Atë Hamel: bukuria e fesë dhe e dhurimit të vetvetes
R. SH. - Vatikan
Pak kohë pas martirizimit të atë Jaques Hamel, më 26 korrik 2016, Papa Françesku deshi të hapej procesi i lumnimit, sepse ai ra mbi altar si martir “e të gjithë martirët janë të Lum”. Kështu pati thënë Papa në homelinë e Meshës, kremtuar në Shtëpinë e Shën Martës, më 14 shtator 2016, Festa e Naltimit të Kryqit, në praninë e familjarëve të meshtarit 85 vjeçar dhe të shtegtarëve ardhur nga Normandia, së bashku me ipeshkvin e Rouen, imzot Dominique Lebrun:
“Njeri i mirë, i butë, vëllazëror, gjithnjë në kërkim të paqes, u mbyt si të ishte kriminel. Ky është filli djallëzor i persekutimit” (Papa Françesku 16.09. 2016)
Atë Hamel, martir e i lum
Faza dioqezane e Çështjes së lumnimit të Atit Hamel përfundoi marsin e vitit të kaluar e tani, katër vjet pas vdekjes, po shqyrtohet në Kongregatën për Çështjet e Shenjtorëve, që do të vendosë nëse u vra “in odium fidei”- “nga urrejtja për fenë”. Dosjen e trashë të postulacionit e solli në Romë një grup të rinjsh, së bashku me imzot Lebrun e disa meshtarë të dioqezës së Rouen. Me ta, natyrisht edhe postulatori i Çështjes, atë Paul Vigouroux. Dokumentet iu dorëzuan kardinalit Angelo Becciu, prefekt i Kongregatës për Çështjet e Shenjtorëve.
Atë Hamel, në shënjestër, sepse njeri i dialogut
Vrasja e tij barbare flet vetë e tregon sa rëndësi kishte misioni, që po kryente. Aq, sa të bëhej krejtësisht i padurueshëm për kundërshtarët. E therën, sepse ishte njeri-model! Njeri i dialogut, njeri i paqes, i vëllazërimit. Sepse sillej në mënyrë shembullore me çdo njeri, pavarësisht nga feja. Sepse ishte mik edhe i bashkësisë myslimane të Saint-Étienne-du-Rouvray. Sepse e urrente terrorin. Sepse ndërtonte ura, jo mure. Sepse nga figura e tij rrezatonte Krishti.
Vdekja e atit Hamel e theksoi edhe më shumë rëndësinë e misionit, që po kryente, si edhe bukurinë e kësaj figure meshtari, shembulli i të cilit meriton të ndiqet.