Të Ngjiturit e Zojës në Qiell: sonte mbrëmësorja e lashtë në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe
R. SH. - Vatikan
Bukuria e mbrëmësores së lashtë, tradicionale të “Të Ngjiturit të Zojës Mari në Qiell”, nuk ka humbur, nuk është harruar, as nuk është konsumuar nga moderniteti i kohëve, siç mund të mendojë ndokush. Rigjindet, e pacenuar fare, më 14 gusht të çdo viti, duke nisur nga ora 20.00, në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe në Romë. Kremtimi sivjet, për shkak të koronavirusit, mbahet në kushte të jashtëzakonshme sigurie.
Po në vendin e dashur për romakët dhe për Papët, sepse këtu është e pranishme figurja e shenjtë e Zojës Bekuar “Salus Popoli Romani”, edhe sonte përsëritet devocioni më i ëmbël e i këndshëm kushtuar Marisë Virgjër: qiriu i ndjekur nga procesioni, kënga e ngadhënjimit të Marisë së Ngjitur në Qiell, leximet e thella dhe prekëse të traditës kishtare latine, shoqëruar me lutje në gjuhën të ndryshme, akti i nderimit marian, pas kremtimit të Meshës Shenjte…etj. Një ceremoni solemne, e gjitha e kryesuar nga kardinali Stanislaw Rylko, kryeprift i Bazilikës papnore të Shën Marisë së Madhe në Romë. Përfundon, kështu, Pesëmbëdhjetë ditëshi i Zojës së Bekuar të Ngjitur në Qiell, kremtim i Marisë në Lindje e në Perëndim.
Kremtimi lindor, përshtatur në traditën latine
Që prej dyzet vitesh ky kremtim i posaçëm lindor iu përshtat traditës kishtare latine nga atë Ermanno Toniolo, kryetar i Qendrës së Kulturës Mariane dhe profesor nderi i Universitetit Papnor Teologjik Marianum. “Kisha bizantine - shpjegon në Radio Vaticana Italia – Vatican News, duke hyrë në hollësira - e konsideron solemnitetin e Të Ngjiturit të Zojës në Qiell, të cilin ata e quajnë “Fjetja e Hyjlindëses", si festë e festave. Madje e quajnë Pashkët e Marisë, e prandaj besimtarët e traditës kishtare bizantine agjërojnë 40 ditë para festës, në përkim me Kreshmët e Zotit. Ngjitja e Marisë në qiell është lumnimi i saj, domethënë, Pashkët e lavdisë së saj.
Këngët, si të Shtunën e Madhe të Pashkëve
Në dritën e këtyre të dhënave, nuk është e vështirë të kuptosh pse riti kishtar bizantin, ashtu si ai katolik e ortodoks, pati vendosur ta kremtojë mbrëmësoren e natës së kësaj feste të “Të Ngjiturit të Zojës Mari në Qiell”, në përkim të plotë me atë të së Shtunës së Madhe të Pashkëve. Rrëfen atë Toniolo: “Si pasojë e këtyre paralelizmave, besimtarët rrinë zgjuar gjithë natën pranë një altari të vogël, që përfaqëson varrin e Marisë, mbi të cilin vendoset një figure e Fjetjes. E gjithë natën këndojnë himne, alternuar me Psalmin 118, Psalm i bindjes, pikërisht si në të Shtunën e Madhe të Pashkëve.