Shën Martë. Papa: përballë atij, që kërkon shkandull, heshtje e lutje
R. SH. - Vatikan
“E vërteta është e butë, e vërteta është e heshtur”, “me njerëz që kërkojnë vetëm shkandull, që u pëlqen përçarja, rruga e vetme për t’u përshkuar është ajo e “heshtjes” dhe e “lutjes”. E nënvizoi Papa, duke rifilluar kremtimin e Meshës së mëngjesit në kapelën e Shtëpisë së Shën Martës. Françesku u nis nga Ungjilli i sotëm sipas Lukës (Lk 4, 16-30), në të cilin tregohet sesi Jezusi, kur u kthye në Nazaret, u prit me dyshim. Fjala e Zotit, e kristalizuar në këtë rrëfim, na krijon mundësinë të reflektojmë për mënyrën si duhet vepruar në jetën e përditshme, kur krijohen mosmarrëveshje e të kuptojmë “sesi ati i mashtrimit, akuzuesi, djalli, punon pa u lodhur kurrë për të rrënuar unitetin e një familjeje, të një populli”.
Asnjë profet nuk mirëpritet në Adheun e vet
Si arriti në sinagogë, u rrethua me kureshtje të madhe. Të gjithë donin t’i shikonin me sytë e tyre veprat e Tij të mëdha, që flitej se i kish bërë në troje të tjera. Po i Biri i Atit qiellor përdor vetëm Fjalën e Zotit, e po atë, “edhe kur dëshiron të ngadhënjejë mbi djallin”. E pikërisht kjo sjellje plot përvujtëri, mbjell “dyshimin”, që e ndryshom sakaq atmosferën. Nga paqja, në luftë; nga mahnitja, në përbuzje! Me heshtjen e Tij, Jezusi fiton mbi qentë e tërbuar, e mposht djallin, që kishte mbjellë gënjeshtrën ndër zemra:
“Nuk ishin njerëz, ishin një zhgan qensh të tërbuar, që e dëbuan nga qyteti. Nuk arsyetonin, çirreshin. Ndërsa Jezusi i shikonte e heshtëte. E çuan buzë një gremine, për ta rrokullisur tatëpjetë. Ky fragment i Ungjillit përfundon me fjalët; ‘Por Ai, duke kaluar në mes tyre, u vu për udhë’. Ky, dinjiteti i Jezusit: me heshtjen e tij e mundi lukuninë e qenve të tërbuar e iku e shkoi, sepse nuk kishte ardhur ende ora! E njëjta gjë do të ndodhte edhe të Premten e Madhe: njerëzit, të cilët të Dielën e Larit e rrethuan me atmosferë feste e brohoritën për të: ‘Bekuar qofsh Ti, Biri i Davdit!’ , do të gërthisnin sa u hante zëri: “Kryqëzoje!”: brenda javës ndërruan mendim. Kaluan nga brohoritë, në britma. Djalli u mbolli mashtrimin në zemra. E Jezusi e shikonte gjithçka në heshtje të plotë!".
E vërteta është e butë
Kjo - pohoi Papa - na mëson se kur jemi përballë njerëzve, që reagojnë kështu, që nuk duan ta shikojnë të vërtetën, s’mbetet tjetër, veçse të heshtësh:
“Heshtje, që fiton, por përmes Kryqit! Heshtja e Jezusit. Sa e sa herë në familje ia nisin sherret për politikën, sportin, paratë, sherre që vijojnë e vijojnë, duke arritur deri atje, sa t’i shkatërrojnë familjet. Heshtje! Thuaje fjalën tënde, e pastaj hesht!....Sepse e vërteta është e butë! Është e heshtur e vërteta! E vërteta nuk është potermadhe. Kjo, që bëri Jezusi, s’është aspak e lehtë: por është dinjiteti i të krishterit, që beson në forcën e Zotit. Me njerëz, që nuk kanë vullnet të mirë, që kërkojnë vetëm sherr, që kërkojnë vetëm shkatërrim, edhe në familje: heshtje! E lutje!”.
Dinjiteti i fitores së Ngjalljes
Papa Françesku përfundoi me këtë lutje:
“Zoti na dhashtë hirin të kuptojmë kur duhet të flasim e kur, të heshtim. E këtë, përherë e kudo: në punë, në shtëpi, në shoqëri…gjithë jetën! Kështu do t’i përngjajmë përherë e më shumë Jezusit!”.
