Të meditojmë me Ungjillin e së Dielës IV pas Pashkëve
R.SH. - Vatikan
Nga Ungjilli sipas Gjonit (Gjn 10, 1-10):
“2 Ai që hyn nëpër derë, ai është bariu i deleve. 3 Atij, derëtari i çel derën e delet e dëgjojnë zërin e tij. Ai i thërret delet e veta me emër dhe u prin përjashta. 4 E… u prin dhe delet i shkojnë mbas, sepse e njohin zërin e tij… 9 Unë jam dera: kush hyn nëpër mua, do të shëlbohet: do të hyjë e do të dalë dhe do të gjejë kullosë. 10 Vjedhësi s’vjen për tjetër, por për të vjedhur, për të prerë e për të bërë dëm. Unë erdha që delet ta kenë jetën e ta kenë me plotësi”.
Të lutemi së bashku:
Jetojmë në kohë të ndërlikuara
e ekzistenca jonë bëhet
gjithnjë e më e vështirë e më e ndrydhur.
Na joshin njëmijë mundësi,
na tërheqin me premtime të bukura,
tradhëtohemi nga shitës pa skrupuj
u nënshtrohemi skllavërive të reja,
vishemi njëlloj, duke ndjekur symbyllur
prirjet dhe modat e çastit.
Ku të shkojmë, o Krisht?
Kujt t’i besojmë? Kë të ndjekim?
Ata, që na paraqiten si udhërrëfyes
duket qartë se kanë interesa vetjake,
kanë plane për të na robëruar…
Vetëm ti, o Krisht, mund të jesh bariu ynë:
sepse na dëshmove dashurinë Tënde
duke flijuar gjithçka, edhe vetveten,
për të na përgatitur një të ardhme plot gëzim,
sepse Ti e di cila është udha
që çon drejt begatisë së jetës
e nuk na lë të hyjnë në shtigje pa rrugëdalje
ku mbetemi gjithnjë të uritur;
sepse Ti e njeh secilin prej nesh
në thellësi, njeh çdo palë të fshehtë
të zemrës e të mendjes tonë.
Vetëm Ti, o Krisht, mund të jesh
bariu ynë:
me Ty përkrah, nuk do të lejojmë
as të na mashtrojnë, as të na frikësojnë
e do të kemi forcë për të përballuar
udhën impenjuese, që përvijon para nesh,
luftën e guximshme kundër së keqes.
