Bartolomeu e Kirilli, mesazhet për Pashkët ortodokse
R. SH. - Vatikan
Nuk ka mesazh liderësh, politikë a shpirtërorë, që nuk i shikon sot ngjarjet e botës me syrin e perspektivës së pandemisë. Pashkët e Kishave ortodokse, që kremtohen sot, flasin për Ringjalljen e një njerëzimi që, ndërmjet ankthit e lutjeve, kërkon horizonte më të gjera, jashtë tunelit të errët, ku gjindet prej muajsh. Nuk i shmanget kësaj detyre, Patriku Ekumenik i Kostandinopojës i cili, në mesazhin e tij, shkruan:
“Besimi në Krishtin të jep forcë, ngulm e durim për t’i pranuar vështirësitë, sepse Krishti është Ai, që e shëron çdo sëmundje e që të ringjall nga vdekja. E është Ai, që vuajti për ne! Ai, që u tregoi njerëzve se Zoti është gjithnjë në favor tonë”. Ky është edhe mesazhi i shpresës, që sivjet Patriku Ekumenik i Kostandinopojës, Bartolomeu I, ua drejtoi ortodoksëve të mbarë botës që sot, sipas kalendarit julian, po kremtojnë Pashkët. Festë, që bie në kulmin e epidemisë së Coronavirusit e që edhe Kishat ortodokse vendosën ta kremtojnë me porta të mbyllura, duke respektuar masat kufizuese marrë nga qeveritë:
“Pandemia e koronavirusit të ri tregoi sa i ligshtë është njeriu, sa shpejt pushtohet nga frika e nga dëshpërimi, sa të pafuqishme janë dijet e tij e besimi i tij në vetvete, sa i pathemel opinioni se vdekja është fundi i jetës e se ta harrosh ose ta largosh mendimin prej saj, është mënyra më e drejtë për ta përballuar. Situata e fundit dëshmon se njeriu është i paaftë ta drejtojë jetën e vet, kur beson se vdekja është vërtet e papërballueshme e kufiri i saj, i pakapërcyeshëm. Po sa e vështirë është të mbetesh njerëzor, pa shpresën e amshimit! Kjo shpresë jeton në zemrën e mjekëve, infermierëve, vullnetarëve, donatorëve dhe të gjithë atyre, të cilët po u japin bujarisht ndihmë vëllezërve, që vuajnë, me frymën e flijimit, të vetmohimit e të dashurisë. Në mes të gjithë kësaj krize të papërshkrueshme, ata e mbushin botën me parfumin e ringjalljes e të shpresës. Janë “samaritanët e mirë”, ata të cilët derdhin, duke rrezikuar jetën e tyre, vaj e verë mbi plagët, që i hapen çdo ditë njerëzimit; janë “cirenei në Golgotën e atyre, që dergjen në shtratin e sëmundjes”.
Patriku Kirill: Feja na jep forcë të jetojmë me ndihmën e Zotit
Nga Moska, Patriku Kirill shpreh ndjenjat e besimtarëve, të mbetur pa jetë kishtare. “Feja - siguron - të jep forcë të jetosh e, me ndihmën e Zotit, t’i durosh të këqijat e vuajtjet e ndryshme, posaçërisht ato, që po e godasin sot me përhapjen e virusit të rrezikshëm Covid-19, i cili po e vë mbarë njerëzimin në provë të jashtëzakonshme”. Por - shton Patriku rus - jemi të thirrur ta ruajmë paqen shpirtërore, duke kujtuar fjalët e Krishtit, shqiptuar natën e Mundimeve të Tij shëlbuese: “Do të keni trazira në botë, por mos e humbisni guximin: unë e munda botën!”.