Ora e Nënës, liturgjia e dhimbjes në shpresë
R. SH. - Vatikan
Ora e Marisë është liturgji e lashtë, që kremtohet mëngjesin e së Shtundes së Madhe qysh nga viti 1987, vit marian, në Bazilikën romake të Zojës së Madhe, ku u tha për herë të parë në shekullin IX, nga shenjtorët Çirili e Metodi. Gjatë kremtimit ndjekin njëri-tjetrin Psalmet, leximet dhe lutjet e shkurtëra ritmike, që në liturgjinë bizantine njihen me emrin “tropare”. Por kremtimi nuk mbahet vetëm në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe. Shpesh mund të ndiqet edhe në vende të tjera, siç ndodhi dy herë në Shën Pjetër, me dëshirën e Shën Gjon Palit II, ose në kisha të tjera katedrale a famullitare. Kjo traditë rinisi përmes veprimtarive të Atë Ermanno Toniolos, meshtar i Urdhërit të Shërbëtorëve të Marisë, drejtor i Qendrës së kulturës mariane në Romë e pedagog nderi i Fakultetit Teologjik “Marianum”. E lindur në mjedise bizantine, shndërrohet, kështu, në një fill të artë, që lidh lindjen me perëndimin.
Rit, që mund të kremtohet në mjediset shtëpiake
Sivjet, ashtu si në vitin e kaluar, për shkak të kufizimeve të imponuara nga shkaku i pandemisë së Covid-19, Ora e Nënës, e kryesuar nga kryeprifti-kardinal Stanisav Rylko, titullar i Bazilikës së Zojës së Madhe, nuk mund të kremtohet në publik, por besimtarët ftohen ta kremtojnë në shtëpitë tyre këtë rit të shkëlqyer, përballë figures së Marisë, të ndriçuar nga ndonjë llambë a një qiri, si lexohet në libretin kushtuar kremtimeve mariane, botuar nën kujdesin e atë Toniolos. Ose duke shfletuar ndonjë ofice tjetër, ndër faqet e së cilës besimtari e gjen doemos Zojën e Dhimbshme. Nënën, që mbajti në prehër të Birin e vetëm, të sapo zbritur nga Kryqi.
Zoja e Dhimbshme
Nuk ka dhimbje më të madhe, se ajo e nënës, që ka humbur birin. Ta përfytyrojmë dhimbjen e pafundme të Marisë: e dinte çka do t’i ndodhte e megjithatë u mësua ta pranonte këtë gjatë gjithë jetës, që nga çasti i Lajmërimit. Ndaj e shikon tmerrin e kryqëzimit, pa e humbur për asnjë çast besimin se i Biri do të ringjallej. Maria besoi, në kundërshtim me çdo besim. Shpresoi, kundër çdo shprese!
Bashkimi i Marisë me të Birin
E sot mbarë Kisha shtrëngohet rreth Saj, që bëhet urë ndërmjet të Birit e njerëzimit, ndërmjet vdekjes e jetës, në pritje të Ngjalljes. Nëse e Premtja e Madhe është Ora e Krishtit, të vdekur mbi kryq, e Shtuna e Madhe është Ora e Marisë, që na shoqëron deri nesër, Dita e Pashkëve. E ne shikojmë në Të bashkimin e përkryer të Nënës me Birin, lidhje, që kalon përmes zemrës së saj amtare, të shporuar një herë nga “shtatë hanxharë”, siç ia pati parafolur Simeoni në tempull, e të mbushur, pastaj me gëzimin e pashoq të ngjalljes!
