes Neokatekumenale e kremtoi 80-vjetorin e ditëlindjes të mërkurën e kaluar, më 9 janar.