Të meditojmë me Ungjillin e së Dielës II të Kreshmëve 'A'
R.SH. - Vatikan
Shndërrimi i Jezu Krishtit është në qendër të Ungjillit të kësaj së diele të Dytë të Krershmëve, marrë nga kreu 17 i shën Mateut.
“1 Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe Gjonin, vëllanë e tij e i çoi në vetmi në një mal të lartë. 2 Atëherë u shndërrua ndër sy të tyre: fytyra i shkëlqeu porsi dielli e petkat iu bënë të bardha porsi drita. 3 Dhe ja, atyre iu dukën Moisiu dhe Elia e flisnin me të. 4 Atëherë Pjetri i tha Jezusit: ‘Zotëri, është mirë për ne të rrijmë këtu: nëse do ti, po i ngreh këtu tri tenda…’. 5 E ende pa e kryer fjalën, ja, i mbuloi një re e shndritshme dhe u dëgjua një zë nga reja që tha: ‘Ky është Biri im i dashur, të cilin e kam për zemër. Atë dëgjoni!’”
Të lutemi së bashku:
Atë ditë, në mal,
ti, o Jezus, iu duke në lavdi
tre apostujve
e ata ndjenë tundimin
për t’u ndalur,
për t’i dhënë fund një herë e mirë udhës së tyre
që ta gëzonin pafundësisht
atë ngushëllim të jashtëzakonshëm.
Edhe unë, kur të ndiej afër,
do të doja ta harroj
se ka një udhë, që më pret
e që kalon përmes Kalvarit.
Atë ditë, në mal,
fytyra jote, o Jezus, shkëlqeu si dielli
e trupi yt u mbulua
me dritë e u bë dritë:
ishte një vizion dhuratë
për dishepujt, që të mos tuteshin
kur të të shihnin
të shpërfytyruar nga dhimbja,
të gozhduar në kryq,
të përshkuar nga spazmat e agonisë.
Edhe mua, o Jezus, Ti më dhuron
çaste drite e shkëlqimi,
e bën këtë, sepse ecën me besim
edhe në shtigjet më të errta.
Atë ditë, në mal,
tre apostuj dëgjuan
zërin e Atit Qiellor, që i ftonte
ta dëgjonin Birin e tij.
E pikërisht Fjala jote, o Jezus,
vazhdon të na shoqërojë
në çdo çast, edhe në errësirën
e natës më të thellë.