Të meditojmë me Ungjillin e së dielës XXII të vitit liturgjik
R.SH. - Vatikan
21 Qysh atëherë Jezusi filloi t’u dëftojë nxënësve të vet se i duhej të shkonte në Jerusalem, të vuante shumë prej anës së pleqve, të kryepriftërinjve e të skribëve, se do ta vrasin e të tretën ditë do të ngjallet. 22 Atëherë Pjetri e ndau veças e filloi ta qortojë: “Mos e thashtë Zoti, Zotëri! Ty s’do të ndodhë një gjë e tillë!” 23 Jezusi u kthye e i tha Pjetrit: “Shporru meje, he djallë! Je shkandull për mua, sepse nuk i ke në mend punët e Hyjit, por punët e njerëzve!” 24 Atëherë Jezusi u tha nxënësve të vet: “Nëse ndokush do të vijë pas meje, le ta mohojë vetveten, le ta marrë kryqin e vet e le të vijë pas meje! 25 Sepse, kush do ta ruajë jetën e vet, do ta bjerrë, kurse ai që e bjerr për shkak timin, do ta gjejë. 26 Ç’dobi ka njeriu nëse e fiton mbarë botën, por e humb jetën? E çka mund të japë njeriu si shkëmbim për jetën e vet? 27 Do të vijë, për të vërtetë, Biri i njeriut në lavdinë e Atit të vet bashkë me engjëjt e vet dhe atëherë do t’i paguajë të gjithë sipas veprave të tyre.
Të lutemi së bashku:
Është kaq e lehtë, o Jezus,
të mendojmë se i njohim udhët e Tua,
të pretendojmë se e dimë tashmë
shtegun për ku do të na çosh
ç’vendim do të marrësh.
Kështu i ndodhi Pjetrit, atë ditë,
krejt i entuziazmuar
pasi të njohu si Mesi,
dëgjoi se e thirre “djall”, pra, pengesë,
barrierë me Mbretërinë e Zotit, me planin e Hyjit.
I ndodh vazhdimisht edhe secilit prej nesh
sa herë që i ngatërrojmë
synimet e Tua me tonat,
vendimet e Tua me tonat,
e – sikur të mos mjaftonte – ndiejmë tmerr
para vuajtjes, para kryqit,
e ka rrezik ta humbasim jetën.
Megjithatë, Ty nuk të bën përshtypje
pasiguria jonë:
vërtet, synimet e Hyjit
realizohen në mënyrë të çuditshme për ne.
Në varfëri, pa mjete të jashtëzakonshme,
në brishtësi, pa treguar forcë e pushtet,
në heshtje e pa u dukur, jo nën dritat e skenës historike
duke e humbur jetën, jo duke e mbajtur shtrënguar
për ta ruajtur kështu, nga çdo rrezik.