Të meditojmë me Ungjillin e së Dielës IV të Kreshmëve

R.SH. - Vatikan

“¹ Duke kaluar rrugës pa një njeri të verbët, që kishte lindur i verbët. ² Nxënësit e tij e pyetën: ‘Rabbi, kush mëkatoi, ky apo prindërit e tij që leu i verbët?’ ³ ‘Nuk mëkatoi as ky as prindërit e tij – u përgjigj Jezusi - por ndodhi kështu që në të të dëftohen veprat e Hyjit…’. ⁶ Si tha kështu, pështyu në dhe, bëri baltë me pështymë, ia leu sytë me baltë ⁷ dhe i tha: ‘Shko e lahu në banjën Siloam (që do të thotë ‘I dërguari’)’. Ai shkoi, u la dhe, kur po kthehej, shihte… ¹³ Atëherë e çuan atë, që përpara ishte i verbët, te farisenjtë. ¹⁴ Ajo ditë kishte qenë e shtunë, kur Jezusi përzjeu baltën dhe ia dha dritën e syve… ¹⁶ Atëherë disa prej farisenjsh thanë: ‘Ky njeri nuk është prej Hyjit, sepse nuk e mban të shtunën!’ Por disa tjerë thoshin: ‘Një mëkatar si mund të bëjë këso shenjash?’ Dhe u bë përçarje ndër ta”.

Të lutemi së bashku:

Kam ecur nëpër natë,

me dritën e pishtarëve,

i kam paraprirë agimit

dhe kam përballuar errësirën,

nganjëherë, jam udhëhequr

vetëm nga shkëlqimi i yjeve dhe i hënës.

Por errësira më e thellë,

terri më i dendur,

më kanë kapluar

në çastet kur humbja rrugën,

kur nuk dija më

ku të shkoja e çfarë të bëja

e ankthi kthehej

në këshilltarin më të keq.

E shi atëherë, o Jezus, e pata vlerësuar

dritën tënde pa bujë

që nuk të verbon e nuk të hap plagë,

dritën tënde plot mirësi

që nuk poshtëron e nuk gjykon,

dritën tënde të mëshirshme

që jep prapë shpresë e besim.

Po, Ti je drita e vërtetë

që e shndrit çdo burrë e çdo grua,

dëshirtarë për të gjetur

udhën e jetës.

Ti je drita, që hedh poshtë

çdo paragjykim e çdo dyshim

e dhuron një vështrim të qashtër,

të aftë t’i shohë mrekullitë e dashurisë.

Ti je drita, që shoqëron

çdo kërkim të sinqertë

vëllazërimi, drejtësie e paqeje.