Të meditojmë me Ungjillin e festës sё Pagëzimit tё Krishtit
R.SH. - Vatikan
“13 Atëherë erdhi Jezusi prej Galilesë në Jordan te Gjoni për t’u pagëzuar prej tij. 14 Gjoni donte t’i kundërshtonte e i thoshte: ‘Mua më duhet të pagëzohem prej teje, e ti po vjen tek unë?’ 15 Por Jezusi i përgjigji: ‘Lëre tani! Sepse kështu na ka hije të kryejmë çdo gjë që përkon me vullnetin e Hyjit’. Atëherë e lejoi. 16 Fill pas pagëzimit Jezusi doli nga uji. Dhe, ja! Iu hapën qiejt dhe e pa Shpirtin e Hyjit duke zbritur porsi pëllumb e duke ardhur mbi të. 17 Dhe, ja, një zë që vinte nga qielli, tha: ‘Ky është Biri im i dashur, të cilin e kam për zemër!’”.
Të lutemi së bashku:
Pikërisht atje, në valët e Jordanit,
ku ujët rrjedh e veshi i shkëmbit ushton,
filloi misioni yt, Jezus.
Me pendesë nisi, të njeriut pamëkat!
Të atij, që e njeh mirëfilli,
udhën si dredhat e gjarprit.
Pse ti, o Zot ishe, e je, njeriu i ri,
i ardhur për zemrat e reja.
Për tokë të re e qiell të ri!
Dhe pse kjo s’ishte aspak e letë!
E pra, Ti u nise,
Ti që e dije ç’të priste:
një mal me vuajtje e me mundime,
për Ty e kë të ecte përkrah...
Po në Ty ish Shpirti Shenjt!
Në fjalët e tua,
erëmira e tokës së re,
ku bëhet krejt e mundur,
çka duket e pamundur.
Me fjalët Tua të thjeshta
fjalë të përditshme,
shndërruar nga mirësia,
e mëshira jote në mrekulli,
Ti plagët na i shëron.
dëshpërimin e bën shpresë!
Shëron, Ti, që në zemër,
ke sigurinë e cila nuk t’ mungoi
as në orën më të errët:
Ti, që kurrë dashuria e Atit
nuk të braktisi,
e pate përherë pranë...
Dhe kur t’u duk se
mbete peng
ndër kthetra të zeza të vdekjes.
Edhe kur nuk të shpëtoi,
fishkëllimave të kamxhikut!
Po Ai ishte aty
Gjithnjë pranë teje...
Jordani më vëren
me synin e plakut mijëvjeçar,
e brigjeve të tij
gjej gjurmët e Tua në Pagëzim
e pres të dëgjoj nga lart
zërin që më thotë:
“Je Biri im i dashur”.
Besimi në Ty, o Zot,
e vetmja shtyllë guri
që u bën ballë
shigjetave të akullta të vdekjes!