Patriarku Sako: dhimbje për anulimin e Meshës së Natës të Krishtlindjes
R. SH. - Vatikan
Njoftimi se Mesha e Natës së Krishtlindjes u anulua në të gjitha Kishat e Bagdadit, i shkakton dhimbje të thellë kardinalit Louis Raphael Sako, patriark i Babilonisë së Kaldenjve e kryetar i ipeshkvijve katolikë të Irakut. “Kemi frikë - pohon - sepse rendi nuk ekziston”. E më pas flet për dhunën e ushtruar gjatë manifestimeve kundër qeveritare, që vijojnë në të gjithë vendin. “Shumëkush na këshilloi t’i shmangim kremtimet e natës e të festojmë ditën. Prandaj vendosëm ta bëjmë këtë, për të shmangur rreziqet e natës - një Nate, që duhet të ishte “E qeta Natë, krejt shenjte Natë”. Në një vend, që ka vuajtur shumë, e duhet të prehej e të festonte, të paktën gjatë Natës së Shenjtë. Po në Irak nuk ka paqe – kujton para mikrofoneve të Vatican News, Patriarku i Bagdadit:
Hirësi, çfarë po ndodh në Irak, e pse po ndodh?
“Është konfuzion i plotë, absurditet. Njerëzit, që protestojnë në sheshe, kërkojnë një jetë të denjë. Duan punë, shërbime, liri! Po klasa politike aktuale mbron vetëm interesat e veta e nuk lëviz as gishtin për t’i plotësuar kërkesat e popullit të revoltuar. Nuk dihet ku përfundon paraja publike; elektriciteti në të gjithë vendin është i dobët, në shumë shtëpi mungon edhe uji. As gjendja e spitaleve dhe e shkollave nuk është më e mirë. Ata që manifestojnë, kërkojnë një politikë të pakorruptuar, që i shërben vendit e i kundërvihet edhe kulturës së re, të krijuar në këtë kohë: konfesionalizmit, që i kundërvihet faktit se të gjithë jemi qytetarë. Kush proteston, kërkon, me të drejtë, ndryshime!”.
Si është e mundur që siguria në Bagdad është kaq e dobët?
“Përgjigjja është shumë e thjeshtë: këtu nuk ka qeveri! E milicitë mund të bëjnë ç’të dëshirojnë. Kush i vret frymëzuesit e manifestimeve? Nuk dihet! E pse autoritetet nuk i gjejnë fajtorët? Njerëzit kanë frikë, po manifestuesit nuk duan t’ia dinë e vijojnë t’i mbushin përplot sheshet. Vetëm një gjë kërkojnë: të jetojnë të lirë në trojet e tyre, në shtëpitë e tyre, në punën e tyre, me fëmijët e tyre! Për këtë dalin shesheve, ku i pret plumbi i qeveritarëve! Kjo, pra situata, që nuk dihet ç’rrugë do të marrë”.
Një shenjë shprese?
“Të krishterët në Irak dëgjohen, edhe qeveria nganjëherë kërkon këshilla prej tyre. Jemi pakicë, por plot me gjallëri!”
